Stresu pourazowego

zespół stresu pourazowego (PTSD, zespół stresu pourazowego) - zaburzenie umysłowe spowodowane ciężką sytuacji traumatycznych, która wykracza poza normalnym ludzkim doświadczeniu. ICD-10, odnosi się do grupy „zaburzeń nerwicowych, związanych ze stresem i pod postacią somatyczną”. PTSD często występuje w okresie działań wojennych. W czasie pokoju, obserwowano u 1,2% kobiet i 0,5% mężczyzn. Kontakt z ciężkiej sytuacji traumatycznych niekoniecznie pociąga za sobą rozwój PTSD - według statystyk, to zaburzenie cierpi 50-80% osób, które doświadczyły traumatycznych zdarzeń.

PTSD są bardziej skłonne do dzieci i osób starszych. Eksperci sugerują, że niski opór młodych pacjentów z powodu niedostatecznego rozwoju mechanizmów ochronnych w dzieciństwie. Powodem częstego rozwoju PTSD u osób starszych jest prawdopodobnie zwiększając sztywność procesów psychicznych i stopniowa utrata zdolności umysłowych adaptacji. leczenie PTSD jest przeprowadzana w dziedzinie psychoterapii specjalistów psychiatrii i psychologii klinicznej.

Przyczyny PTSD

Przyczyną rozwoju PTSD zazwyczaj stają się masywne katastrofa, stwarzających bezpośrednie zagrożenie dla życia człowieka: wojen, katastrof sztucznych i naturalnych (trzęsienia ziemi, huragany, powodzie, wybuchy, zawaleniem budynków, gruz w kopalniach i jaskiniach), terroryzmu (Pozostań zakładnika, zagrożeń, męka obecność torturowaniu i zabijanie zakładników). PTSD może również rozwijać po tragicznych wydarzeniach z indywidualnej skali: ciężkich obrażeń, czas trwania choroby (lub ich krewnych), śmierć bliskich, usiłowania zabójstwa, rozboju, pobicia i gwałtu.

W niektórych przypadkach objawy PTSD występują po traumatycznych wydarzeniach, o wysokim znaczeniu dla indywidualnego pacjenta. Traumatyczne wydarzenia poprzedzające PTSD mogą być pojedyncze (katastrofa naturalna) lub powtarzające się (udział w walkach), krótkoterminowy (incydent karnej) lub długi (długo choroba, przedłużający się pobyt w zakładnika). Duże znaczenie ma nasilenie doświadczeń podczas traumatycznych sytuacji. PTSD jest wynikiem skrajnego terroru i głębokie poczucie bezradności w obliczu okoliczności.

Intensywność emocji zależy od indywidualnego pacjenta PTSD, jego wrażliwości i wrażliwości emocjonalnej, poziom psychologicznego przygotowania do sytuacji, wieku, płci, fizyczne i psychiczne, i innych czynników. wartość specyficzna jest powtarzalność stresujących okolicznościach - regularny wpływ na psychikę traumatyczne prowadzi do uszczuplenia rezerw krajowych. PTSD jest często diagnozowane u kobiet i dzieci narażonych na przemoc w rodzinie, a także prostytutek, policjantów i innych kategorii obywateli, którzy często są ofiarami lub świadkami przemocy.

Wśród czynników ryzyka dla ekspertów PTSD zwrócić uwagę na tak zwane „neurotyczność” - skłonność do nerwicowe reakcje i zachowania unikania w sytuacjach stresowych, tendencja do „jam” kompulsywne trzeba psychicznie odtworzyć traumatycznych sytuacji, koncentrując się na temat możliwych zagrożeń, rzekome negatywne skutki i inne negatywne aspekty zdarzeń. Ponadto, psychiatrzy twierdzą, że osoba z narcystyczne, uzależniony i uniknąć cechy osobowości osób z PTSD często z antyspołeczne zachowanie. Ryzyko wystąpienia zespołu stresu pourazowego wzrasta również z historią depresja, alkoholizm, nałóg lub narkomania.

Objawy PTSD

Zespół stresu pourazowego - o przedłużonym działaniu opóźniona reakcja na bardzo dotkliwy stres. Główne objawy PTSD są trwałe powielanie psychicznego i ponownego przeżywania traumatycznych Event- oddział, emocjonalne drętwienie, tendencja do unikania wydarzeń, ludzi i rozmowy, które można przywołać traumatyczne sobytii- drażliwość, niepokój, drażliwość i fizyczny dyskomfort.

Zazwyczaj PTSD nie natychmiast rozwijać, ale po pewnym czasie (od kilku tygodni do sześciu miesięcy) po traumatycznych sytuacji. Objawy mogą utrzymywać się przez kilka miesięcy lub lat. Biorąc pod uwagę czasu występowania i czasu trwania pierwszych objawów stresu pourazowego, trzy rodzaje chorób: ostre, przewlekłe i opóźnionych. Ostre zaburzenie stresowe pourazowe nie trwa dłużej niż 3 miesiące, objawy utrzymują się przez długi czas rozmawiając o przewlekłym PTSD. Gdy opóźnienie rodzaj objawów zaburzenia pojawiają się po upływie 6 miesięcy lub dłużej po traumatycznym wydarzeniu.

