Drobnokomórkowy rak płuca

drobnokomórkowy rak płuc To odnosi się do liczby intensywnie proliferujących nowotworów o wysokim potencjale złośliwości. W pulmonologii rak płuca występuje znacznie rzadziej (15-20%) niż niedrobnokomórkowego (80-85%), ale cechuje go szybkiego rozwoju kolonizacji całej tkanki płucnej przed i rozległe przerzuty. W większości przypadków rak płuca rozwija się u pacjentów, którzy palą, częściej u mężczyzn. Najwyższa częstość występowania odnotowano w grupie wiekowej 40-60 lat. Prawie zawsze, guz zaczyna się rozwijać jako centralny rak płuc, ale szybko rozprzestrzenia się na oskrzelowo i węzłów chłonnych śródpiersia i narządów odległych (kości szkieletu, wątroby, mózgu). Bez specjalnego leczenia przeciwnowotworowego mediana przeżycia wynosi mniej niż 3 miesiące.

Przyczyny drobnokomórkowego raka płuca

Głównym i najbardziej ważkie powodem niedrobnokomórkowym raku płuca jest uważany za palenie, a główne czynniki obciążające - wiek pacjenta, doświadczenie uzależnienie od nikotyny a liczba wypalanych papierosów dziennie. Ze względu na rosnącą częstość występowania uzależnienia u kobiet w ostatnich latach wzrost trend w zachorowalności na niedrobnokomórkowego raka płuca wśród płci pięknej.

Inne potencjalnie istotne czynniki ryzyka obejmują: wywiad rodzinny w kierunku raka patologii, niekorzystne środowisko w rejonie zamieszkania, szkodliwe warunki pracy (kontakt z arsenu, niklu, chromu). Tło, przeciwko którym najczęściej rak płuc, mogą być przenoszone gruźlica Zaburzenia układu oddechowego, przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP).

histogenezie problemu drobnokomórkowego raka płuca jest rozważana z dwóch perspektyw - endodermalny i neuroektodermalny. Zwolennicy pierwszego teorii są nachylone do przekonania, że ​​ten typ raka rozwija się z komórek nabłonka błony śluzowej oskrzeli, których struktury i biochemicznych właściwości podobnych do komórek raka komórek. Inni badacze są zdania, że ​​początek rozwoju małych komórek rakowych komórek dać apud-system (rozlany systemu neuroendokrynnych). Hipotezę tę potwierdza obecność w komórkach nowotworowych neurowydzielnicza granulek, jak zwiększenie wydzielania substancji biologicznie czynnej i hormony (serotonina, ACTH, wazopresyna, somatostatyna, kalcytonina, itd.), W przypadku raka drobnokomórkowego płuca.

Klasyfikacja niedrobnokomórkowego raka płuca

Inscenizacja małym rakiem międzynarodowym systemie TNM nie różni się od innych rodzajów raka płuc. Jednak do tej pory w onkologii klasyfikacji rzeczywistej odróżnia miejscowe (ograniczony) i wspólny etap drobnokomórkowego raka płuc. Ograniczona etap charakteryzuje jednostronnej zmiany nowotworowej z wnęki śródpiersia i nadobojczykowe węzłów chłonnych. Wspólne przejście etap oznaczony guza na drugiej połowie klatki piersiowej, wysięk opłucnowy przerzutów raka. Około 60% przypadków występuje określone w powszechnej postaci (etap III-IV systemu TNM).

Wewnątrz morfologicznie odróżnić ovsyanokletochny raka niedrobnokomórkowego raka płuca, raka pośredniego typu komórek i mieszanych (kombinowanego) raka ovsyanokletochny. Raka przedstawione Ovsyanokletochny mikroskopijnie drobne warstwy komórek trzpienia (2-krotnie większe limfocytów) o okrągłym lub owalnym jądrze. Rak pośredniego typu komórek charakteryzującej większych komórek (3 razy więcej limfocytów) okrągły, podłużny lub wielokątny formy- jądra komórkowe mają wyraźną strukturę. Na połączeniu nowotworu histotypu znaczy kombinacji znaków morfologicznych z objawami raka ovsyanokletochnogo gruczolakorak albo rak komórek.

