Hashimoto

Autoimmunologiczne zapalenie tarczycy (choroba Hashimoto) - przewlekłe zapalenie gruczołu tarczowego, mający autoimmunologiczne genezę i otrzymaną uszkodzenia i zniszczenie pęcherzyków i pęcherzykowych komórkach nowotworowych.

Autoimmunologiczne zapalenie tarczycy 20-30% wszystkich chorób tarczycy. Kobiety AIT występuje u 15 - 20 razy częściej niż u mężczyzn, ze względu na naruszenie chromosomu X - oraz wpływ estrogenów na układ limfatycznej. Wiek pacjentów z autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy są zwykle pomiędzy 40 a 50 lat, choć w ostatnich latach choroba występuje u młodych dorosłych i dzieci.

Klasyfikacja autoimmunologiczne zapalenie tarczycy

Autoimmunologiczne zapalenie tarczycy obejmuje grupę chorób o takim samym charakterze.

1. Hashimoto tarczycy (limfoidalną, limfocytarne zapalenie tarczycy Hashimoto Struma ustar.-) jest spowodowany postępującą infiltracją limfocytów T w miąższu gruczołu krokowego, zwiększenie ilości przeciwciał do komórek i prowadzi do postępującej destrukcji tarczycy. W wyniku rozerwania struktury i funkcji tarczycy rozwoju pierwotnego niedoczynność tarczycy (Obniżenie hormonów tarczycy). Przewlekłe zapalenie tarczycy ma charakter genetyczny może objawiać się w postaci form rodziny, w połączeniu z innymi zaburzeniami autoimmunologicznymi.

2. Po porodzie tarczycy Występuje najczęściej i najbardziej badane. Jej przyczyną jest nadmierne reaktywacja układu odpornościowego po naturalnej depresji w ciąży. Kiedy dostępne predyspozycja ta może prowadzić do destrukcyjnego autoimmunologicznego zapalenia tarczycy.

3. cicha (silent) jest analogiem poporodowe zapalenie tarczycy, ale jego pochodzenie nie jest związany z ciążą, jego przyczyny nie są znane.

może wystąpić w trakcie leczenia pacjentów z preparatami interferonu 4. tarczycy indukowaną cytokinami HCV i choroby krwi.

Warianty takie jak autoimmunologiczne zapalenie tarczycy po porodzie, ciche i cytokiny indukowanej - jak faza procesów zachodzących w tarczycy. Na początkowym etapie opracowywania destrukcyjny tyreotoksykozy, następnie przekształca się w przejściowej niedoczynności tarczycy, w większości przypadków kończy się przywrócenia tarczycy.

Wszystkie autoimmunologiczne zapalenie tarczycy są następujące fazy:

• Eutyreozy fazy choroby (bez zaburzenia tarczycy). Może to trwać kilka lat, dekad lub na całe życie.
• faza subkliniczną. W przypadku rozwoju choroby, masa agresja limfocytów T prowadzi do zniszczenia komórki tarczycy i zmniejszenie ilości hormonów tarczycy. Przez zwiększenie produkcji hormon tyreotropowy (TSH), który jest na stymuluje tarczycę, organizm nie utrzymuje prawidłowe wytwarzanie T4.
• faza Thyrotoxic. W wyniku wzrostu agresji limfocytów T oraz uszkodzenia komórki tarczycy uwalnia się do krwiobiegu istniejących hormonów tarczycy i rozwój nadczynność tarczycy. Ponadto w krwiobiegu spadków zniszczonych części wewnętrznych struktur komórek pęcherzykowych, które dodatkowo wywołują wytwarzanie przeciwciał do komórek tarczycy. Gdy w dalszej degradacji hormonu tarczycy wytwarzania numer komórki spadnie poniżej krytycznego poziomu, poziom we krwi spada gwałtownie T4, fazę jawnej tarczycy.
• faza niedoczynności tarczycy. To trwa około roku, po którym zwykle następuje przywrócenie czynności tarczycy. Czasami niedoczynność tarczycy jest trwałe.

Autoimmunologiczne zapalenie tarczycy postać może nosić jednofazowy (tylko thyrotoxic lub fazę niedoczynnością tylko).

