Rdzeniowy pajęczynówki

Pierwszy czasowy element rdzeniowy pajęczynówki z mielograficheskim potwierdzeniem został opisany w 1929 roku w połowie XX wieku został uznany głównie jako powikłanie operacji kręgosłupa. W okresie od 1960 do 1980 roku nastąpił znaczny wzrost częstości występowania pajęczynówki związanego z wykorzystaniem kontrastu podczas mielografii yodfenilundetsilatov. Później okazało się, że kropelki tłuszczu środków kontrastowych mogą być przechowywane przez długi czas w rdzeniu podtwardówkowego przestrzeni do wzrostu w fibrynę wywołania aseptyczne zapalenie pajęczynówki. Wymiana mielografii nowoczesnych metod obrazowania mózgu rdzenia kręgowego, jak również technicznych usprawnień w procedurach operacyjnych na kręgosłupie, w Vol. H. Dzięki zastosowaniu mikrochirurgii, doprowadził do znacznego zmniejszenia zachorowalności. Jednak do tej pory rdzeń pajęczynówki jest rzeczywistym problemem praktycznej neurochirurgii i neurologii.

Przyczyny rdzenia pajęczynówki

Wśród czynników wyzwalających rdzenia pajęczynówki znaczny udział należący uraz kręgosłupa. Może wystąpić uszkodzenie rdzenia kręgowego i jego membrany podczas zabiegów chirurgicznych kręgosłupa, w wyniku powtarzających się bloków zewnątrzoponowego i nakłucia lędźwiowego. Wtórnego rdzenia pajęczynówki może wystąpić na tle kręgowego, choroby neurodegeneracyjne (kręgosłupa, osteochondroza, spondyloarthrosis), Guzy osi kręgosłupa, hemorrhachis. Aseptyczne zapalenie pajęczynówki mogą powstawać na skutek wprowadzenia do kanału kręgowego różnych substancji chemicznych, takich jak kontrastu mielografii.

Rdzeniowy pajęczynówki Zakażenie może być powodowane przez danego patogenu i być wynikiem kiła, uogólnione gruźlica lub gruźlica kręgosłupa, bruceloza, ricketsiosis, system infekcje grzybicze osoby HIV lub osłabionych pacjentów i innych. Niespecyficzne infekcyjne zapalenie pajęczynówki pół napędzany część opisuje złoty stafilokokkom- zakażenie paciorkowcem, Proteus, Escherichia. W 37% przypadków pajęczynówki ostrych i podostrych zidentyfikowania czynnika sprawczego nie jest możliwe.

Klasyfikacja rdzenia pajęczynówki

Najdłuższy uszkodzenie rdzenia pajęczynówki jest podzielone na ograniczone i rozproszonego. Wąska wariant zazwyczaj występuje z powodu mikrourazów, rozlane - dzięki uraz rdzenia kręgowego, infekcyjne lub zapalne zmiany systemowego procesu zakaźnego OUN. Rdzeniowy pajęczynówki etiologia może być aseptyczne zakaźnej (specyficzne i niespecyficzne).

Morfologicznie rdzenia pajęczynówki rozdziela się kleju (klej), mukowiscydoza i mieszanych torbielowaty kleju. W celu wytworzenia kleju charakterystyczne zgrubienie błony pajęczynówki i obecność jej przyleganie do ciała stałego obolochnoy- rdzenia czasami obserwowanej ossifitsirovanie membrany pajęczej. Torbielowate przebiega wolno postępującą pajęczynówki torbiele, które mogą być zewnątrzoponowe, (w tym nie włączając korzeni nerwowych) i intradural. Najczęściej występującymi postać cystic kleju pajęczynówki, łączenie tworzenia się torbieli wraz z procesem kleju.

Zgodnie z klasyfikacją kliniczną pojedyncze 4 wykonania pajęczynówki: korzeniowego wrażliwe na korzeniowego-zadnestolbovoy, silnik mózgowo-rdzeniowego, osiowe. Ich obrocie rdzenia pajęczynówki jest ostre, podostre i przewlekłe, chociaż okres z tych form nie jest oczywiście dobrze znane różne sposoby opisane w literaturze neurologicznych.

Objawy rdzenia pajęczynówki

Objawy kliniczne rdzenia pajęczynówki zależy od położenia oraz rozmiarów zapalenie pajęczynówki. Wąska pajęczynówki często subkliniczną i może być losowo lub zdiagnozowana podczas badania w autopsji. Ostre i podostre zapalenie pajęczynówki dyfundować rdzenia przejawia wysoką temperaturę otoczone zmiany objawów ostrovospalitelnymi we krwi i płynu mózgowo-rdzeniowego. Często towarzyszy mózgowym pajęczynówki.

