Rozdarty łąkotki

Torn łąkotki - najczęściej uszkodzenie stawu kolanowego. W większości przypadków, ludzie w wieku 18-40 dotknięte roku, prowadząc aktywny tryb życia, uprawiać sport czy ciężkiej pracy fizycznej. U kobiet, szkoda ta jest wykrywana rzadziej niż mężczyźni (stosunek 2: 3), u dzieci w wieku poniżej 14 lat rozdarty łąkotki praktycznie nie występuje. Oba stawy kolanowe są dotknięte równie często. Wewnętrzne uszkodzenie łąkotki jest około 3 razy więcej zewnętrznych. Jednoczesne nieciągłości zarówno łąkotki są wykrywane w 5% całkowitego zniszczenia.

Menisk - elastyczne płytki chrząstnej się pomiędzy powierzchniami stawowymi piszczeli i kości udowej. Mają kształt półkola, złożony z środku (korpus) i krawędzi (przedniej i tylnej róg). Anterior róg łąkotki dołączyć do przodu międzykłykciowej wzniesieniu, z tyłu - do tyłu. Wypukłe boczne części łąkotki łączone z torebką stawową. Ludzkie kolano dwa menisku: dolne (zewnętrzne) i przyśrodkowo (wewnętrzne), a ich przednie części są ze sobą połączone za pomocą poprzecznych więzadeł. Wewnętrzna łąkotka jest związany z bocznej wewnętrznej więzadła stawu, więc te anatomiczne struktury są często uszkodzeniu w tym samym czasie.

Menisk obsługiwać funkcję amortyzacji udział w stabilizacji stawu kolanowego i zwiększa powierzchnię styku w piszczeli i kości udowej, tym samym zmniejszając obciążenie na powierzchniach stawowych. Ponadto, istnieje łąkotki proprioceptors sygnalizujące mózg w celu określenia, które stanowisko jest obecnie w dolnej kończyny. Zbiorniki w menisku nie dopływu krwi z części bocznych jest przeprowadzane z torebką stawową i wewnętrznych części otrzymać tylko składników odżywczych z płynu maziowego.

Biorąc pod uwagę charakter władzy w łąkotki są trzy strefy: czerwony, biały, i pośrednie. Red Zone znajduje się obok pęknięć kapsułek w tym zakresie wydają się być połączone niezależnie dzięki dobrej ukrwienia. Strefa pośrednia znajduje się dalej od kapsułki i pogorszenia dopływu krwi tętniczej, w uszkodzeniu łąkotki w tej dziedzinie często muszą uciekać się do interwencji chirurgicznej. Biała strefa znajduje się bliżej środka stawu, to brakuje mu dopływ krwi i składników odżywczych z płynu stawowego jest niewystarczająca do pełnej fuzji, wymagające leczenia chirurgicznego pęknięć strefy.

Przyczyny i rodzaje łzy łąkotki

Najczęstszą przyczyną zerwanie łąkotki się uszkodzenie pośredniej lub w połączeniu, w którym trzpień jest obracany gwałtownie do wewnątrz (strona zewnętrzna rozdarty menisk) lub na zewnątrz (pęknięcie wewnętrznej menisku). Czasami integralność łąkotki jest uszkodzony w nadmiernego wydłużania kości piszczelowej lub jego znaczną redukcję lub ołów. W niektórych przypadkach, zidentyfikowane menisk przebija bezpośredniego urazu - .. Trzpień ruchomy obiekt opadające etapu itp połączeniu uraz (urazowe złożonym mechanizmem działania) z menisku uszkodzonego zwykle wiązadło, kapsułki, chrząstki i stawów innych struktur.