Zgodnie z objawów klinicznych i zmian wielkości tarczycy, autoimmunologiczne zapalenie tarczycy jest podzielony na kształt:

• Utajone (są tylko znaki immunologicznych, objawy kliniczne są nieobecne). Żelazo zwykły rozmiar lub nieznacznie wzrosły (1-2 stopni), bez uszczelek, funkcja gruczoł nie jest naruszona, a czasem można zaobserwować umiarkowane objawy nadczynności lub niedoczynności tarczycy.
• Hipertroficzne (wraz ze wzrostem wielkości tarczycy (wola), częste umiarkowane objawy niedoczynności tarczycy lub nadczynności tarczycy). Może być jednolity wzrost tarczycy całej objętości (postać rozproszonych) Lub tworzeniem węzłów obserwowane (forma sferoidalnego), niekiedy w połączeniu z rozproszonym i postaci żeliwa. Przerostowa postać zapalenie tarczycy Hashimoto tarczycy mogą być dołączone w fazie wstępnej choroby, ale zwykle tarczycy została zmniejszona lub utrzymana. Ponieważ proces autoimmunologiczny postępuje, to pogorszenie w tkankach gruczołu tarczycy, tarczycy, niedoczynność tarczycy obniża się i rozwija.
• Zanikowe (wielkość tarczycy normalne lub zmniejszenie nasilenia objawów klinicznych - tarczycy). To jest bardziej powszechne u osób starszych i młodych - w przypadku narażenia na promieniowanie radioaktywne. Najpoważniejsza forma autoimmunologiczne zapalenie tarczycy, ze względu na masowe zniszczenia tyreocytach - czynność tarczycy została zmniejszona dramatycznie.

Przyczyny autoimmunologiczne zapalenie tarczycy

dodatkowe działania wyzwala nawet gdy predyspozycje genetyczne do rozwoju autoimmunologiczne zapalenie tarczycy są potrzebne:

• ostrej niewydolności oddechowej choroba wirusowa-
• przewlekłego zakażenia (w migdałki, w przynosowych, ubytków zębów) -
• Środowisko nadmiar jodu, chloru i fluoru, w środowisku, żywności i wody (efekt na aktywność limfocytów) -
• długi niekontrolowane stosowanie leków (preparatów jodu, środki hormonalne) -
• Padającego promieniowania, długi pobyt w słonecznych
• stresująca sytuacja (choroba lub śmierć bliskich, utrata pracy, niechęci i frustracji).

Objawy autoimmunologiczne zapalenie tarczycy

W większości przypadków przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy (w fazie eutyreozy i fazę subklinicznego tarczycy) długości objawów. Tarczycy nie zwiększa się rozmiar, funkcja palpacyjne bezbolesny gruczołu normalne.

powiększony rozmiar tarczycy można określić bardzo rzadko (wole), pacjent skarży się na dyskomfort w tarczycy (uczucie ciśnienia, guzek w gardle), łatwe zmęczenie, osłabienie, bóle stawów.

Obraz kliniczny u pacjentów z nadczynnością tarczycy zazwyczaj autoimmunologicznym obserwowany w pierwszych latach choroby jest przemijający charakter i zakres ruchów funkcjonują atrofii tkanki tarczycy w pewnym momencie w fazie eutyreozy, a następnie w niedoczynności tarczycy.

Poporodowe zapalenie tarczycy zazwyczaj pokazuje niewielki nadczynność tarczycy w 14 tygodni po urodzeniu. W większości przypadków nie jest zmęczenie, ogólne osłabienie, utrata masy ciała. Czasami nadczynność znacznie ekspresji (tachykardia, uderzenia gorąca, nadmierne pocenie się, drżenie kończyn, chwiejność emocjonalna, bezsenność). Niedoczynnością faza autoimmunologicznego zapalenia tarczycy objawia się w 19 th tygodnia po urodzeniu. W niektórych przypadkach jest to połączone z depresją poporodową.

Bezbolesny (cichy) tarczycy światła odbitego, często subkliniczną nadczynnością tarczycy.

Cytokiny indukowanej tarczycy zazwyczaj nie towarzyszy również ciężkiej nadczynności tarczycy lub niedoczynność tarczycy.

Diagnoza autoimmunologiczne zapalenie tarczycy

Przed pojawieniem się niedoczynności tarczycy Hashimoto jest to dość trudne do zdiagnozowania. Rozpoznanie zapalenia tarczycy autoimmunologiczne endokrynologów zestaw klinicznych i laboratoryjnych badań. Obecność innych członków rodziny zaburzeń autoimmunologicznych potwierdza prawdopodobieństwo autoimmunologicznego zapalenia tarczycy.

