Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne

pierwszy nerwica zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne został opisany w 1827 roku. Dominique Jean-Étienne Dominique Esquirol, który dał mu nazwę „Bez wątpienia choroba”. Następnie główną cechą obsesji określono dręczące pacjenta z tego typu nerwicy, - ich obcości pacjenta świadomości. Obecnie zidentyfikowano 2 główne komponenty: klinika obsesyjne nerwicy obsesje (natrętne myśli) i kompulsji (kompulsji). W związku z tym, w praktyce neurologia i psychiatria choroby jest znany także jako zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD).

zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne nie jest tak powszechne jak nerwica histeryczna lub neurastenia. Według różnych raportów cierpią one od 2 do 5% populacji w krajach rozwiniętych. Choroba ma predyspozycje Płeć: jednakowo często u obu płci. Należy zauważyć, że pojedyncze obsesje (np lęk wysokości czy strachu przed owadami) obserwowane u zdrowych osób, ale jednocześnie ich nie noszą takiej niekontrolowanej i nieodparty charakter, zarówno u pacjentów nerwicy.

przyczyny

Według współczesnych badaczy opartych na obsesji nerwicy są zaburzenia metaboliczne, takie jak neuroprzekaźników noradrenaliny i serotoniny. Rezultatem jest patologiczna zmiana procesów myślowych i zwiększyć niepokój. Z kolei naruszenie czynników dziedzicznych i nabytych może wynikać z układów neuroprzekaźników. W pierwszym przypadku mówi się o dziedzicznych zaburzeń w genach odpowiedzialnych za syntezę substancji zawartych w neuroprzekaźników oraz wpływu na ich funkcjonowanie. W drugim przypadku, między OCD czynniki wyzwalające obejmują różne wpływy zewnętrzne, destabilizujące pracę OUN: przewlekły stres, ostry uraz psychiczny, TBI i inne poważne urazy, choroby zakaźne (wirusowe zapalenie wątroby, choroba całować, odra), Przewlekłej patologii somatycznych (przewlekłe zapalenie trzustki, gastroduodenit, odmiedniczkowe zapalenie nerek, nadczynność tarczycy).

Ewentualnie, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne patologie wieloczynnikowych w którym predyspozycja genetyczna jest realizowane pod wpływem innych wyzwalaczy. Zauważono, że rozwój nerwicy obsesyjnych predysponowanych osób ze zwiększonym podejrzliwy przerostu dbają o wygląd swoich działań i co sądzą o nim dookoła, te samo ważna, a jej rewers - wyniszczenie.

Objawy i przebieg nerwicy

Podstawą obrazu klinicznego nerwicy obsesyjnej stanowią obsesje - nieodpartym obsesyjne myśli (reprezentacje, obawy, wątpliwości, impulsy, wspomnienia), który nie działa „z głowy” lub ignorowane. Jednocześnie pacjenci są dość krytyczne dla siebie i dla ich stanu. Jednakże, pomimo wielokrotnych prób, aby go pokonać, to nie jest sukces. Wraz z obsesji kompulsji powstać, za pomocą którego pacjent stara się zmniejszyć niepokój, roztargnienie od natrętnych myśli. W niektórych przypadkach pacjenci wykonywania czynności kompulsywne skrycie lub psychicznie. Towarzyszy rozpraszania i powolność w wykonywaniu obowiązków służbowych lub w domu.

Stopień objawów może wahać się od łagodnego, nie mają praktycznie żadnego wpływu na jakość życia pacjenta i jego zdolność do pracy, aby znacząca, co prowadzi do niepełnosprawności. Ze słabą ekspresją znanego pacjenta z zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym nie można nawet zgadywać przy obecnym stanie swojej choroby, przypisując jego zachowanie do dziwactw cech charakteru. W ciężkich przypadkach pacjenci odmawiają ucieka z domu lub nawet z jego pokoju, na przykład w celu uniknięcia infekcji lub zakażenia.

zaburzenie obsesyjno-kompulsywne może wystąpić w jednej z trzech opcji: stałe utrzymywanie się objawów przez wiele miesięcy i lat-z ustępująco-nawracającą postacią kursu, który obejmuje okresy zaostrzeń, często prowokowane przez zmęczenie, choroby, stresu, złego rodziny lub pracy obstanovkoy- stały postęp, wyrażona w powikłanie syndrom kompulsywnych, pojawienie się i nasilenie zmian w charakterze i zachowaniu.