Objawy drobnokomórkowego raka płuca

Zwykle pierwszym objawem nowotworu jest przewlekły kaszel, który jest często traktowane jako zapalenie oskrzeli palacza. Zawsze niepokojący objaw wygląd krwi w plwocinie. Jest również charakteryzuje się bólem w klatce piersiowej, duszność, utrata apetytu, utrata masy ciała, postępujące osłabienie. W niektórych przypadkach, drobnokomórkowy rak płuca klinicznie manifestuje się obturacyjnych zapalenie płuc, spowodowany niedrożnością oskrzeli i niedodma część płuc, lub wysiękowe zapalenie opłucnej.

W późniejszych etapach, z udziałem procesu śródpiersia tworzy zespół sprężania śródpiersia zawierający połykania, chrypka powodu krtaniowej nerwu paraliż oznak kompresji żyły głównej dolnej. Często istnieją różne zespoły paranowotworowe: zespół Cushinga, Zespół Lamberta-Eatona, zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego.

Dla raka płuc charakteryzuje wczesne i szerokie przerzutów w węzłach chłonnych wnęki, nadnerczy, wątroby, kości, mózgu. W tym przypadku, objawy odpowiadają umiejscowienia przerzutów (powiększenie wątroby, żółtaczka, bóle pleców, bóle głowy, drgawki, utrata przytomności, itd.).

Diagnoza drobnokomórkowego raka płuca

W celu właściwej oceny występowania nowotworu badania klinicznego (badanie, analiza fizycznymi odczuciami) uzupełnionej narzędzia diagnostyczne, które prowadzi się w trzech etapach. W pierwszym etapie drobnokomórkowego raka płuc wizualizacji uzyskuje się za pomocą techniki promieniowania - rentgen klatki piersiowej, skanowanie CT, tomografii emisyjnej.

Następnym etapem jest morfologiczne potwierdzenie diagnozy, która jest przeprowadzana bronchoskopię i biopsji nakłucia wysięku opłucnowego ogrodzenia biopsji węzłów chłonnych, torakoskopii diagnostycznych. Następnie otrzymany produkt poddano histologicznej analizy lub cytologicznym. W końcowym etapie pozwala na wykluczenie przerzutów odległych MSCT MRI mózgu, brzucha scyntygrafii kośćca.

Leczenie i rokowanie drobnokomórkowego raka płuca

Dokładne wystawienie raka płuca determinuje możliwość jego leczeniu chirurgicznym lub terapeutycznym, oraz przewidywania przeżycia. Chirurgicznego leczenia niedrobnokomórkowego raka płuca przedstawiono jedynie we wczesnych etapach (I-II). Ale nawet w tym przypadku, to na pewno jest uzupełniony przez kilka kursów chemioterapii pooperacyjnej. W tym scenariuszu leczeniu chorych 5-letnie przeżycie w tej grupie nie przekracza 40%.

Pozostali pacjenci z postaci miejscowego drobnokomórkowego raka płuc przypisano od 2 do 4 seriach leczenia z cytostatyków (cyklofosfamid, cisplatyna, winkrystyna, doksorubicyna, gemcytabina, etopozyd i innych). Monoterapii lub w terapii skojarzonej wraz z napromieniowania skupianiem w płuc, węzłów chłonnych korzeń i śródpiersia. Po osiągnięciu remisji ponadto wyznaczony profilaktycznego napromieniania mózgu, aby zmniejszyć ryzyko ich zmian przerzutowych. Terapia skojarzona może przedłużyć życie pacjentów z postaci zlokalizowanej z niedrobnokomórkowym rakiem płuca o średnio 1,5-2 lat.

Pacjentów z miejscowo zaawansowanym stadium niedrobnokomórkowego raka płuca pokazane trzyma 4-6 kursy chemioterapii. Przerzutowe zmiany w mózgu, nadnerczy, kości, stosuje się radioterapię. Pomimo wrażliwości nowotworu na chemioterapię i napromieniowanie, nawrót raka płuca jest bardzo częste. W niektórych przypadkach, spowodowanych Nawrót raka płuc są oporne na terapię przeciw-nowotworowych - to średni stopień przeżywalności wynosi typowo mniej niż 3-4 miesięcy.