Pierwsze przejawy pajęczynówki często działają przemijające bóle korzeniowego i parestezje. Następnie ból stanie stałym, charakteryzują się trwałą ischias, rwa kulszowa. Opracowane przewód segmentowe i zaburzenia ruchowe, zaburzenia czułości, drop odruchów ścięgnistych pojawiają się zaburzenia miednicy. Przewlekłe zapalenie pajęczynówki jest powoli postępującą Oczywiście towarzyszą zaburzenia likvorotsirkulyatornymi. W przypadku tworzenia się torbieli, manifestacją objawu obejmuje pajęczynówki ściskanie mielopatia i podobny do kliniki guzy kręgosłupa.

Rozpoznanie rdzenia pajęczynówki

Wyszukiwarka diagnostyczny dla rdzenia kręgowego składa pajęczynówki studiuje historię, badanie przez neurologa, badania laboratoryjne, nakłucie lędźwiowe, mielografii i tomografii. Ostre zapalenie pajęczynówki rdzenia odzwierciedla analizy leukocytów krwi i poziom Chów i białka C-reaktywnego, przyspieszenie ESR. Na likvorotsirkulyatornyh Abuse wskazuje zwiększone ciśnienie płynu mózgowo-rdzeniowego, jego gwałtowny wyciek w punkcji lędźwiowej. W badaniu płynu mózgowo obserwuje rozpad białek komórkowych, nieznaczny wzrost stężenia białka.

Zgodnie z ogólną zasadą, jednoznacznie ustalić rozpoznanie pajęczynówki nie jest możliwe bez użycia mielografii i tomografii. Pajęczynówki patognomoniczny znaki podczas mielografii Kontrast jest opóźnienie w postaci pojedynczych kropel. Wizualizować zmiany w rdzeniu błony pajęczynówki stało się możliwe po wprowadzeniu praktyce neurologicznej MRI kręgosłupa. MRI można również wykluczyć innych nowotworów i zmiany organiczne w rdzeniu kręgowym.

Diagnostyki różnicowej wykonuje się meningomielitom, zapalenie rdzenia kręgowego, zewnątrzoponowe ropień, pourazowego krwiak, przepuklina płyt i innych chorób kręgosłupa.

Leczenie i rokowanie rdzenia pajęczynówki

Farmakoterapia pajęczynówki infekcyjny obejmuje antybiotyki, jeśli to konieczne - i antisyphyllitic TB leków. Stosowane leki przeciwzapalne, według zeznań - kortykosteroidy. Leki zmniejszające przekrwienie stosowanej terapii moczopędne (triampur, Lasix, veroshpironom), naczyniowe (nikotynowego Ta, pentoksyfilina) i neurometabolicznych leczenia (Cerebrolysin, witaminy, Neostygmina). Spastyczne porażenie zwiotczające mięśnie służą (Mydocalmum) z zaburzeń brzusznych - uroseptiki (urotropiny). Podstawą terapii regeneracyjnej jest odpowiednie wykonywanie terapeutyczny, fizykoterapii (stymulacja elektrycznym, akupunktura, jontoforeza, magnetyczne i m. G), masa hydroterapia (radon, bromu, chlorku sodu leczniczych kąpieli).

Zagadnienie leczenia chirurgicznego pajęczynówki występuje w przypadku niepowodzenia leczenia zachowawczego głównie przewlekłym przebiegu choroby z tworzeniem cyst i zrostów. Zdecydować, czy operacja jest omawiana razem z neurochirurgiem. Celem zabiegu jest opróżnienie torbieli pajęczynówki i rozbiór zrostów. Działającym dostępne przez laminektomią. Jednak operacja metodą często nie przynosi oczekiwanych efektów, ze względu na uraz, często komplikacje, takie jak tworzenie zrostów i wielokrotnego aktywacji zakażenia uśpienia. Bardziej skuteczne są minimalnie inwazyjnych technik chirurgicznych, obejmujące oddzielenie zrostów manipulatorów wykorzystujących endoskopu wprowadza się do przestrzeni worka oponowego.

Ostre zapalenie pajęczynówki rdzenia ma stosunkowo rokowanie. Z odpowiedniego i terminowego przebiegu leczenia zachowawczego może zakończyć odzyskiwanie funkcji neurologicznych. Postać przewlekła jest mniej korzystna, często prowadzi do niepełnosprawności i słabo reaguje na leczenie. Wprowadzenie nowych technik chirurgicznych nieznacznej poprawie rokowania pooperacyjnego, a prace w tym kierunku nadal.