Demencja

Demencja - uporczywe zaburzenia aktywności wyższy nerwowego, towarzyszy utrata zdobytej wiedzy i umiejętności oraz zmniejszeniem zdolności do uczenia się. Obecnie istnieje ponad 35 milionów pacjentów z otępieniem. Częstość występowania choroby zwiększa się wraz z wiekiem. Według statystyk, ciężka demencja rozpoznano u 5%, przemysł lekki - 16% osób w wieku powyżej 65 lat. Lekarze sugerują, że w przyszłości wzrośnie liczba pacjentów. Wynika to ze wzrostu średniej długości życia i poprawy jakości opieki, może zapobiec śmierci, nawet w ciężkich urazów i chorób mózgu.

W większości przypadków otępienia jest nieodwracalne, dlatego najważniejszym zadaniem lekarzy jest terminowe diagnozowania i leczenia chorób, które mogą powodować demencję, a także stabilizację procesu chorobowego u pacjentów z otępieniem powstały. Demencja Leczenie prowadzone przez ekspertów w dziedzinie psychiatrii we współpracy z neurologów, kardiologów, endokrynologów i innych lekarzy.

Przyczyny demencji

Demencji występuje, gdy organiczne uszkodzenia mózgu w wyniku urazu lub choroby. Teraz przeznaczyć ponad 200 schorzeń może powodować rozwój demencji. Najczęstszą przyczyną otępienia jest choroba Alzheimera, stanowi ona 60-70% wszystkich przypadków demencji. Na drugim miejscu (około 20%) jest otępienie naczyniowe, powodowany choroba nadciśnieniowa, miażdżyca i inne podobne choroby. Pacjenci cierpiący starcze (otępienie starcze), często ujawniła kilka chorób, które wywołują demencji.

W młodym i średnim wieku demencji można zaobserwować w alkoholizm, nałóg, traumatyczne uszkodzenia mózgu, nowotwory łagodne lub złośliwe. U niektórych pacjentów, otępienie wykrywa się chorób zakaźnych AIDS Kiła mózgowo-rdzeniowa, przewlekłe zapalenie opon lub wirusowe zapalenie mózgu. Czasami otępienie rozwija się poważnych chorób organów wewnętrznych, choroby endokrynologiczne i choroby autoimmunologiczne.

Klasyfikacja demencji

W związku z pierwotnym uszkodzeniem niektórych częściach mózgu są cztery rodzaje demencji

• korowej demencja. Dotyka głównie korę mózgową. Obserwowane w alkoholizm, choroby Alzheimera i choroba Picka (otępienie czołowo-skroniowe).
• podkorowe demencja. Cierpieć struktur podkorowych. Towarzyszą zaburzenia neurologiczne (drżenie kończyn, sztywność mięśni, zaburzenia chodu, etc.). Występuje wtedy, gdy Choroba Parkinsona, Choroba i krwotoki w istocie białej Huntingtona.
• Corticosubcortical demencja. Dotknięte jak kora i struktur podkorowych. Obserwowane w patologii naczyniowej.
• wieloogniskowe demencja. W różnych częściach ośrodkowego układu nerwowego są utworzone z wielu obszarów martwicy oraz degeneracji. Zaburzenia neurologiczne są bardzo różne i zależą od lokalizacji zmian chorobowych.

W zależności od wielkości uszkodzenia Istnieją dwa rodzaje demencji całkowitego i jamistym. Kiedy kasetonów demencję cierpi struktur odpowiedzialnych za niektóre rodzaje aktywności intelektualnej. Wiodąca rola w obrazie klinicznym zwykle odgrywają zaburzenia pamięci krótkotrwałej. Pacjenci zapomnieć, gdzie mają zamiar to zrobić, jak uzgodniono kilka minut temu. Krytyka jego stanu zachowania, zaburzenia emocjonalne i wolicjonalne są łagodne. Można wykryć objawy astenia: Płaczliwość, chwiejność emocjonalna. Kasetonów otępienie obserwowano w leczeniu wielu chorób, w tym: - we wczesnych stadiach choroby Alzheimera.

Gdy całkowita demencję, jest stopniowy rozpad osobowości. Zmniejszone inteligencję, utraciła zdolność do uczenia cierpi emocjonalne i wolicjonalne. Zawęża zakres interesów, znika wstyd, stają się nieistotne starych norm moralnych i etycznych. Całkowita otępienie rozwija się uszkodzenia zajmujące przestrzeń, i zaburzenia krążenia w płatach czołowych.