PTSD charakteryzuje się stałym poczuciem alienacji od innych, brak odpowiedzi lub słabo wyrażone w odpowiedzi na bieżące wydarzenia. Pomimo faktu, że traumatyczna sytuacja pozostawała w przeszłości, pacjenci PTSD nadal cierpią z doświadczeń związanych z tą sytuacją, a umysł nie ma środków do normalnego postrzegania i przetwarzania nowych informacji. pacjentów z PTSD tracą zdolność do zabawy i cieszyć się życiem, stając się mniej rozrywkowy, trzymać z dala od innych ludzi. Tępe emocje, emocjonalny repertuar staje się coraz bardziej skąpe.

W PTSD występują dwa rodzaje obsesji: obsesji i obsesje z przeszłości w przyszłość. Obsesje przeszłości z PTSD manifestują się w postaci powtarzanych traumatycznych doświadczeń, które występują w ciągu dnia w postaci wspomnień, ale w postaci koszmarów w nocy. Obsesje przyszłość PTSD charakteryzują się nie w pełni świadomy, ale często nieuzasadnionego przewidywaniach powtórzeniem traumatycznej sytuacji. Kiedy widzisz takie obsesje możliwe, pozornie brak motywacji agresję, lęk i strach. PTSD może być skomplikowane przez depresję, lęku napadowego, uogólnione zaburzenie lękowe, alkoholizm i narkomania.

Ze względu na panujące psychologicznymi reakcjami czterema rodzajami PTSD: niepokoju, asteniczny, dysforycznych i pod postacią somatyczną. Kiedy asteniczny typ zaburzenia jest zdominowany przez letarg, osłabienie i senność. U pacjentów z PTSD są obojętne dla innych i dla siebie. Poczucie własnej niedoskonałości i niemożności powrotu do normalnego życia jest przygnębiający wpływ na psychikę i stan emocjonalny chorych. Zmniejszona aktywność fizyczna, u pacjentów z PTSD czasami trudno wydostać się z łóżka. W dzień, ciężka senność. Pacjenci łatwo zgodzić się na terapię, łatwo zaakceptować poprzez końca.

Typ alarmu PTSD charakteryzuje się atakami bezprzyczynowemu lęk, towarzyszy rzeczowych reakcji somatycznych. Istnieje chwiejność emocjonalna, bezsenność i koszmary. są ataki paniki. Lęk jest zmniejszona podczas stosunku, więc pacjentów chętnych do kontaktu z innymi. Typ Dysphoric PTSD oczywistego agresywność, mściwości, urazy, drażliwość i nieufności wobec innych. Pacjenci często inicjować konfliktów, to niechętnie przyjmują wsparcie bliskich i zwykle kategorycznie odmówić skierowania do specjalisty.

Dla typu postacią somatyczną PTSD charakteryzuje się przewagą nieprzyjemnych doznań fizycznych. Są to bóle głowy, bóle brzucha i w sercu. Wielu pacjentów ma hipochondrycznych doświadczeń. Zazwyczaj takie objawy występują, gdy opóźniony PTSD, co czyni go trudnym do zdiagnozowania. Pacjenci, którzy nie stracili wiary w medycynie, zwykle odnoszące się do lekarzy ogólnych. Dzięki połączeniu zaburzeń fizycznych i umysłowych zachowanie może się różnić. Wraz ze wzrostem niepokoju pacjentów z PTSD są liczne badania wielokrotnie odwoływać się do różnych specjalistów w poszukiwaniu „swojego lekarza.” W obecności pacjentów z PTSD ze składnikiem dysforyczne może podejmować próby zacząć używać alkoholu, leki lub inne środki przeciwbólowe.

Diagnostyka i leczenie PTSD

Diagnoza „zespół stresu pourazowego” narazić na podstawie skarg pacjenta, obecność ciężkiego urazu psychicznego w niedawnej przeszłości i wyników specjalnej ankiety. Kryteria diagnostyczne PTSD według ICD-10 grożą sytuacji, które mogą powodować strach i rozpacz większości ludzi na ścieranie i jasny błysk Beki, które występują w stanie czuwania i podczas snu, a większe, jeśli pacjent świadomie lub nieświadomie kojarzy wydarzenia współczesne okoliczności psychologicznej travmy- stara się unikać sytuacji, przypominające traumatycznego sobytii- drażliwość i częściowej utraty wspomnień traumatycznej sytuacji.

Zasady leczenia zależy od indywidualnie z uwzględnieniem indywidualnych cech pacjenta, rodzaj PTSD, poziom Somatyzacja i obecność zaburzeń współistniejących (depresja, zaburzenia lękowe uogólnione, zaburzenia paniczne, alkoholizm, narkomania, uzależnienie od narkotyków). Najskuteczniejszą metodą psychoterapii jest uważane za terapia poznawczo-behawioralna. W ostrej postaci PTSD również hipnoterapii przewlekłych przenośni i pracy z użyciem preparatu EMDR (odczulanie ruch oczu i regeneracji).

Jeśli to konieczne, leczenie PTSD jest przeprowadzany w kontekście terapii lekowej. Przypisywanie blokery, leki przeciwdepresyjne, uspokajające, środki uspokajające i leki przeciwpsychotyczne. Prognoza jest ustalana indywidualnie w zależności od charakterystyki organizacji osobowości pacjenta, nasilenia i rodzaju PTSD. Zaburzenia ostre są bardziej podatne na leczenie, przewlekła coraz bardziej zmierza w patologicznym rozwoju osobowości. Obecność wyrażonych zależnych, narcystyczne cechy osobowości i unikania, narkotyków i nadużywania alkoholu jest złym znakiem prognostycznym.