Rodzaje zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych

Obsesyjne lęki (lęk przed porażką) - dywagacje obawa, że ​​nie włącza się poprawnie wykonać konkretną czynność. Na przykład, aby wydostać, zanim dowiedział się społeczeństwo zapamiętać wiersz, stosunek seksualny, sen. Dotyczy to erytrophobia - strach rumieniąc się przed innymi.

Obsessive wątpliwości - niepewność co do poprawności różnych działań. Pacjenci cierpiący na obsesyjnych wątpliwości ciągle martwić się czy są one zamknięte wody z kranu czy żelazko wyłączone, jeśli określony adres jest poprawny w piśmie, i tak dalej. N. podbita niekontrolowane niepokój, tacy pacjenci wielokrotnie sprawdza działanie, czasami osiągając punktu wyczerpania.

Obsessive fobia - posiada najszerszą odmianę od lęku chorego z różnymi chorobami (sifilofobiya, cancerophobia, infarktofobiya, cardiophobia), Strach wysokości (hypsophobia) zamkniętą przestrzeń (klaustrofobia), a także tereny otwarte (agorafobia) Obawiać się o swoich bliskich i obawiają się przyciągnąć czyjąś uwagę. Powszechne wśród pacjentów z OCD są fobie strach przed bólem (algofobia), strach przed śmiercią (thanatophobia), strach przed owadami (Entomophobia).

Obsesyjne myśli - hard „wspinaczka” w nazwie linii głowy z utworów lub fraz, nazw i różne myśli przeciwieństwem życia reprezentacji pacjenta (na przykład, bluźniercze myśli wierzący pacjenta). W niektórych przypadkach nie jest obsesyjne wyrafinowania - puste niekończące się rozważania, na przykład o tym, dlaczego drzewa dorastają ludzi, lub co by się stało, gdyby nie było dwugłowy krowa.

Natrętne wspomnienia - wynikające wbrew woli pacjenta wspomnienia niektórych zdarzeń, które, co do zasady, nieprzyjemny charakter. Może to również obejmować perseweracji (obsesyjno reprezentacji) - jasny dźwięku lub obrazów wizualnych (melodie, zwroty, zdjęcia), miało miejsce w przeszłości, odzwierciedlając traumatycznych sytuacji.

Kompulsji - powtarzające się ruchy wbrew woli pacjenta. . Na przykład, mrużąc oczy, oblizując wargi, zmienionej włosy, krzywiąc się, mrugając, drapiąc się w tył głowy, permutacji elementów itd Niektórzy klinicyści oddzielnie przeznaczyć obsesyjne pragnienie - .. Niekontrolowane pragnienie albo liczyć czy czytać, rozmieszczanie słowa, etc. grupa ta obejmuje także trichotillomania (ciągnięcie za włosy), dermatillomaniya (uszkodzenie mienia, skóra) i onychofagia (onychofagia).

diagnostyka

zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne jest diagnozowana na podstawie skarg pacjenta, badania neurologiczne danych, badanie psychiatryczne i testów psychologicznych. Istnieją przypadki, gdy skierowanie do neurologa lub psychiatry, pacjenci z psychosomatycznych obsesji bezskutecznie leczeni przez gastroenterologa, internisty lub kardiologa na temat patologii somatycznej.

Ważne dla ustalania diagnozy OCD pojawiają się codziennie obsesje i / lub kompulsji, które zajmują co najmniej 1 godzinę dziennie i naruszających zwyczajowo dla życia pacjenta. Ocenić stan pacjenta może być za pomocą skali Yale-Brown, psychologiczne studium osobowości, patopsihologicheskogo testów. Niestety, w niektórych przypadkach, psychiatrzy umieścić pacjentów z rozpoznaniem OCD schizofrenia, co wiąże się z niewłaściwego leczenia, co prowadzi do stopniowego przejścia w postaci nerwic.

