Barku

Łopatkowo periarthritis (periartroz) - choroba tkanki miękkiej otaczające staw barkowy (mięśni, więzadeł, ścięgien, torebki maziowej), znamienny tym, zwyrodnieniowe zmiany ich reaktywne, a następnie zapalenia. Udział zapalnych i zwyrodnieniowych chorób tkanek miękkich, w różnych lokalizacjach na kontach reumatologii i traumatologii jedną czwartą wszystkich zmiany pozastawowe układu mięśniowo-szkieletowego. Wśród nich barku występuje większość częstotliwości rzadziej obserwowano periarthritis nadgarstka, łokcia, biodra, kolana, kostki, stawów, stawów stóp. Około 10% ludności w różnym stopniu do czynienia z przejawami barku. Najczęstszą chorobą zdiagnozowano u kobiet w wieku powyżej 55 lat.

Przyczyny barku

Rozważając etiologii i patogenezy chorób okołostawowych miękkie tkanki kończyny górnej (periarthritis, nadkłykcia, stiloidita) jest zdominowany przez dwóch głównych punktów widzenia. Pierwszy z nich wyjaśnia barku neurodystrophic zmian włókien ścięgna, które rozwijają się w wyniku osteochondroza kręgosłup szyjny, szyjny kręgosłupa, lub przemieszczenie międzykręgowych stawów. Prowadzi to do naruszenia splotu nerwów, skurcz naczyń reflex, zaburzenia krążenia w stawie barkowym, dystrofii i zapalenie reaktywne barkowych włókien ścięgna.

Druga teoria łączy pochodzenie barku z uszkodzenia tkanki miękkiej mechaniczne występujące pod cyklicznej lub niezwykłego wysiłku fizycznego jednoczesnego (stereotypowe ruchy stawu barkowego, uderzenie w ramię, wchodzących w wyciągniętym strony zwichnięcie itd.). Makro- i mikro-urazów, towarzyszy ponacinane włókien ścięgna krwotok lub pęknięcie stożka rotatorów, tkanek okołostawowych powodują obrzęk i słabe krążenie w kończynach.

Ponadto, choroba ta może prowadzić do rozwoju barkowego ramię (zawał mięśnia sercowego, angina, gruźlica płuc, cukrzyca, TBI, Choroba Parkinsona) I określone operacje (mastektomii) rozdzielanie mikrokrążenie stawu barkowego. Przyczyniając czynniki chłodzące długotrwałe wrodzone Tkanka łączna dysplazja, artropatia.

W tkankach o niewystarczających unaczynienie utworzonych ognisk martwicy, które są następnie poddawane blizn i zwapnienia, jak również aseptyczne zapalenia. Zmiany te zostały potwierdzone histologicznie badania materiału uzyskane od pacjentów z łopatkowo barkowego.

Klasyfikacja barku

Ze względu na różnorodność przyczyn dysfunkcji stawu barkowego, niezależny nozologii barku nie jest przydzielona. Przez okołostawowych uszkodzenia stawu barkowego, wg ICD-10, zdecydowano się atrybut: ścięgien biceps, calcific ścięgna, klej, zespół torebki podbarkowej (udarowe syndrome) rotatora zespół sdavleniya ramię, zapalenie kaletki stawu barkowego i in.

Jednak w praktyce klinicznej, określenie „barku” ma szerokie zastosowanie. Rozróżniamy następujące formy barkowego tej lokalizacji:

• prosty ( „Bolesnego barku”)
• ostry
• chroniczny ( „Barku”, „ramię zablokowany”, zesztywniające periarthritis)

W większości przypadków, patologia jest jednostronny cecha rzadko rozwijać dwustronną barku.

Objawy barku

Typowo, urazowe Genesis sztywne ramię urazu przed pierwszych objawów rozciąga się od 3 do 10 dni. Dlatego pacjenci nie zawsze są w stanie wskazać czynniki wyzwalające chorobę.

Prosta forma barku dochodzi bardzo prosty i korzystny. Główne zarzuty związane ze słabym bolesnych doznań w okolicę barku, które występują tylko w określonych ładunków lub ruchy. Ostry ból towarzyszy ruch obrotowy próby pokonania oporu. Ograniczenie ruchów kończyn górnych wyraża się w niemożności podnieść ręce do góry wysokie, za plecami, i tak dalej. D. Proste barku nadaje się również do terapii- czasami może zniknąć samoistnie w ciągu 3-4 tygodni.

Jeśli choroba związana jest z dodatkowym etapem przeciążenia ramię lub traumatyzacji kończyny, ostrą łopatkowo periarthritis mogą występować z dużym prawdopodobieństwem. Forma ta objawia się nagle zwiększa ból barku promieniujący do ramienia i szyi. Zazwyczaj wzrost bólu w nocy. Szczególnie bolesne Próby ruchu ręką na odsuwaniu bocznym i obrotu stawu barkowego. W celu łagodzenia bólu pacjent jest zmuszony do zgiąć rękę w łokciu i przycisnął do piersi. Przednia powierzchnia tego ramienia jest określana nieznaczny obrzęk. W ostrej formie barku zazwyczaj cierpi na ogólny stan zdrowia: rozwój niewysoka gorączka występuje bezsenność, zmniejszone zdolności do pracy. Czas trwania ostrej okresie kilku tygodni, a następnie pół choroba trwa przewlekłym.