Badania laboratoryjne u pacjentów z autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy należą:

• CBC - jest określana przez wzrost liczby limfocytów
• immunogram - charakteryzują się obecnością przeciwciał przeciwko tyroglobulina, peroksydaza tarczycowa, a drugi antygen koloidalnym, przeciwciała do hormonów tarczycy, hormon
• Określenie T3 i T4 (całkowicie wolnego), poziom TSH w surowicy. Zwiększona TSH gdy zawartość T4 zazwyczaj oznacza podkliniczny gipotiroze, podwyższone poziomy TSH o obniżonym stężeniu T4 - niedoczynności tarczycy kliniczne
• USG tarczycy - wykazuje wzrost lub spadek wielkości gruczołu krokowego, zmiany w strukturze. Wyniki tego badania służyć jako uzupełnienie prezentacji klinicznej i innych wyników badań laboratoryjnych
• tarczycy biopsji - ujawnia dużą liczbę limfocytów i innych komórek charakterystycznych autoimmunologicznego zapalenia tarczycy. Jest on stosowany, gdy istnieją dowody ewentualnego złośliwej degeneracji guzków tarczycy.

Kryteria rozpoznania autoimmunologicznego zapalenia tarczycy to:

• zwiększenie poziomu krążących przeciwciał tarczycy (TPO) -
• wykrywanie ultradźwięków hypoechogeniczne tarczycy zhelezy-
• objawy niedoczynności tarczycy.

W przypadku braku co najmniej jednego z tych kryteriów diagnozy autoimmunologicznego zapalenia tarczycy jest charakter probabilistyczny. Ponieważ wzrost TPO lub hypoechogenicity tarczycy sam nie dowodzi, autoimmunologiczne zapalenie tarczycy, nie jest możliwe ustalenie dokładnej diagnozy. Leczenie pacjenta pojawia się tylko w fazie niedoczynności tarczycy, dlatego pilną potrzebę diagnostyki w fazie eutyreozy Zazwyczaj nie.

Leczenie autoimmunologicznego zapalenia tarczycy

Specyficzne leczenie autoimmunologicznego zapalenia tarczycy nie jest rozwijany. Mimo ostatnich postępów medycyny, endokrynologia nie ma jeszcze skutecznej i bezpiecznej metody korekcji autoimmunologicznej choroby tarczycy, w których proces nie nastąpiła progresja do niedoczynności tarczycy.

W przypadku autoimmunologicznego zapalenia tarczycy thyrotoxic faza leki tłumiące przydział funkcji tarczycy - tirostatikov (metimazol, karbimazol, propitsil) nie jest zalecana, ponieważ w tym procesie nie jest nadczynność tarczycy. Na wyrażonymi objawami zaburzeń sercowo-naczyniowych stosowania beta-blokerów.

Gdy objawy niedoczynności oddzielnie wyznacza Replacement Therapy tarczycy narkotyków hormonu tarczycy - lewotyroksynę (L-tyroksynę). Odbywa się pod nadzorem obrazu klinicznego i zawartości TSH w surowicy.

Glukokortykoidy (prednizolon) są przedstawione, a tylko w podostre zapalenie tarczycy, autoimmunologiczne zapalenie tarczycy, który jest często obserwowany w jesień i zima.

Używane niesteroidowe środki przeciwzapalne, do zmniejszenia miana autoprzeciwciał: indometacyny, indometacyna, Voltaren. Stosowane jako leki do korekty odporność, witaminy, adaptogeny.

W przerostu gruczołu tarczowego i ogłosił ściskając go śródpiersia przeprowadzania operacji.

Rokowanie autoimmunologiczne zapalenie tarczycy

Prognoza rozwoju autoimmunologicznego zapalenia tarczycy zadowalający. W czasie procesu oczyszczania rozpoczęto zniszczenia i redukcji doświadczeń funkcji tarczycy znacznie wolniejsze i osiągnąć długotrwałą remisję choroby. Zadowalający stan zdrowia i normalnego funkcjonowania chorych w niektórych przypadkach utrzymują się przez ponad 15 lat, pomimo pogorszenia krótkoterminowych wynikającej AIT.

Autoimmunologiczne zapalenie tarczycy i zwiększone miana przeciwciał wobec peroksydazy tarczycy (TPO) powinny być uważane za czynniki ryzyka tarczycy w przyszłości.

W przypadku poporodowego zapalenia tarczycy, prawdopodobieństwo nawrotu po następnej ciąży u kobiet wynosi 70%. Około 25-30% kobiet po porodzie tarczycy w przyszłości mają przewlekłe zapalenie tarczycy, ze zmianą na stabilną tarczycy.

Profilaktyka autoimmunologiczne zapalenie tarczycy

W identyfikacji autoimmunologiczne zapalenie tarczycy bez zaburzeń tarczycy pacjent musi być monitorowane w celu wykrycia, jak najszybciej i na czas, by zrekompensować objawów niedoczynności tarczycy.

Kobiety - TPO okaziciela bez zmiany funkcji tarczycy są na ryzyko rozwoju niedoczynności tarczycy w przypadku ciąży. Konieczne jest zatem, aby monitorować stan i funkcję tarczycy, jak we wczesnym okresie ciąży, jak i po urodzeniu.