Choroba Chagasa

Choroba Chagasa (amerykański świdrowce) - protozooz spowodowane przez wewnątrzkomórkowe pasożyty pierwotniaków z rodzaju świdrowiec (T. cruzi), co prowadzi do zmian degeneracyjnych i zapalnych serca, układu nerwowego, układu pokarmowego. Choroba Chagasa należący do naturalnej choroby ogniskowej jest powszechny w prawie wszystkich krajach kontynentu amerykańskiego: trypanosomoza obszary endemicznego występowania są Ameryki Południowej i Środkowej. Na obszarach wiejskich, większość osób zakażonych trypanosomatozie w dzieciństwie, często bezobjawowe zakażenia. Wśród zakażonych choroba Chagasa jest zdominowany przez mężczyzn.

Przyczyny choroby Chagasa

Czynnik przyczynowy choroby Chagasa jest wiciowca pierwotniaki Trypanosoma cruzi, kompleks cykl rozwoju, który obejmuje przejście - gospodarze kręgowców i ludzkich, i specyficzny bloodsucking nośnik są błędy podrodziny Triatominae (triatomine). T. cruzi ma kształt wrzeciona, wici i membranę falisty. Pasożyt przechodzi kilka etapów cyklu życia: amastygot, żyjących w komórkach tkanki osoby epimastigote rozwijających się w jelitach i perenoschikov- tripomastigota znalezionych we krwi zwierząt i ludzi. Głównym gospodarza T. cruzi jest osoba Dodatkowo - armadillos, mrówkojady, małpy i zwierzęta domowe (psy, koty, świnie). Etap zakaźny dla wektorów i gospodarzy są tripomastigotnye postaci.

Pluskwy Zakażenie następuje w okresie karmienia krwi u ludzi i zwierząt, obejmujący tripomastigoty. W organizmie ludzkim czynnikiem sprawczym choroby Chagasa jest zapisywana wraz z zakaźne kał pluskwy czesania rany po ukąszeniu na skórze i błonach śluzowych ust, nosa, spojówki. T. cruzi Charakterystyczną cechą jest zdolność do wewnątrzkomórkowych makrofagów pasożytnictwa na skórę i błony śluzowe, komórki mięśnia sercowego, węzłów chłonnych, śledziony śródbłonka, wątroby, płuc, glejowych. Po pęknięcie zainfekowanych komórek pomnoży amastygot zatłoczone, nie ma infekcji nowych komórek. Świdrowców pasożytujące prowadzi do stanu zapalnego i dystroficzne zwyrodnieniowych chorób organów wewnętrznych. Najczęstszym sposobem zarażenia chorobą Chagasa - przepuszczalności, mogą być transmitowane pokarmowego, seksualnych, przezłożyskowej, transfuzji i po przeszczepieniu narządów. T. cruzi charakteryzuje się trwałością w gospodarzu w ciągu całego życia.

Objawy choroby Chagasa

Okres inkubacji choroby trwa 1-3 tygodni. Następnie, w miejscu wnikania świdrowców może rozwinąć się miejscową reakcję zapalną (etapie) w postaci rumieniowego miejscu obrzęk i zaczerwienienie czy obrzęk jednostronne purpurowy wieku (Rominie objawu) z zapalenie spojówek, towarzyszył wzrost w regionalnych węzłach chłonnych. Choroba Chagasa przebiega w dwóch etapach: (ostrej pierwszych 2 miesięcy) z obiegu dużą ilość pasożytów we krwi i przewlekłych - stężeniu świdrowców w narządach wewnętrznych.

W ostrej fazie choroby Shigasa w większości przypadków brak objawów, u niektórych pacjentów pojawiają się łagodne. U dzieci w wieku do 5 lat rozwija najcięższą formę manifestacji układowych i śmiertelność aż do 10-14%. złe samopoczucie można zaobserwować wśród typowych objawów choroby Chagasa lub stałej zwalniającej gorączka (Do 39-40 ° C), ból głowy, ból mięśni, obrzęk kończyn dolnych, obrzęk twarzy, p wysypka makuleznaya. Znamienny szyjne, pachowe i pachwinowe zapalenie węzłów chłonnych, powiększenie wątroby i śledziony. Może być wtórne krok - gęste węzły w tkance podskórnej. Zauważa przeważającą zaangażowania serca, ośrodkowego układu nerwowego i narządów zwojach obwodowych układu siateczkowo. Rozwija się ostre zapalenie i rozszerzenie komór serca (kardiomegalii), rozlanego zapalenie mięśnia sercowego, zaburzenia serca. W niektórych przypadkach (zwłaszcza u niemowląt) może być ostry specyficzne rdzeniowych, krwotok opon mózgowych. Wrodzona choroba Chagasa może prowadzić do poronienie lub przedwczesny poród- u noworodków towarzyszy ciężka niedokrwistość, powiększenie wątroby i śledziony, żółtaczka, drgawki, często - śmiertelne.