W przewlekłej postaci ramieniu periarthritis zainteresowanych pacjentów głównie umiarkowany ból barku, dyskomfort podczas ruchu, bóle czucia w ramionach w nocy. Od czasu do czasu, z ostrymi lub obrotowych ruchów ręki może wystąpić ból cyklu. Przewlekłe zapalenie barku może trwać nawet kilka lat, i prowadzić do rozwoju zesztywniającego periarthritis - syndrom „barku”. Na tym etapie, tkanki okołostawowe stać mocno w dotyku i barku - unieruchomiony. Jednocześnie, każda próba podniesienia ramienia pacjenta w górę lub ją odzyskać towarzyszy ostry, rozdzierający ból. Ruch stawu barkowego znacznie ogranicheny- niewykonalne unosi ręce do góry i do przodu, w kierunku obrotu wokół osi i innych. „Zablokowane ramię” zespół rozwija się u 30% pacjentów i jest ostateczna, najbardziej niekorzystna etap barku.

Diagnoza sztywne ramię

Aby złożyć reklamację bólu w obręczy barkowej i związanych z ograniczeniami ruchu, pacjenci mogą zwrócić się do lekarza, dzielnica chirurgii, neurologii, reumatologii, traumatologii, ortopedii. W pierwszej kolejności do gromadzenia historii odbiór jest wykonywana, egzamin zewnętrzny, ocenę aktywności ruchowej stawu barkowego (możliwość aktywnych i pasywnych ruchów), badanie dotykowe tkanek okołostawowych.

W celu wyjaśnienia przyczyny dysfunkcji kończyny górnej radiografii przeprowadzonej barku i kręgosłupa szyjnego, USG, MRI stawu barkowego. Zazwyczaj zmiany radiologiczne określane są już na zaawansowanym przewlekłym sztywnym ramieniu. Zwykle charakteryzuje je osadów wapniowych okołostawowych mikrokryształów (calculous zapalenie kaletki) - w barkowego zesztywniające zapalenie stawów - objawy osteoporoza głowy kości ramiennej. W przypadku ostrego sztywnego ramienia charakteryzuje zmiany we krwi - zwiększenie ESR i CRP.

Inwazyjnych metod diagnostycznych (artrografii artroskopia) są uzasadnione w podejmowaniu decyzji leczenia chirurgicznego. Gdy diagnostyka różnicowa powinna zostać usunięta zapalenie stawu barkowego, artroza, Zespół tętnicę podobojczykową zakrzepicy z Pancoast rak płuc.

Leczenie periarthritis stawu barkowego

Głównym celem interwencji terapeutycznych z barku jest uśmierzenie bólu, zapobieganie lub wyeliminowanie mięśni przykurcze. W ostrej fazie trybu silnika wymaga delikatnego, wyładunku kończyny górnej miękką bandaży gipsowych nośnik lub szyny. Do leczenia ostrego bólu i lokalne stany zapalne są stosowane niesteroidowe leki przeciwzapalne Novocaine blokady odbywa się w obszarze ramion, aplikacje Dimexidum, okołostawowe podawanie kortykosteroidów. Dodatkowo powołany zwiotczające, angioprotectors, metaboliczne i chrząstkę narkotyków.

Wiążących składników leczenia ostrego i przewlekłego sztywnego ramienia są fizjoterapii, fizykoterapii (elektroforeza leczenie mikroprądowej, terapia magnetyczna ultradźwięków, terapia laserowa, krioterapia), masa, siarczek i kąpiele radon. Udowodniły skuteczność terapii falą uderzeniową, hirudotherapy, akupunktura, terapia kamień, postisometric relaksu. Jeśli przyczyna barku było przemieszczenia stawów międzykręgowych, terapia manualna jest zalecane, aby przywrócić normalne wspólnych relacji. Chirurgiczne leczenie zaawansowanych form barku jest przeprowadzenie artroskopowej podbarkowej dekompresji.

Przewidywanie i zapobieganie barku

Początkowy etap barku zazwyczaj dobrze reagują na standardowe konserwatywny terapii- stawu barkowego mobilność zostanie przywrócony całkowicie. Długi czas trwania przewlekłe periarthritis może prowadzić do trwałego kalectwa osoby, utrata umiejętności konsumenckich i profesjonalnych. częściowo przywrócić ruchomość stawu barkowego jest możliwe tylko za pomocą interwencji chirurgicznej w rozwoju syndromu „zablokowane ramię”. Środki zapobiegania barku jest zapobieganie mikro i makrotravm okolicę barku, terminowe leczenie chorób kręgosłupa. Jest to konieczne, aby wykluczyć hipotermii i stereotypowe nadmiernego obciążenia na obręczy barkowej.