Zespół Hunter

Zespół Hunter (Mukopolisacharydoza Typ II) - rzadką chorobą genetyczną, łączone z chromosomu X, gdzie występuje uszkodzenie w wyniku częściowej degradacji enzymatycznej i akumulacji kwaśnych mukopolisacharydów (glikozaminoglikanów) w różnych tkankach. Częstotliwość dzieci urodzonych z zespołem Huntera wynosi około 1: 100000-150000 noworodki. Obecnie na świecie istnieje nie więcej niż 2.000 pacjentów z syndromem Hantera- rosyjskich oficjalnych statystykach nie są dostępne. Zespół Hunter odnosi się do grupy chorób sierocych, których leczenie, zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem, powinny być finansowane z budżetów federalnych i regionalnych.

Powody zespołem Huntera

Zespół rozwój Hunter związane z mutacją w genie iduronatsulfatazy (IDS), kodująca enzym lizosomalną jest iduronate-2-sulfatazy. Gen IDS mapowane do locus Xq28 na długim ramieniu X hromosomy- znanych obecnie przez ponad 150 różnych mutacji, IT (mutacje punktowe, małych i dużych delecji, insercji, regulacji itd.).

Z uwagi związane dziedziczenie X-linked, zespół Hunter zwykle dotyczy tylko chłopców (XY). Heterozygotycznych kobiet w większości przypadków są nośniki typu II Mukopolisacharydoza bez objawów klinicznych, ale kilka przypadków opisano zespołem Huntera u dziewcząt, związane z nowym mutacji lub inaktywacji chromosomu X drugiego normalnego.

Mutacje w genie IDS towarzyszy niedoborem lub brakiem enzymów iduronate-2-sulfatazy (I2S) niecałkowitego rozszczepienia i akumulacji w lizosomach komórki niemal wszystkich tkankach i narządach glikozaminoglikanów (GAG) - siarczan dermatanu i siarczan heparyny.

Klasyfikacja Hunter Syndrome

Nasilenie objawów klinicznych zespołu Hunter (połowa wagi, waga) zależy od rodzaju mutacji w genie IDS. Na przykład, duże delecje i kompleks restrukturyzacji, co do zasady, są odpowiedzialne za rozwój poważnych form zespołem Huntera. Na ciężką (Mukopolisacharydozę typu IIA) charakteryzuje się wczesnym rozwoju objawów klinicznych (głównie w wieku 18-36 miesięcy), szybko postępującym przebiegu, ciężkim upośledzeniem umysłowym, niewydolności wielonarządowej. Pacjenci z ciężką postacią zespołu Hunter umrzeć w drugiej dekadzie życia.

Umiarkowany do wytworzenia (Mukopolisacharydoza typu IIB) wynosi około 1/3 całej patologii. Objawy kliniczne zespołu Hunter występują zwykle u dzieci 3-8 (10-13) lat czasami inteligencji zwykle przechowywane długości życia w sprzyjających warunkach może osiągnąć 50-60 lat. Pacjenci z łagodnym zespołem Huntera mogą z powodzeniem realizować się w dziedzinie zawodowej i mieć zdrowe dzieci.

Objawy zespołu Hunter

W chwili narodzin dzieci z zespołem Huntera pojawiają się klinicznie zdrowe. Głównymi objawami opracowany średnio 2-4 lat. Przed tym wieku objawy chorobowe są niespecyficzne: dzieci mogą doświadczać powtórzony katar, głośny oddech, pępkowy i przepuklina pachwinowa, wodniak.

Wczesne Charakterystyczną cechą zespołu Hunter jest stopniowa zmiana w wyglądzie dziecka: rysy twarzy stają się gruba (gargoilizm) - język, wargi i nozdrza - bolshimi- skóra - gruba. Spójrz pacjenta z zespołem Hunter uzupełnionej karłowatości, zwiększona wielkość głowy (macrocephaly), krótka szyja, zaburzenia zębów uzębienia (rzadkie). Dzieci z zespołem Huntera jest zewnętrznie bardzo podobne do siebie i przypomnieć braci.

Inne wczesne oznaki Mukopolisacharydozę typu II obejmują ochrypły głos głęboki, powiększenie brzucha, powiększenie wątroby i śledziony. Dzieci z zespołem Huntera są podatne na częste choroby SARS, zapalenie ucha, zapalenie krtani, tchawicy, zapalenie płuc- często obchodzone obturacyjny bezdech senny, przewlekła biegunka. Konsekwencją osadzania glikozoaminoglikanów i lipidów w skórze właściwej, jest występowanie wysypki sferoidalnego-plamkowa na skórze ramiona, biodra, skrzydełka. Być może pojawienie się "plamy mongolskie„W regionie lędźwiowo, owłosienie.

Już w wieku przedszkolnym dzieci w wieku z zespołem Huntera, istnieją oznaki klęski mięśniowo ołowiu systemowego na sztywność stawów, rozwoju kifoskolioza, Szczotki szczepu typu „pazurami”. Ruch staje się trudne, chód neuklyuzhey- do młodzieńczego wieku pacjentów z zespołem Huntera jest często bezradny niepełnosprawnych, obłożnie chorych.

