Zaburzenia nerwicowe

zaburzenia nerwicowe (nerwice) - grupę zaburzeń, które stanowią odpowiedź na nierozpuszczalnym zaburzeń psychicznych i wytrzymania sytuacjach urazowych. Wszystkie zaburzenia nerwicowe są odwracalne, ale mają tendencję do przedłużonego trwania. Pomimo braku poważnych zaburzeń psychicznych, nerwic znacznie pogorszyć jakość życia pacjentów i ich stan emocjonalny wpływa niekorzystnie ograniczyć możliwość realizacji zawodowej i budowę studni-off stosunków osobistych.

Dokładne dane na temat częstości występowania zaburzeń nerwicowych są nieobecne. Według oficjalnych statystyk, neurotyczne cierpienie 0,4-0,5% populacji, jednak w dziedzinie psychologii i psychoterapii ekspertów są krytyczne wobec tej figury, zauważając, że odzwierciedla jedynie przypadki stwarzające zdrowia pacjentów w szpitalach publicznych. Zatem pozostaje nierozliczony pacjentów poddawanych leczeniu w licznych prywatnych ośrodków psychologicznych i psychoterapeutycznych. Nie zapominaj, że znaczna część pacjentów cierpiących na nerwicę, nie odnosi się do psychologów i psychoterapeutów, wstydził się swojej „słabości” lub przejawów rastsenivaya choroby jako konkretnej osoby.

Przyczyny zaburzeń nerwicowych

U podstaw nerwicy jest zawsze stres wordly powodu niezdolności do zmiany sytuacji nie do zniesienia. W tym konkretnym przyczyn zaburzeń nerwicowych może znacznie się różnić. W niektórych przypadkach bodźcem staje się oczywisty ostry stresującą sytuację do powstania nerwicy (np przerwa ważnego związku lub utrata pracy). Z drugiej - stres wewnętrzny zwiększa się powoli, niezauważalnie, a osoba zachoruje wydaje się być bez wyraźnego powodu, z pozornego całkowitego lub prawie całkowitego społecznego i osobistego dobrobytu.

Psychoanalitycy uważają, że zaburzenia nerwicowe są spowodowane głębokim psychologicznym konflikcie, który uniemożliwia zaspokojenie potrzeb podstawowych lub stanowi nieprzekraczalną zagrożenie dla przyszłości pacjenta. Znany amerykański psycholog i psychoanalityk Karen Horney uważany za nerwicę jako sprzeczność między różnymi mechanizmów obronnych mających na celu ochronę pacjenta przed upokorzeniem, zaniedbania, agresji i całkowitej kontroli i innych działań, które zakłócają naturalną podstawowego prawa każdej istoty ludzkiej.

Tak czy inaczej, wszyscy badacze zgadzają się, że nerwicę, że podstawą choroby jest oczywiste lub ukryty konflikt wewnętrzny, sprzeczność między potrzebami, uczuciami, pragnieniami i mechanizmów adaptacyjnych psychologicznych. Predysponujące czynniki, które zwiększają prawdopodobieństwo rozwoju zaburzeń nerwicowych, według pewnych cech charakteru, osobowości i historii życia pacjenta.

Nerwice są bardziej powszechne w nadmiernie wrażliwe, emocjonalne, wrażliwych pacjentów, którzy mają bogatą wyobraźnię i dobry rozwój graficznego myślenia, zarówno u chorych psychicznie sztywnych są słabo świadomi swoich uczuć i doświadczają żadnych trudnych zmian życiowych. Wielkie znaczenie mają niekorzystne warunki kształcenia: zaniedbanie, odrzucenie i brak uwagi do potrzeb dziecka, nadopiekuńczość, przyzwoleniem, tendencja rodziców do tworzenia dziecko idola, szkolenia sprzeczne, etc ...

Pewien wpływ na rozwój zaburzeń nerwicowych mieć czynników biologicznych, w szczególności - indywidualny poziom neuroprzekaźników w mózgu. Początkowo istniejąca anomalia jest łagodny wyraził „punkt podatności” i pod wpływem stresu, wśród innych czynników, aby sprowokować naruszenie integracyjnej aktywności mózgu. Wraz z rozwojem nerwica neuroprzekaźników zaburzenie wzrostu, co prowadzi do dalszego pogorszenia stanu pacjenta.

