Otoantrit

Występowanie otoantrita związane z rozprzestrzenianiem się procesu zapalnego ucha środkowego podczas bębenkowej zagłębienia w antrum - sutkowatego odźwiernikowa wejście znajduje się w tylnej ścianie błony bębenkowej. Otoantrit występuje w niemowlęctwie i wczesnym dzieciństwie. Otolaryngologia dziecięca otoantrit odnosi się do powikłań ostrego zapalenia ropne zapalenie ucha środkowego. Jednak niektórzy autorzy sugerują, że małe dzieci bieganie ucho prawie zawsze towarzyszy zapalenie antrum. To jest z powodu niedojrzałości układu pneumatycznego wyrostka sutkowatego. Rozpoznanie ustala się otoantrita dzieci w pierwszych dwóch latach życia. W starszym wieku, choroba ta jest traktowana jako zapalenie wyrostka sutkowatego - zapalenie wyrostka sutkowatego.

Przyczyny otoantrita

Etiologicznym czynnikiem otoantrita występowania jest patogennym mikroflory, która była przyczyną ostrego zapalenia ucha środkowego. Najbardziej powszechne jest Streptococcus pneumoniae, Streptococcus heamoliticus Haemophilus influenzae. czynniki lokalne sprzyjające rozwojowi otoantrita są charakterystyczne Wiek: zwiększony dopływ krwi do kości szerokiego wejścia do odźwiernika, szybki rozwój obrzęku podczas zapalenia błony śluzowej nabłonka niedojrzałości rzęskowego trąbki słuchowej, powodując opóźnienie w wysięku zapalnych w jamie bębenkowej.

Rozprzestrzenianie się zakażenia w jamie antrum z osteoantrita rozwój może przyczynić się do łagodzenia stanu dziecka w wyniku ciała niedożywienie, krzywica, skaza- częsty SARS, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc- choroby przewodu pokarmowego (ostre zapalenie żołądka i jelit) - uzyskane urodzenie uraz, wcześniactwo, sztucznego vskarmlivaniya- migrowanym matki podczas ciąży, choroby (zatrucie krwi ciąży, grypa, odra, różyczka itd.). Występowanie otoantrita może być związany z wyższymi cech wirulencji patogenów powodujących choroby, nawet w stosunku do normalnych dzieci stan sił ochrony organizmu. Ponadto może otoantrit być wynikiem niedostatecznego leczenia zapalenia ucha środkowego (irracjonalnego antybiotykoterapii spóźnione paracentezy błony bębenkowej).

objawy otoantrita

W zależności od nasilenia objawów klinicznych odróżnić 2 tworzy otoantrita. Otoantrit z jasnym obrazem klinicznym jest klasyfikowany jako jasne. Ukryty przebieg choroby bez ciężkich objawów określanych jako utajonego otoantrita.

wyraźny otoantrit, Zwykle występuje w 10-14 dobie ostrego zapalenia ucha środkowego. Jej początek jest faktycznie przypada na okres rekonwalescencji po doznaniu zapalenie ucha środkowego i charakteryzuje się ostrym pogorszeniem stanu dziecka. W początkowym okresie wyraźnej otoantrita jest podwyższenie temperatury ciała, pojawienie się objawów zatrucia, zaburzenia snu i apetyt. Dziecko jest niespokojne i płacze dużo. Jawnie otoantrite ilości wyładowania ropny z ucha znacznie wzrasta. Charakterystyczny objaw „zbiornik” - szybkie wystąpienie ropy w zewnętrznym przewodzie słuchowym, po jej usunięciu. Dla postaci wyraźnej otoantrita zazwyczaj zaczerwienienie i naciekania skóry za uchem, lokalny wzrost temperatury jego stosunku do otaczających tkanek. BTE wygładzone gnieceniu ze względu na obrzęk tkanek. W niektórych przypadkach, otoantrita opuchlizna za uchem i zmiennym notatki.

Utajony otoantrit zwykle rozwija się u dzieci z ciężkimi chorobami współistniejącymi i jest ściśle skorelowane z ich ekspresji. Niektórzy autorzy uważają, że utajone otoantrit może być wynikiem „maskowania” efekt antybiotykoterapii, przeprowadzonej w leczeniu zapalenia ucha środkowego. Utajonej otoantrita charakter dwustronny charakter zmiany. W tym przypadku, miejscowe objawy są praktycznie nieistniejące lub słabo rozwinięty. Obszar BTE jest bezbolesny, bez widocznych zmian. Ropienie obserwuje. Obraz kliniczny jest zdominowany przez utajone choroby otoantrita systemu (oskrzelowo, pokarmowego, układu sercowo-naczyniowego, neurologicznych) zachodzących na tle ogólnego zatrucia i wysokiej hipertermii, wraz z odwodnieniem.