Badanie przez neurologa można zidentyfikować nadmierna potliwość Dłoń, objawy dysfunkcji układu autonomicznego, drżenie palców wyciągniętymi rękami, symetryczny wzrost odruchów ścięgnistych. Podejrzeniem patologii mózgu pochodzenia organicznego (guzy wewnątrzmózgowe, zapalenie mózgu, pajęczynówki, tętniaki mózgu) Pokazuje MRI, MSCT i CT mózgu.

leczenie

Skutecznie leczyć zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne jest możliwe tylko poprzez przestrzeganie zasad ochrony indywidualnej i zintegrowanego podejścia do leczenia. Korzystnie lek połączenie i zabiegi psychoterapeutyczne, hipnoza.

farmakoterapia oparta jest na zastosowaniu leków przeciwdepresyjnych (imipramina, amitryptylina, Anafranil, Deprima). Najlepszy efekt dostarczenie leków trzeciej generacji, których działanie polega na hamowaniu wychwytu zwrotnego serotoniny (citalopram, fluoksetyna, paroksetyna, sertralina). Przy występowaniu lękowych przewidziane uspokajających (diazepam, clonazepam) chronicznych - nietypowe środki psychotropowe (kwetiapiny). Farmakoterapia ciężkich przypadkach zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych odbywa się w szpitalu psychiatrycznym.

Z metod psychoterapii jest dobrze udowodnione w leczeniu leczenia OCD kognitovno-behawioralnej. Według jej terapeuta najpierw identyfikuje obsesje i fobie istniejącego pacjenta, a następnie daje mu roślinę do przezwyciężenia ich niepokój, stając z nim twarzą w twarz. Rozpowszechniona metoda ekspozycji, gdy pacjent jest pod nadzorem terapeuty ma do czynienia z alarmujące swoją sytuację, aby upewnić się, że nic złego nie będzie. Na przykład, pacjent z obawy przed zarazkami zamawiających że ciągle myje ręce, nie nakazuje, aby umyć ręce, aby zapewnić, że tak się nie stanie żadnej choroby.

Częścią kompleksowego leczenia może być metoda „przestać myśleć” składa się z 5 etapów. Pierwszym krokiem jest określenie listy obsesji i psychoterapeutycznej pracy na każdym z nich. Krok 2 jest szkolenie obsesje zdolność pacjenta występują podczas przełączania do niektórych pozytywnych myśli (pamiętaj swoją ulubioną piosenkę lub wyobrazić sobie piękny krajobraz). W punkcie 3, pacjent uczy dostarczane głośną komendę „stop”, aby zatrzymać naplyvanie obessii. Zrobić to samo, ale mówi „stop” po prostu psychicznie - krok zadanie 4. Ostatnim krokiem jest zdolność do pracy wystarczająco pacjenta, aby znaleźć pozytywne aspekty w powstającym ujemny nachalne. Na przykład, gdy strach przed utonięciem wprowadzić się Lifejacket blisko łodzi.

Oprócz tych dodatkowych technik mających zastosowanie psychoterapii indywidualnej, trening autogenny, leczenie hipnoza. Dzieci skazkoterapiya techniki skuteczne, gry.

Korzystanie z technik psychoanalizy w leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych jest ograniczona, ponieważ mogą one wywołać błysk strachu i niepokoju, mają konotacje seksualne, w wielu przypadkach, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne ma seksowny akcent.

Przewidywanie i zapobieganie

Pełna regeneracja jest rzadko obserwowane. Odpowiednia psychoterapia i leki wsparcie znacząco redukuje objawy nerwicy i poprawa jakości życia pacjenta. W niekorzystnych warunkach środowiskowych (stres, ciężką chorobą, przepracowanie), zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne mogą powtarzać. Jednak w większości przypadków po 35-40 lat istnieje niewielkie wygładzenie objawów. W ciężkich przypadkach zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych wpływa na zdolność pacjenta do pracy, możliwe Trzecia grupa niepełnosprawności.

Biorąc pod uwagę cechy osobowości, które predysponują do rozwoju OCD, można zauważyć, że dobry zapobieganie jego rozwoju będzie więcej niż prostą postawę wobec siebie i swoich potrzeb, życia dla dobra innych ludzi.