Wysoka powszechność występowania demencji wśród osób starszych doprowadziło do powstania klasyfikacji starczej demencji

• Zanikowe (choroba Alzheimera) Typ - wywołane przez pierwotnego degeneracji neuronów w mózgu.
• typ naczyniowy - strat komórek nerwowych zachodzi w drugiej kolejności, w wyniku łamania mózgowego przepływu krwi w patologię naczyń.
• mieszany - otępienie mieszane - Jest to kombinacja zanikowe i naczyń demencji.

objawy demencji

Klinicznymi objawami demencji określone przyczyny nabytej otępienia, wielkości i lokalizacji zmian chorobowych. Ze względu na nasilenie objawów i zdolność pacjenta do adaptacji społecznej są trzy stadia demencji. Kiedy łagodny demencji pacjent ma kluczowe znaczenie dla tego, co się dzieje i do własnego państwa. Zachowuje zdolność do samoobsługi (można prać, gotować, robić czyszczenie, mycie naczyń).

Przy umiarkowanym otępieniem krytyki na jego stanie częściowo uszkodzony. Podczas komunikowania się z pacjentami wyraźnie widocznego spadku inteligencji. Pacjent nie mogła zadbać o siebie, doświadcza trudności z używaniem urządzeń i mechanizmów: nie można odebrać telefon, otworzyć lub zamknąć drzwi. Potrzebuje opieki i nadzoru. Ciężka demencja towarzyszy całkowitego rozpadu jednostki. Pacjent nie może się ubrać, umyć, wziąć coś do jedzenia lub pójść do toalety. To wymaga ciągłego monitorowania.

typy kliniczne otępienia

Otępienie typu Alzheimera

Choroba Alzheimera został opisany w 1906 roku przez niemiecki psychiatra Alois Alzheimer. Aż do 1977 roku, to diagnoza jest tylko w przypadkach wczesnego otępienia (w wieku 45-65 lat), a wraz z pojawieniem się objawów, w wieku 65 lat zdiagnozowano demencję starczą. Potem okazało się, że patogeneza i objawy kliniczne choroby są takie same, niezależnie od wieku. Obecnie rozpoznanie choroby Alzheimera jest ustawiony niezależnie od czasu wystąpienia pierwszych objawów klinicznych demencji. Wśród czynników ryzyka należą: wiek, obecność krewnych cierpiących na tę chorobę, miażdżycy, nadciśnienia, otyłości, cukrzyca, niska aktywność ruchowa, przewlekłe niedotlenienie, traumatyczne uszkodzenia mózgu, a brak aktywności umysłowej w ciągu całego życia. Kobiety cierpią częściej niż mężczyźni.

Pierwszym objawem jest poważnie osłabiona pamięć krótkotrwałą, zachowując krytycyzm do własnego państwa. Następnie, zaburzenia pamięci są spotęgowane, gdy istnieje „czas do tyłu ruch” - pierwszy pacjent zapomni ostatnie wydarzenia, a następnie - co miało miejsce w przeszłości. Pacjent nie rozpoznaje swoich dzieci, wziąć je na długo zmarłych krewnych, nie wie, co zrobił dziś rano, ale może powiedzieć szczegółowo o wydarzeniach z dzieciństwa, jak gdyby miały one miejsce w ostatnim czasie. Na miejscu utraconych wspomnień może powstać konfabulacji. Krytyka jego spadku kondycji.

W rozwiniętym stadium choroby Alzheimera obrazu klinicznego jest uzupełniony przez zaburzenia emocjonalno-wolicjonalne. Pacjenci stają się zrzędliwy i kłótliwy, często wykazują niezadowolenie słowa i działania innych, irytuje każdy szczegół. Następnie może wystąpić uszkodzenie delirium. Pacjenci twierdzą, że blisko celowo pozostawić je w niebezpiecznych sytuacjach, wlać truciznę w jedzeniu, na trucizny i wejść w posiadanie mieszkania, rozmawiając o nich gówno zrujnować reputację i pozostawić bez ochrony społeczeństwa i tak dalej .. W systemie urojeniowe udział nie tylko członkowie rodziny, ale także sąsiedzi, pracownicy socjalni i inni, którzy kontaktują się z pacjentami. Można wykryć i inne zaburzenia behawioralne: włóczęgostwo, ekscesy i rozwiązłość w jedzeniu i seksie, bezmyślne masowe działania (na przykład przesuwanie przedmiotów z miejsca na miejsce). To uproszczona i zubożały, mając paraphasia (użyć innych słów zamiast Zaniedbane).