W zależności od charakteru naruszeń utajony otoantrit może objawiać częstsze stolce, niedomykalność, biegunka, porażenie jelita, sinicą koloru lub bladość. Układ sercowo-naczyniowy jest możliwe tachykardia, wyciszenie dzwonka serca, zwiększenie granic serca, zmiany w EKG. Ze strony ośrodkowego układu nerwowego z utajonym otoantrite mogą wystąpić nadwrażliwość, osłabienie, bez względu na spożycie żywności wymioty, pozytywne oznaki anisocoria opon mózgowo-rdzeniowych, drżenie kończyn, drgawki, dezorientacja. Patologii układu oddechowego przejawia kaszel i obfite suchej grzechotanie w płucach.

powikłania otoantrita

Długi czas trwania otoantrita jego oporu wykonywane leczenie zachowawcze może doprowadzić do gromadzenia się ropy w jamie antrum i jego przełamania dziecka nie są pokryte bębna sutkowatego szczeliny. W ten sposób staje się ropne zapalenie kości korowej czasowy, tworząc w ten sposób podokostnowe ropień - lokalne zniszczenie ropne tkanki kostnej jest poważnym powikłaniem otoantrita.

diagnoza otoantrita

W przypadku widocznego otoantrita diagnozy nie jest trudne. Opiera się ona na skargi i wywiadu (poprzednia ostre zapalenie ucha środkowego), Obecność charakterystycznych objawów miejscowych i wyniki dodatkowych badań. Diagnoza utajonego otoantrita, wręcz przeciwnie, jest bardzo trudne i wymaga wspólnego udziału otolaryngologa i pediatra.

Oto- obraz wyraźny otoantrita charakteryzuje perforacji błony bębenkowej, które można zobaczyć podobny do tkanki błony śluzowej granulacji. Nie caudineural płaskość kąt pomiędzy ścianką słuchowego i błony bębenkowej. Otoskopia u pacjentów z utajoną otoantritom ujawnia zacienienia błony bębenkowej i lekkim zaczerwienieniem na caudineural dziale. Kąta pola caudineural słuchowego przy mikrootoskopii czasem obserwowano wałka zapalną.

badanie rentgenowskie na podejrzenie otoantrit spędzić transorbital wizualizację naraz zarówno wyrostka sutkowatego i możliwość ich porównania. Dla otoantrita charakteryzujących się zmniejszyła lekkość jaskini i zmienić jej zarys na RTG. Normalna antrum Air nie zawsze świadczy o braku otoantrita ponieważ może to być wynikiem zniszczenia komórek jamistych.

Jeśli podejrzewasz, że utajony otoantrit ośrodek paracentezą diagnostycznej - przebicie błony bębenkowej. Diagnostycznie istotny jest brak „kryzysu” w czasie nakłucia, co wskazuje infiltrirovannosti błony bębenkowej. Ropienie uformowanego otworu w formie utajonej otoantrita może rozpocząć się od kilku godzin lub nawet dni po nakłuciu. Po otrzymaniu wysięku wyprodukował swój bakteriologicznego badania.

W niektórych przypadkach otoantrita celów diagnostycznych mogą być wykonywane mastoideocentesis - dodanie igłę do kości do jamy groty. Ropienie igły podczas badania jest potwierdzenie diagnozy. Jednak brak ropy nie zawsze zaprzecza otoantrita diagnozy, ponieważ może to być spowodowane jego konsystencja jest zbyt gruba, nie wolno przechodzić przez igłę. Prowadzenie mastoideocentesis niebezpiecznie uderzył igłę w środkowej jamy czaszki lub esicy zatok.

otoantrita leczenie

Podstawą terapii jest skuteczny otoantrita antybiotyk i tworzenia dobrego odpływu wyładowania ropny z ucha. Wymaga stosowania antybiotyków, zgodnie z wynikami określania wrażliwości tych stwierdzonych w trakcie bakteryjnych organizmów testowych inokulacji. W leczeniu otoantrita wyznaczony maksymalnych dopuszczalnych dawek antybiotyków, często stosuje się terapię skojarzoną: + antybiotyk sulfanilamidu.

Ulepszony wypływ ropy u pacjentów z pozornego otoantritom wykonaniu rozszerzenia perforacji błony bębenkowej i usunięcie części błony śluzowej znajduje się w otworach strumienia świetlnego. U pacjentów z utajonym otoantritom do odprowadzenia produktów ropy Paracentezę następuje rozszerzenie otworu. Równolegle do prowadzenia działań mających na celu poprawę uprowadzenie ropą na rurze słuchowej. Otoantrita leczenie miejscowe może być wykonywane podczas mastoideocentesis polega na przemywaniu z jamy ustnej i wprowadzenie go do p-fosa antybiotyków.

Brak poprawy w tle otoantrita trwającego leczenia zachowawczego przez 7-10 dni, tworzenie podokostnowa ropnia jest wskazaniem do leczenia chirurgicznego. Held antrotomiya - otwarcie i drenaż antrum, a także otwarte ropień.