Zaburzenia neurologiczne powstające w zespołem Huntera m.in. zespół nadpobudliwości, drgawki, komunikować wodogłowie, spastyczne porażenie kończyn dolnych, opóźniony rozwój mowy, postępowy utratę słuchu. Od system wizualny jest wykrywany zmętnienie rogówki, nietypowy barwnikowe zwyrodnienie siatkówki. Przez ostatnich oznak typu Mukopolisacharydoza II obejmują zaburzenia kardiologiczne: pojawienie się szmer serca, Nabyte wady serca (często niewydolność zastawki dwudzielnej) kardiomiopatia i in.

Dziecko może doświadczyć zmian psychicznych: niechęć, agresję. W zależności od rodzaju zespołu Hunter defektu intelektualnego może być mało, czy dużo wyraźniejszy.

Zabójcza wynik u pacjentów z zespołem Huntera występuje zwykle z postępującym serca lub choroby płuc.

Diagnoza Hunter Syndrome

W praktyce pediatrycznej zespół Hunter występuje bardzo rzadko. Jednak Mukopolisacharydoza typu II można podejrzewać na podstawie objawów klinicznych (zmian zewnętrznych przejawów choroby przez 2-4 roku życia, a także inne postępujący.). Aby potwierdzić diagnozę dzieci w potrzebie genetyki doradztwa, analizy danych klinicznych i genealogicznych, przeprowadzanie molekularnych badań genetycznych.

Ważnym markerem biochemicznym Hunter zespół wzrasta mukopolisacharydy moczem (siarczan dermatanu, siarczan heparanu) w moczu, niedobór enzymu iduronate-2-sulfatazą. Badania rentgenowskie kości czaszki, stawów, kości długich, kręgosłupa wykazać dysostosis, choroba zwyrodnieniowa stawów, wiele zmian kręgów.

W celu wykrycia zmian morfologicznych i funkcjonalnych narządów wewnętrznych i CNS przeprowadza USG brzucha, EKG, echokardiografia, MRI, elektroencefalograficznych mózg. . Badanie morfologiczne tkanek uzyskanych w wyniku biopsji skóry, wątroby, mięśnia sercowego, itp, wykrywa zmiany tego samego typu - komórki wypełnione glikolipidy.

W rodzinach znanego genotypu i wysokie ryzyko urodzenia dziecka z zespołem Huntera można prowadzić metodami inwazyjnej diagnostyki prenatalnej - biopsja kosmówki, punkcji owodni lub kordocenteza z określeniem aktywności iduronate-2-sulfatazy w uzyskanym materiale.

Rozpoznanie różnicowe z zespołem Huntera powinny być prowadzone z użyciem innych form Mukopolisacharydozę (zwłaszcza zespół hurler), jak również inne lizosomalnych chorób spichrzeniowych.

Leczenie zespołu Hunter

Dzieci z zespołem Huntera jest konieczne do przeprowadzenia życie enzymatycznej terapii zastępczej. Do tej pory jedynym lekiem zarejestrowanym w Stanach Zjednoczonych, Europie i Rosji do leczenia pacjentów z zespołem Huntera Elapraza (Sulfataza iduronianu). Pacjenci z cukrzycą typu II Mukopolisacharydoza Elaprazu powinien otrzymać co tydzień kroplówki dożylnej w dawce 0,5 mg / kg masy ciała.

Poza patogenetycznego leczenia dzieci z zespołem Huntera, od standardowych cen leków objawowych i naprawczych hepatoprotekcyjnym terapia, witaminy, przeciwutleniacze, cytoprotector. W ośrodku leczenia zespołu Huntera odpowiednie terapię fizyczną, fizykoterapii (elektroforezy stawów lidazy, kąpiele parafinowe, terapia magnetyczna, laser przebicie), sesje z terapeuty mowy i defectology.

Przewidywanie i zapobieganie Hunter Syndrome

Hunter typu zespół B ma bardziej korzystny przebieg i prognoz- z terminowego i systematycznego leczenia pacjentów z oczekiwanej długości życia może być nawet 50-60 lat. W ciężkich form Mukopolisacharydozę typu II pacjenci zwykle umiera przed 20 lat choroby układu krążenia. Do tej pory, to poważny problem dla pacjentów z zespołem Huntera jest terminowe otrzymanie podstawowych leków Elapraza ze względu na jego wysoki koszt.

Dzieci z zespołem Huntera trzeba monitorować różne Eksperci: genetyki dzieci, pediatra, kardiolog, neurolog pediatrycznych dzieci, epileptologa, okulistyka pediatryczny, laryngolog pediatrii, chirurgii dziecięcej, ortopedii dziecięcej.

Główną metodą zapobiegania zespołem Huntera jest poradnictwo genetyczne par z prawdopodobieństwem urodzenia chorego dziecka, a także prowadzącego prenatalnej diagnostyki. Powinieneś wiedzieć, że u pacjentów z zespołem Huntera rodzą zdrowe synowie i córki służyć obligantymi nosicielami zmutowanego genu.