Z powtarzających się urazów (urazy kolana lub skręcenia) często pojawia się proces zwyrodnieniowych towarzyszy powstawanie torbieli i zmniejszenie elastyczności menisku. Ponadto przyczyną degeneracji łąkotki może być dna, reumatyzm, mikrourazy, często z powodu przeciążenia i przewlekłe zatrucie. We wszystkich tych przypadkach może nastąpić nawet z powodu mniejszego wpływu traumatycznych łza łąkotki.

Traumatologii wydziela kilka rodzajów pęknięć łąkotki zachwiania typu „narośli uchwyt” (pionowa szczelina wzdłużna) niejednolity ukośne szczeliny, poziome szczeliny promieniowe poprzecznego pęknięcie, uszkodzenie tylnej lub przedniej klaksonu zwyrodnieniowej pęknięcia masywnymi tłoku tkanki. Szczeliny są całkowicie lub częściowo odizolowane (jeden uszkodzeniu łąkotki) lub w połączeniu (dwa uszkodzeniu łąkotki). Najczęściej obserwowano uszkodzenia typu „podlewania może obsługiwać”, co najmniej - pojedyncze uszkodzenia rogu tylnego (około 30% przypadków) i przedni róg (około 9% przypadków). Torn część łąkotki może przenieść lub pozostać w miejscu. Przy dłuższym występowania patologii i wielokrotnego blokady następuje chrząstki (uszkodzenie chrząstki) wewnętrznej kłykcia kości udowej i uszkodzenia więzadła krzyżowego.

Objawy i diagnoza menisku łzy

W ostrej fazy nieswoiste zapalenie reaktywne panuje przy zerwaniu menisku, więc diagnoza jest trudna. Martwi ból zlokalizowany w obszarze uszkodzenia. Ruch jest ograniczony, szczególnie trudne rozszerzenie. Kiedy niepełne drobne przerwy objawy łagodne, wszystkie objawy chorobowe ustępują w ciągu kilku tygodni. Na przerwach umiarkowanego jest silny ból i ograniczenie ruchów, chodzenie jest możliwe. Przy odpowiednim leczeniu objawów też zniknąć na kilka tygodni, w przypadku braku leczenia pochodzi przewlekłość. Menisk łza ciężka towarzyszy silny obrzęk i silny ból. Wspólna jest określana hemarthrosis. Chodzenie nie jest możliwe lub jest poważnie utrudniony. Interwencja chirurgiczna jest konieczna.

Po 2-3 tygodniach. przyjdzie czas podostre zjawiska reaktywne ustępują stają widocznych typowe objawy: naciekania kapsułki, umiejscowione bóle, wysięku powtarzane blokad. Aby potwierdzić rozpoznanie prowadzi się dodatkowe badania: mediolaterally testu, objawy kompresji, obrotowy (Shteiman-Bragarda), przedłużenie (Landes Baikov Roche) i inne. Objawem najbardziej pouczające kliknąć ruchów biernych. Najbardziej żywe i dokładne potwierdzenie szczelinie jest blokada, najbardziej szkoda gdy wewnętrzny łąkotki.

Prawdziwa blokada z łąkotki oderwać różnicować ciał naruszenie dostawowe w chorobie Hoff, Choroba Koeniga, chrzęstniakowatości i chrząstki, i odruchowych skurczów mięśni, które mogą wystąpić w przypadku stłuczenia, uszkodzenie więzadła i kapsułki. W przeciwieństwie do blokady przy zerwaniu łąkotki takie naruszenie mniej wyraźne krótko- i po prostu wyeliminować. Jednak blokada nie zawsze występują, i inne objawy są niespecyficzne i mogą występować w wielu chorobach i urazach stawu kolanowego, tak szybka diagnoza menisku łzy często przedstawia znaczne trudności.