Klasyfikacja zaburzeń nerwicowych

Wielka różnorodność i polimorfizm klinicznych objawów zaburzeń nerwicowych skomplikować wyraźny podział na grupy nerwicy lub typów, co prowadzi do różnych punktów widzenia na temat, jakiego rodzaju nerwic powinny zostać połączone w jedną grupę, a co - nie. medycyna krajowy tradycyjnie rozróżnia trzy rodzaje nerwic: zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, nerwica histeryczna i asteniczny nerwica (stare nazewnictwo - neurastenia), Ale ta klasyfikacja jest w sprzeczności z praktyką. Na przykład, jedna z najczęstszych grup dzisiaj nerwicy nie odbija się w nim - Zaburzenia lękowe, ICD-10 samodzielnie w oddzielnym zespołem.

Rozbieżność ta tworzy różne podejścia do systematyzacji nerwic. Kiedy diagnoza w praktyce klinicznej, wielu ekspertów wolą stosować klasyfikację stworzoną z uwzględnieniem przyczyn rozwoju i panujące objawy choroby. W tej klasyfikacji rozróżnia następujące poziomy zaburzeń nerwicowych:

• zaburzeń lękowych i fobii. Głównym objawem choroby jest gwałtowny wzrost poziomu lęku, czasem zamienia się fobii. Do grupy takich zaburzeń obejmują uogólnione zaburzenie lękowe, ataki paniki, agorafobia, klaustrofobia, fobia społeczna i inne fobie proste i złożone.
• Obsesyjno-kompulsywne. Głównym objawem jest obsesji i kompulsji.
• asteniczny nerwica (Neurastenii) - zaburzenia neurotyczne, obraz kliniczny jest zdominowany przez zespół asteniczny.
• zaburzenia pod postacią somatyczną. Według klinicznych objawów takich zaburzeń przypominają chorób somatycznych, ale nie ma solidnych podstaw fizycznej. W przeciwieństwie do pacjentów ze sztucznym, pacjentów z zaburzeniami zaburzenia pod postacią somatyczną nie podejmują żadnych działań, aby symulować chorobę i naprawdę poczuć nieprzyjemne objawy.
• Zaburzenia dysocjacyjne. Grupa ta obejmuje Zaburzenia dysocjacyjne ruchu i czucia i inne podobne zaburzenia poziomu neurotycznego, poprzednio noszony nazewnictwa nerwicy histerycznej.

Objawy zaburzeń nerwicowych

Wszystkie nerwice towarzyszą emocjonalnych, psychicznych i zaburzeń autonomicznych. Wśród objawów wegetatywnych są na czele, zawroty głowy, poczucie niestabilności, drżenie kończyn, skurcze mięśni, skurcze mięśni, zwiększona częstość akcji serca, ból i dyskomfort w klatce piersiowej, zwiększenie lub zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, uczucie zimna lub ciepła, uczucie zadławienia, brak powietrza lub niepełnych drogi oddechowe, ziewanie, zaburzenia odżywiania, różne niestrawność, częste oddawanie moczu, ból, świąd i uczucie dyskomfortu w kroczu, pocenie, dreszcze i gorączka trochę bezmyślne. Charakterystyczne cechy zaburzeń autonomicznych jest ich nietrwałość i polisistemny.

Z przestrzegane są wszystkie zaburzenia nerwicowe zaburzenia snu: Trudności z zasypianiem z powodu myśli związanych z traumatycznych sytuacji, albo z powodu nadmiernego ostrego postrzegania jakichkolwiek sygnałów zewnętrznych (zegar tyka, hałasu ulicznego, odgłos kroków dźwięków od sąsiadów), częste przebudzenia, płytkiego snu, jasne lub koszmary senne, uczucie słabości i posiniaczony po przespanej nocy. Często pacjent cierpi na dzień senność, iw nocy - od bezsenność.

