Choroba traumatyczne

Urazowe choroba - to stosunkowo nowa koncepcja w traumatologii, pozostawiono do ponownego urazu. Wcześniej w praktyce medycznej oraz prac naukowych dominuje pogląd na szkody jako pojedyncze zmiany pewnego narządu. Tworzenie koncepcji choroby traumatycznego pozwoliło rozważyć zmiany w ciele pacjenta jako jeden system powiązanych ze sobą procesów. Obecnie koncepcja ta jest uważana za powszechnie akceptowane i powszechnie stosowane przez lekarzy: traumatologii, intensywnej opieki medycznej, lekarzy, lekarzy, psychologów, immunologii, kardiologów, fizjoterapeutów i innych specjalistów, którzy są zaangażowani w leczenie szpitalne i ambulatoryjne etapy pacjenta.

Zmiany natężenia w chorobie traumatycznego zależy od ciężkości urazu. Pacjenci z chorobą drobnych urazów jest wymazane z powodu braku charakterystycznych okresów i powikłań. U pacjentów z ciężką, a zwłaszcza jednoczesnego szkody (wielokrotny urazEtapy) i objawy bardziej widoczne, ponieważ w tym przypadku nie jest zespołem wzajemne obciążanie - sytuacja, w której nie tylko czynniki patologiczne „dodany” do siebie, ale wzajemnie i pogorszyć siebie. Podczas choroby traumatycznego wyróżnić cztery okresy.

Pierwszy okres choroby traumatycznego

Zaczynając od razu po skutków traumatycznych i trwa 6-12 godzin. To może objawiać jako warunek lub terminala traumatyczny szok. Jeżeli uszkodzenie może wystąpić ostra pierś serce lub niewydolność oddechowa, na traumatyczne uszkodzenia mózgu - urazowe śpiączka. W tym okresie pacjenci są albo przedszpitalnym lub wpływów i kontroli kroku. Przedszpitalnej tymczasowe unieruchomienie odbywa się terapię płynu sztucznego oddychania, znieczulenie i t. D.

Przy przyjęciu do szpitala na tle toczącej awaryjnego resuscytacji inwazyjnych manipulacje wykonywane intensywnej opieki (tracheostomii, cewnikowanie tętnicy podobojczykowej, cewnikowania pęcherza, i tak dalej. D.). Wykonywać manipulacje diagnostyczne (nakłucie lędźwiowe, paracentezą) oraz manipulacje i działania mające na celu wyeliminowanie członkowskich reprezentujących bezpośrednie zagrożenie dla życia pacjenta (nakłucie opłucnej, torakoskopii, laparoskopii, i tak dalej. D.).

Z korzystnych zmian faza kończy diagnozy, usuwanie stanów zagrażających życiu, względną stabilizację układu oddechowego i krążenia wydajności i odszkodowania utrata krwi. Komory przeciwko wstrząsom lub pacjentów działających przenoszone na OIOM. Główną przyczyną zgonów pacjentów w tym okresie, są niezgodne z życia, ciężkiego uszkodzenia wstrząsy i masywnej utraty krwi z rozwojem DIC.

Drugi okres choroby traumatycznego

To trwa 12-48 godzin. Na tym etapie, puls, ciśnienie krwi i inne parametry są przechowywane w prawidłowym zakresie lub zmniejszając ich normalne wartości, ale jednostka działa niestabilny. Pacjenci na oddziale intensywnej opieki, prowadzili intensywną terapię. W razie potrzeby, w tym czasie odbywa się pilną operację: operację rdzenia kręgowego, kręgosłupa, kości, naczyń kończyn i tułowia, itp ..

Plan leczenia, ilość i sposób zabiegów chirurgicznych jest ustalana indywidualnie, biorąc pod uwagę charakter obrażeń, prawdopodobieństwo wystąpienia zagrażających życiu powikłań, wiek i ogólny stan zdrowia pacjenta, występowanie chorób ostrych lub przewlekłych. W niektórych sytuacjach jest to stosowne odłożyć operację na później, tak aby nie zwiększać zagrożenie dla życia pacjenta. W innych, wręcz przeciwnie, może być pokazane jednocześnie na kilku obszarach interwencyjnych ciała. Główną przyczyną śmierci ofiar w tym okresie jest niewydolność wielonarządowa.

Trzeci okres choroby traumatycznego

Zaczyna się na trzeci dzień, może to trwać do dwóch tygodni. Na tym etapie, najbardziej narażone na rozwój powikłań. Podczas poprzednich okresach pacjent cierpi z powodu utraty krwi, DIC i endotoksemii. Wszystkie powyższe doprowadziło do powstania licznych ogniskach mikrotrombozov w narządach wewnętrznych: nerek, jelit, wątroby, śledziony, płuc i serca. Teraz mikroorganizmy, które dostają się do krwiobiegu rany, jelit i górnych dróg oddechowych, zaczął się osiedlić się w dotkniętych obszarach, co powoduje powstawanie ognisk zapalnych, zakrzepów i ich rozdzieleniu w krwiobiegu migracji i t. d.

Bardzo często płuca są naruszone. Ze względu na zapalenie pęcherzyków błony podstawnej traci swoją zdolność do przekazywania tlenu w takich przypadkach nie jest zespół zaburzeń oddechowych, kończy się śmiercią w 90% przypadków. Pacjenci, którzy przeszli poważny wstrząs, mogą wystąpić 3-6 dni bronchoalveolitis lub zespół wstrząsu płuc, kończąc również po śmierci. dostępny zatorowa, a gdy ciężki uraz szkieletową (np złamanie miednicy lub złamań szyjki kości udowej) - i tłuszcz zator.

Komplikacje pojawiają się z pewną częstotliwością. Tak więc, choroby płuc, zwykle wykrywa się na 3-4 godziny w urazowej choroby zapalenie otrzewnej, ropny tchawicy i oskrzeli, rdzeniowych, jak również lokalne powikłania infekcyjne (zapalenie mięśni, beztlenowa cellulitis, cellulitis i ropnie) - 6-10 godzin. Taktyka leczenia jest ustalana indywidualnie. Prowadzony antybiotykoterapii i terapii odtruwania, w niektórych przypadkach wymagać operacji.

Czwarty okres choroby traumatycznego

Okres czwarty okres choroby traumatycznego znacznie różni się w zależności od lokalizacji i stopnia ciężkości obrażeń, a także od obecności i rodzaju powikłań. Stan ciało ulega stopniowej poprawie, wszystkie funkcje życiowe są znormalizowane. W tym czasie przeprowadzono planowaną operacją zastąpienie uszkodzonych narządów i tkanek, jest przypisany do leczenia zachowawczego, działania rehabilitacyjne są przeprowadzane. Stopień odzysku narządów dotkniętych urazem lub powikłań, może być bardzo różna.

Wraz z tradycyjnych interwencji medycznych na tym etapie staje się bardzo ważną pracę dla normalizacji stanu psychicznego pacjentów. Trauma, towarzyszy utrata samoopieki, zmiana warunków życia i statusu społecznego, są ciężkie stres nie tylko dla ciała, ale dla umysłu. Dłuższy leczenia nasila te zmiany. Nie może być zwiększona agresywność, brak motywacji, chwiejność emocjonalna, depresja, efekt obecności przyrostu wtórnego, i tak dalej. d. Dlatego współcześni naukowcy i klinicyści, którzy specjalizują się w leczeniu choroby traumatycznego, zaleca się przeprowadzać rehabilitację z udziałem psychologów i psychoterapeutów.