W końcowym stadium choroby i delirium Behavioral Alzheimera offsetowego ze względu na wyraźny spadek inteligencji. Pacjenci stają się pasywne, aktywne. To eliminuje potrzebę stosowania płynów i żywności. Jest niemal całkowicie stracone. Jak pogorszenia choroby stopniowo tracą zdolność do żucia i niezależnej chodzenia. Z powodu bezradności chorych potrzebują stałej opieki zawodowej. Zabójcza wynik pojawia się w wyniku typowych powikłań (zapalenie płuc, odleżyny i wsp.) lub towarzyszące progresji patologii somatycznej.

Rozpoznanie choroby Alzheimera wykazują na podstawie objawów klinicznych. Leczenie jest objawowe. Obecnie nie istnieją leki i metody non-lek, który można leczyć pacjentów z chorobą Alzheimera. Demencja rozwija się stopniowo i osiąga kulminację w kompletnej dezintegracji funkcji psychicznych. Średnia długość życia po rozpoznaniu jest mniej niż 7 lat. Niż przed pierwszymi objawami, tym szybciej pogarsza demencji.

otępienie naczyniowe

Istnieją dwa rodzaje demencji naczyniowej - pojawiły się po udarze i opracowane w wyniku przewlekłą niewydolność mózgowego przepływu krwi. Kiedy po udarze mózgu demencja w obrazie klinicznym zwykle przeważają zaburzenia ogniskowe (zaburzenia mowy, niedowład i paraliż). Charakter zaburzeń neurologicznych zależy od lokalizacji i wielkości krwotok lub część zaburzenia ukrwienia jakość obróbki w ciągu pierwszych godzin po udarze lub innych czynników. W przewlekłych zaburzeń dopływu krwi dominuje objawami demencji, oraz objawy neurologiczne były dość jednostajne i mniej wyraźnie wyrażone.

Najczęściej występuje otępienie naczyniowe w miażdżycy tętnic i nadciśnienia, co najmniej - poważnymi cukrzycą i pewnych chorób reumatycznych, jeszcze rzadziej - zator i zakrzepicy, w wyniku urazów układu kostnego, poprawy krzepliwością krwi obwodowej choroby żylnej. Prawdopodobieństwo wystąpienia otępienia wzrasta w chorobach układu sercowo-naczyniowego, palenie i nadwaga.

Pierwszym objawem choroby staje się trudne, kiedy starają się koncentrować uwagę, zmęczenie, sztywność w niektórych czynności psychicznych, trudności z planowaniem i zmniejszona zdolność do analizy. Zaburzenia pamięci są mniej gwałtownie niż w chorobie Alzheimera. Istnieją pewne zapomnienie, ale kiedy „push” w postaci wiodącym pytanie, czy oferują kilka odpowiedzi chorym łatwo przypomina niezbędnych informacji. Wielu pacjentów wykazały niestabilność emocjonalną, obniżenie nastroju, nie może być depresja i subdepression.

Zaburzenia neurologiczne obejmują dyzartria, chrypka, zmiany chodu (tasowania, długość etap redukcji „przyklejania” się do powierzchni podeszwy), powolne ruchy, mimika i gesty zubożenie. Rozpoznanie opiera się na klinicznych, ultrasonografii i MRA naczyń mózgowych i innych badań. W celu oceny nasilenia patologii leżących u pacjentów obwodu i zestawiania patogennych terapii skierowanej rad specjalistów: terapeuty endokrynolog, kardiolog, phlebologist. Leczenie - leczenie objawowe leczenie choroby podstawowej. Szybkość demencji jest określony przez charakterystykę płynięcia prowadzącej patologii.

otępienie alkoholowe

Przyczyną otępienia alkoholowego staje się długotrwałe (do 15 lat lub więcej), nadużywanie alkoholu. Wraz z bezpośrednio destrukcyjny wpływ alkoholu na komórkach mózgu, otępienia spowodowane zaburzeniami różnych narządów, zaburzenia metabolizmu Gross i patologii naczyniowych. Otępienia alkoholowego charakteryzuje się typowymi zmianami w osobowości (brutalizacji życia, utrata wartości moralnych, degradacji społecznej) w połączeniu z całkowitym spadku psychicznego (roztargnienia, zmniejszona zdolność do analizy, planowania i myślenia abstrakcyjnego, zaburzenia pamięci).

