Cukrzyca typu 2

zawartość:

• Przyczyny cukrzycy insulinoniezależnej
• Objawy cukrzycy typu 2
• Rozpoznanie cukrzycy insulinoniezależnej
• Leczenie cukrzycy typu 2
• Powikłania cukrzycy insulinozależnej

Cukrzyca typu 2 (znany również jako - cukrzyca insulinozależna), lub SD II, - choroba metaboliczna, dla których cechą charakterystyczną przewlekłej hiperglikemii, rozwój w wyniku zaburzeń w wydzielaniu insuliny lub nieprawidłowościami oddziaływania insuliny z komórkami tkanek. Innymi słowy, funkcję cukrzycy typu 2 - normalna absorpcja cukru z jelit z naruszeniem poruszać cukru z krwi do innych komórek ciała.

Najczęściej, cukrzyca typu 2 rozwija się po wieku 40 lat, u osób otyłych, i odpowiada za około 90% przypadków wszystkich typów cukrzycy. Postępuje powoli, w rzadkich przypadkach towarzyszy kwasicy - zaburzenia metabolizmu węglowodanów spowodowanych niedoborem insuliny, która objawia się w postaci ciał ketonowych i glukozy we krwi.

Przyczyny cukrzycy insulinoniezależnej

DM II - choroba dziedziczna. Numer Preemptive osób z tą chorobą mają nadwagę widoki. Ponieważ otyłość jest głównym czynnikiem ryzyka cukrzycy typu 2.

Inne czynniki ryzyka to:

1. Pochodzenie etniczne (na przykład, czerń były częstsze choroby);
2. Siedzący tryb życia;
3. Niedożywienie wysokiej rafinowanym węglowodanów w diecie i niskiej - włókna i surowego włókna;
4. Obecność nadciśnienia, czyli wysokie ciśnienie;
5. Występowanie choroby sercowo-naczyniowej.

Ponadto, grupa ryzyka obejmuje kobiet z zespołem policystycznych jajników, a ci którzy urodziła dziecko o wadze ponad 4 kg.

Objawy cukrzycy typu 2

W przypadku cukrzycy cecha II po wewnętrznych procesów:

1. zbyt poziom glukozy we krwi, co prowadzi do opracowania diurezy osmotyczny, tj nadmierna utrata wody przez nerki i sole. To powoduje odwodnienie (dehydratacja) i niedobór rozwój kationy potasu, sodu, magnezu, wapnia i chlorkowych anionów węglanów i fosforanów.
2. Zmniejszona zdolność tkanki do przechwytywania i proces (recyklingu) glukozy.
3. Zwiększona mobilizację innych - alternatywny - źródła energii (aminokwasy wolne kwasy tłuszczowe, itd.).

Poziom glukozy określa się przez analizę biochemiczną krwi więcej tutaj.

Zewnętrznie te procesy patologiczne objawia się w postaci następujących objawów:

1. Suche błony śluzowe, pragnienie, nawet gdy obfite napój;
2. Ogólne i osłabienie mięśni i zmęczenie;
3. Częste zaburzenia rytmu serca;
4. Wielomocz - częste, nadmierne wydalanie moczu;
5. drganie mięśni;
6. swędząca skóra;
7. Biedne rany zazhivlyaemost;
8. Odchylenia od prawidłowej masy ciała: otyłość / Weight Loss;
9. Częstych infekcji;
10. Zaburzenia widzenia i inni.

Rozpoznanie cukrzycy insulinoniezależnej

Problem diagnozy na podstawie tych objawów polega na tym, że w przypadku cukrzycy II objawy wymienione są w różnym stopniu, pojawiają się nieregularnie i nierównomiernie, czasem nawet zanika. W związku z tym szczególne znaczenie w diagnostyce cukrzycy typu II ma badania krwi w laboratorium, który określa poziom cukru we krwi, w milimolach na litr (mmol / l). Próbka krwi włośniczkowej przyjmować na czczo, a następnie - po 2 godziny po jedzeniu.

W normalnych ludzi poziom cukru we krwi zdrowych jest równa ilości 3,5-5 mmoli / litr. Po upływie 2 godzin po jedzeniu normalny poziom glukozy we krwi wzrasta do 7-7,8 mmol / litr.

Jeśli dane te są odpowiednio ponad 6,1 mmol / l lub więcej, 11,1 mmol / l - można już mówić o rozpoznania cukrzycy typu 2 „” Dowodem na to może być również zawartość cukru w ​​moczu.

Leczenie cukrzycy typu 2

Typ 2 jest uważany za „lekki” postać cukrzycy typu 1 niż st: jej objawy są mniej nasilone i jest dostarczana pacjentowi mniej niedogodności i cierpienia. Ale ignorować nawet w sposób dorozumiany wyrażone objawy, oczekując, że choroba „sama przejdzie” - jest bardzo nieostrożne i po prostu nie do przyjęcia. Niech cukrzyca lekarstwo medycyna II, niestety, nie może jednak, cukrzycę można „zarządzać”, mieszkając z nim długi i satysfakcjonującego życia.