Ostateczna diagnoza jest umieszczany na podstawie dodatkowych badań: RTG, rezonansu magnetycznego oraz, jeśli to możliwe, artroskopii kolana. Wcześniej, najbardziej dostępne i często tylko instrumentalna metoda diagnostyki z nieciągłości łąkotki stawu kolanowego z użyciem środka kontrastowego radiografii. Badanie to pomaga wyjaśnić lokalizację, rodzaj i rozmiar szkody. Obecnie coraz częściej używane MRI stawu kolanowego, co sprawia, że ​​można badać szczegółowo strukturę tkanek miękkich stawu. Ale metoda najbardziej pouczające pewnością jest artroskopia, dzięki czemu wizualnie ocenić stan łąkotki i, jeśli to konieczne, do wykonywania różnych zabiegów medycznych.

Leczenie menisku rozdarcie

polityka Leczenie zależy od ciężkości i lokalizacji uszkodzeń. Na początkowym etapie, a wykonanie nakłucia stawów nałożonym gipsem zalecane resztę, przyjmowanie środków przeciwbólowych i zimnych okładów. Następnie przepisywane terapia ćwiczenia, fizykoterapia, hondroprotektory (glukozamina, siarczan chondroityny i tym podobne. D.) i niesteroidowe leki przeciwzapalne (meloksykam, ibuprofen, diklofenak). Po zakończeniu unieruchomienia stosowanego do użytku zewnętrznego: Voltaren, Ketoral, Alezan etc ...

Wskazaniem do zabiegu jest oddzielenie ciała i rogów łąkotki, rozdarty łąkotki offset, kruszenie menisk i nieskuteczności leczenia zachowawczego. Wydać łąkotki lub łąkotki odzysk za pomocą stawów i specjalne projekty. Drugi sposób jest korzystny, ponieważ całkowite usunięcie menisku daje stosunek anatomiczny zwiększa obciążenie połączenia powierzchni i mogą w końcu prowadzić do rozwoju pourazowego odkształcania artroza.

Sieciowania menisk możliwie z izolacją z kapsułki, obwodowych i podłużnych nieciągłości pionowych. Obligatoryjnym warunkiem jest brak zmian zwyrodnieniowych. Szanse na wyleczenie zwiększa się, gdy pacjentka w wieku 40 lat, świeże urazy i lokalizacji uszkodzeń w związku pośrednim lub czerwonego strefy. Możliwe jest również użycie przyswajalną klipy drotikoobraznoy lub w kształcie strzałki.

Wskazaniem do łąkotki (usunięcie całości lub części łąkotki) jest duża szczelina lub degeneracji chrząstki. Obecnie do tego zabiegu próbują uciekać tak mało jak to możliwe, ponieważ eliminuje ból tylko w 50-70% przypadków, po operacji istnieje duże ryzyko rozwoju opłucnowy, artretyzm i artroza. W tym samym czasie, tym bardziej odległa część łąkotki, tym większe ryzyko wystąpienia powikłań długoterminowych i niekorzystnych skutków.

interwencja chirurgiczna może być przeprowadzona za pośrednictwem otwartego dostępu i korzystania z artroskopu. Druga metoda - najnowocześniejszy i mniej traumatyczne. Podczas korzystania artroskopowej strefę sprzętu zmniejsza uszkodzenia tkanek i skrócenie okresu rekonwalescencji. techniki artroskopowe z powodzeniem stosowany w organizmie i łamie przedni róg łąkotki. W pozostałych przypadkach, użyj otwartego dostępu często. Przeciwwskazania do zabiegu są wyrażane przez zmiany zwyrodnieniowe w stawie, w podeszłym wieku i poważnych zaburzeń somatycznych.

W okresie pooperacyjnym przepisane fizjoterapia, masaż, ćwiczenia terapii hondroprotektory i NLPZ. Pacjentom zaleca się ograniczyć obciążenie stawu przez 6-12 miesięcy. po operacji. W odpowiednim czasie odpowiedniego leczenia rokowanie menisku łzy jest zwykle korzystne. W większości przypadków ból zniknął, ale niektórzy pacjenci zgłaszają ból i niestabilność chodu z obciążeniem na nogi.