Innym objawem nerwicy jest bezwzględnym astenia. Pacjenci załadować źle tolerowane, są szybko wyczerpany. Zaburzenia nerwicowe towarzyszy niestabilność nastroju, drażliwość, a także obniżenie skuteczności różnym nasileniu. Cierpienie, a strona seksualnego życia dla pacjentów - pożądanie seksualne zanika lub zmniejsza się, zmniejszając czas trwania stosunku płciowego, kontakty seksualne nie przynieść byłego spełniają istnieje wiele chorób (Zaburzenia potencji, przedwczesny wytrysk).

W zaburzeniach nerwicowych są zaburzenia afektywne. Ogólny nastrój tło maleje, pacjenci czują smutek, depresja i beznadziejność. Znajomy zabawa (świetne jedzenie, hobby, towarzyskich z przyjaciółmi i rodziną), wcześniej przyniósł radość, stają się obojętne. Zakres zainteresowań zawęża pacjenci stają się mniej towarzyski i zaczynają unikać kontaktu z innymi ludźmi. często rozwijają depresja lub subdepression. Podwyższony poziom lęku. Pacjenci zobaczyć przyszłość niekorzystnym niekorzystnej sytuacji. Oni żyją w oczekiwaniu na niepewnym katastrofy koncentrują się nadmiernie na negatywnych scenariuszy.

W przeciwieństwie do powyższych objawów nerwicy, fobii powstać obsesii i nie wszyscy pacjenci. Te dwie cechy są ściśle powiązane, jednak obraz kliniczny jest zazwyczaj jedną z dwóch dominujących objawów. Obsesje są mimowolne natrętne myśli, impulsy, lęki i wspomnienia. Aby pozbyć się obsesji, pacjenci wykonywania czynności kompulsywne, często przybiera formę wyszukanych rytuałów.

Fobie zwane obsesyjne lęki obiektów lub sytuacji nie jest obecnie stanowią realne zagrożenie dla pacjenta. Istnieją trzy rodzaje fobii: prosty fobia (. Wyizolowane obawy pająki, latające, ptaki, klaunów, itd.), Agorafobia (lęk przestrzeni otwartych, miejsca, które nie może być niezauważony opuścić, a sytuacje, w których można iść bez pomocy), a fobia społeczna (Lęk przed sytuacjami, w których pacjent jest w centrum uwagi innych).

Diagnostyka i leczenie zaburzeń nerwicowych

Diagnoza jest skomplikowane ze względu na małą ilość nerwic obiektywnych objawów dla oceny jednoznacznie określać obecność lub brak choroby. Główną wartością w diagnostyce dolegliwości pacjenta i mają historię choroby. Ponadto lekarz trzyma testów psychologicznych stosując specyficzne standaryzowanych kwestionariuszy (BVNK-300 adaptacja Bakirova, 16-silnia kwestionariusz Cattell i m. P.). Podczas diagnostyki patologii reguły organiczny, który może wywołać zaburzenia somatovegetativnyh i psychologiczne. Jeśli to konieczne, pacjent jest kierowany do konsultacji neurologa, internista, kardiolog, gastroenterologa, endokrynologa i innych specjalistów wyznaczonych przez MRI mózgu, EEG, EKG i innych badań.

Główną metodą leczenia zaburzeń nerwicowych jest psychoterapia. Użyj psychoanalizy terapii poznawczo-behawioralnej, Erickson hipnoza integracyjne terapii transpersonalnej, psychodynamicznej leczenia i innych technik. Celem terapii - identyfikacja świadome i nieświadome mechanizmy adaptacji i ich późniejszej korekty. psychoterapia przeprowadzona na tle pomocy medycznej w razie potrzeby. W zależności od objawów, stosując środki uspokajające, leki przeciwdepresyjne i przeciwpsychotyczne,.

Przypisywanie regenerujący leczenia, który obejmuje ćwiczenia terapii masażu, witaminy i pierwiastki śladowe. Duże znaczenie ma zmiana stylu życia: szacunek dla pracy i odpoczynku, umiarkowane ćwiczenia, pobyt na świeżym powietrzu, zbilansowanej diety, unikanie szkodliwych nawyków. Czasami trzeba zmianę aktywności. Z terminowym leczeniu wczesnego rokowania. Ustąpienia objawów u pacjentów wrócić do normalnego życia, ale w ciężkich nawrotów stresowych. Na koniec traktowania i nieprzestrzegania zaleceń lekarskich istnieje tendencja do długotrwałego trwania.