Po zakończeniu leczenia odrzucenia alkoholu i alkoholu mogą częściowe odzyskiwanie, a takie przypadki są rzadkie. Z powodu nasilenia patologicznych głodu napojów alkoholowych, zmniejszając siły woli i brak motywacji większości pacjentów nie można przerywać płynów zawierających etanol. Niekorzystne rokowanie, przyczyną śmierci jest zazwyczaj choroby fizyczne są spowodowane przez alkohol. Często tych pacjentów umiera w wyniku zdarzeń kryminalnych i wypadków.

rozpoznanie otępienia

Diagnoza „otępienie” znajduje się w obecności pięciu cech podstawowych. Po pierwsze - zaburzenia pamięci, które są identyfikowane na podstawie rozmowy z pacjentem, specjalne badania i przeglądu krewnych. Po drugie - co najmniej jeden objaw wskazujący organicznych uszkodzeń mózgu. Wśród tych objawów - syndrom „trzy A”: afazja (zaburzenia mowy), Apraksja (utrata zdolności do działań celowych, przy zachowaniu zdolności do popełniania elementarnych czynności ruchowych), Agnosia (zaburzenia percepcji, utrata zdolności do rozpoznawania słów, ludzi i obiektów z dobrze zachowanym zmysł dotyku, słuchu i wzroku) - obniżenie krytycyzmu do własnego państwa i deystvitelnosti- zaburzenia osobowości środowiskowe (bezmyślne agresji, chamstwa, brak wstydu).

Trzeci objaw diagnostyczny demencji - naruszenie rodziny i adaptacji społecznej. Po czwarte - brak objawów charakterystycznych delirium (Utrata orientacji w miejscu i czasie, halucynacje wzrokowe i urojenia). Piąty - obecność wad organicznych danych potwierdzenia badań instrumentalnych (CT i MRI mózgu). Diagnoza „Dementia” znajduje się tylko wtedy, gdy wszystkie powyższe objawy do sześciu miesięcy lub dłużej.

Otępienie często muszą być odróżniane od depresyjnego rzekome pseudodemencji i funkcjonalne, wynikające z niedoboru witaminy. Na podejrzenie zaburzenie depresyjne psychiatra uwzględnia i stopnia zaburzeń afektywnych, obecność lub nieobecność dziennych zmian nastroju i Zadowolenie „ból bezsensowne.” Jeśli podejrzewasz, że choroby niedobór lekarzem studiuje historię (niedożywienie, ciężkie z jelit przedłużone biegunka) I eliminuje objawy niedoboru niektórych witamin (niedokrwistość z niedoboru kwasu foliowego, wielonerwowe w przypadku braku tiaminy, i tym podobne).

Rokowanie demencji

Rokowanie demencji określone choroby podstawowej. Gdy demencja wynikająca z urazu mózgu i procesów w masie (guzy, krwiaki), Proces nie przebiega. Często nie jest częściowym przynajmniej - w komplecie redukcja objawów wywołanych przez pojemności wyrównawczej mózgu. W ostrej fazie przewidzieć stopień odzysku jest bardzo trudne, rozległe obrażenia wynik może być dobrym odszkodowanie z zachowaniem niepełnosprawności, a trochę szkoda dla rozstrzygnięcia - ciężkie otępienie z dostępem do niepełnosprawnych i vice versa.

Demencję związaną z chorobą postępującą, jest stały nasilenie objawów. Lekarze mogą tylko spowolnić proces wdrożenia odpowiedniego leczenia tej patologii. Głównymi celami leczenia w takich przypadkach jest zachowanie umiejętności samoobsługowych i zdolność do adaptacji, przedłużenie życia, zapewnienie właściwej opieki i eliminacji nieprzyjemnych objawów choroby. Śmierć następuje w wyniku poważnego naruszenia funkcji życiowych związanych z nieruchomością pacjenta, jego niezdolność do podstawowej samoobsługi i rozwoju powikłań typowych dla pacjentów obłożnie chorych.