W przewlekłej postaci objawów choroby Chagasa może być nieobecny przez dłuższy czas, dopóki nie będzie nieodwracalne uszkodzenia narządów wewnętrznych. często rozwija kardiomiopatia, wyrażone niewydolność serca, migotanie, zakrzepowo-zatorowej. Z przewodu pokarmowego charakteryzujących się nieprawidłową Ekspansja przełyku (Megaezofagus) przejawia dysfagia, ból podczas połykania i rozszerzenie okrężnicy (megacolon), Przy niedrożność jelit, Nagromadzenie kamieni kałowych. Istnieje wegetatywne i łamanie neuropatia obwodowa. Z biegiem czasu, choroba Chagasa może prowadzić do nagłej śmierci z powodu postępującej destrukcji mięśnia sercowego.

Rozpoznanie choroby Chagasa

Rozpoznanie choroby Chagasa zawiera dokładny wywiad (biorąc pod uwagę miejsce pacjenta urodzenia, podróże do obszarów endemicznych chorób), analizy danych klinicznych i badań laboratoryjnych (metodami mikroskopii i kultury, serologicznych i PCR).

Jako materiał testowy jest krew, płyn mózgowo-rdzeniowy, punktowata uszkodzenie pierwotnych miejsc, węzłów chłonnych, śledziony, szpiku kostnego. W ostrej fazie choroby Chagasa (pierwszych 6-12 tygodni) pasożyty mogą być wykryte za pomocą mikroskopu lub grubej warstwy stałych preparatów krwi barwionych. Bakteriologiczne hodowli pełnej krwi pacjenta pozwala odsłonić czystej hodowli T. cruzi. Gdy stosuje xenodiagnosis choroby Chagasa, która obejmuje analizę treści jelitowej neinvazirovannogo triatominae po nasyceniu krwi pacjenta. Może próbka biologiczna z wprowadzeniem krwi lub świnek morskich pacjenta i białych myszy, a następnie przez badanie próbki tkanek.

W przypadku przewlekłej choroby Chagasa jest bardziej skuteczna serodiagnozy: uzupełnienie reakcję utrwalania reakcję pośredniego fluorescencyjnego, reakcja hemaglutynacji pośredniej, ELISA. Obecność specyficznych IgM On mówi o ostrej fazie choroby Chagasa, przewlekłe dostępny tylko IgG. Niektóre zakażenia, takie jak malaria, kiła, leiszmanioza może dawać fałszywie dodatnie wyniki na trypanosomatozie, zaleca się stosowanie co najmniej dwóch niezależnych metod serodiagnozy. Wymaga diagnostyki różnicowej patogennych świdrowców z gatunków niepatogennych zdolnych w ludzkim organizmie, nie powodując rozwój choroby.

Leczenie i rokowanie choroby Chagasa

Do tej pory w leczeniu choroby Chagasa terapii maloeffektivno- zmniejsza śmiertelność wśród pacjentów, ale nie daje zaufanie do całkowitego zlikwidowania wewnątrzkomórkowych form T. cruzi. W leczeniu choroby Chagasa stosuje się dwa leki przeciwpasożytnicze lek: Nifurtimoks i benznidazol, których odbiór jest bardziej skuteczny w ostrym stadium choroby. W przewlekłym stadium leczenia zakażeń ma na celu złagodzenie objawów choroby Chagasa powikłania. W niewydolności serca i zaburzeń rytmu serca, w profilaktyce powikłań zakrzepowo warunkach wyznaczonych inhibitorów ACE, glikozydy nasercowe, leki przeciwarytmiczne, leki przeciwzakrzepowe, w ciężkich przypadkach pokazanych wieńcowych pomostowania tętnic, wszczepienie rozrusznika serca, przeszczep serca. Leczenie rdzeniowych - simptomaticheskoe- przy upadku z przewodu pokarmowego można stosować w kortikosteroidy- megacolon możliwej interwencji chirurgicznej: nałożenie kolostomii, wycięcie okrężnicy.

Choroba Chagasa rokowanie zależy od stopnia zaawansowania choroby, wagi i odwracalność zapalnych i zwyrodnieniowych narządów wewnętrznych, wiek pacjenta. Pacjenci z późnym stadium choroby Chagasa często umierają z powodu niewydolności serca, atak serca, suw, małymi dziećmi - od ostrego zapalenia opon i mózgu szybko rozwiniętych. Zapobieganie chorobie Chagasa obejmują owadobójcze traktowanie praw własności, kurników, chlewni - główne siedlisko pluskiew - nosicielami pasożytów, krajobrazu zhilischa- selekcji i przesiewania dla trypanosomatozę potencjalnych dawców krwi i agencji edukacji zdrowotnej społeczeństwa.