Schemat leczenia cukrzycę insulinozależną w zależności od stadium choroby. Tak więc, I krok pacjent wykazuje diety, zmniejszenie stresu, umiarkowanej aktywności fizycznej (spacery na świeżym powietrzu, jazda na rowerze, pływanie), ponieważ nawet niewielkie zmniejszenie masy ciała w tym etapie może prowadzić do prawidłowego metabolizmu węglowodanów w syntezie glukozy w organizmie i wątroba.

Diety w typ II obejmuje:

• ułamkową zrównoważone odżywianie (5-6 posiłków dziennie), zgodnie z harmonogramem, w małych porcjach;
• ograniczenie wykorzystania prostych, łatwo przyswajalne węglowodany, białka i tłuszcze nasycone oraz soli i alkoholu;
• zwiększenie błonnik produktów bogatych, witaminy i inne pierwiastki śladowe wymagane przez korpus (w tym wlotu multiwitaminy tabletki);
• W przypadku nadmiaru masy - niskokaloryczną dietę (do1800 kcal dziennie).

Jedynym lekiem, który stosowany jest już w stadium I choroby - jest metformina. W II i III fazie dieta i wysiłek fizyczny są połączone z przyjmowaniem leków, które nie zawierają insulinę. Wśród leków stosowanych w leczeniu cukrzycy insulinoniezależnej, są następujące grupy:

1. grupy sulfonylomoczników (SM) 2 generacji (chlorpropamid, tolbutamid, glimepiryd, glibenklamid, itp) Stymulacja wydzielania insuliny w trzustce i zmniejszyć oporność tkanek obwodowych (wątrobie, mięśniach, tkance tłuszczowej) do hormonu.
2. Biguanidu leki z grupy: dziś jest to tylko metforminą. Zmniejsza syntezę wątrobowej glukozy i jej wchłanianie w jelitach zwiększa wchłanianie cukrem i komórkami polepsza wrażliwość tkanek na insulinę. Większości pacjentów przypisano metforminy otyłych z cukrzycą, którzy mają trudności z różnymi rodzajami odchudzania.
3. Tiazolidynonu pochodne (rozyglitazon, troglitazon) zwiększenie aktywności receptora insuliny, a tym samym obniżenie poziomu glukozy normalizację profilu lipidów.
4. inhibitory alfa-glukozydazy, miglitol (akarboza) narusza wchłanianie węglowodanów w przewodzie żołądkowo-jelitowym, tym samym zmniejszając wymagania hiperglikemia i insuliny powstałe po posiłku.
5. Dipeptidilpeptidiazy 4 (inhibitory wildagliptyna, sitagliptyna) zwiększają wrażliwość na glukozę w trzustkowych komórkach p niż zwiększyć wydzielanie glukozy i insuliny.
6. Inkretyny (glukagonopodobny peptyd-1, czy GLP-1), prowadzi do zwiększonego wydzielania insuliny, glukozy, poprawę funkcji komórek beta i zwiększone hamowanie wydzielania glukagonu.

Leczenie farmakologiczne rozpoczyna monoterapii leku (decyzja 1), a następnie zostaje połączony, to znaczy obejmujący jednoczesne przyjmowanie dwóch lub więcej środków przeciwcukrzycowych.

W przypadku powikłań leczenia skojarzonego jest uzupełnione przez działanie insuliny. Jego stosowanie jest rodzajem alternatywa trzustki, które zwykle musi określić poziom zawartość cukru we krwi, oraz przydziela odpowiednią ilość insuliny.

Insulina podawana do organizmu przez, podskórnie, gdyż przyjmowanie insuliny wewnątrz (doustnie), doprowadzi do uszkodzenia żołądka wytwarzania soku.

Trudniej wypełnić tę trzustkę zdolności produkcyjnej jako terminowego uwalniania insuliny, to znaczy, po prawej stronie, w odpowiednim momencie. Ponieważ pacjent jest bardzo ważna możliwość łączenia i koordynowania posiłki i podawanie iniekcji, tak że stężenie cukru jest utrzymywana w normalnych stałe, unikając zarówno hiperglikemią, tzn Wysoki poziom cukru we krwi i hipoglikemia - niska zawartość.

Powikłania cukrzycy insulinozależnej

Niezauważone przez pacjenta, niewyrównana cukrzyca II może stopniowo mieć negatywny wpływ na jego zdrowie i ostatecznie prowadzić do poważnych powikłań - tak zwane „późne powikłania cukrzycy”, która opracowała kilka lat później. Pacjent ma ten typ cukrzycy, ryzyko zawału serca i udaru mózgu jest znacznie poprawiła się krążenie krwi i metabolizm tłuszczu, nie ma nadciśnienie, stracił wrażliwość w kończynach dolnych, wpływa na narządy wzroku i nerek, etc.

Przydzielić następujące powikłania w cukrzycy typu 2:

1. Cukrzycowa mikroangiopatię - pokonać małe ścian naczyń krwionośnych: naruszenie ich przepuszczalności, zwiększoną kruchość, skłonność do tworzenia się skrzepów i rozwój miażdżycy tętnic.
2. Makroangiopatii cukrzycowej - klęska dużych naczyń krwionośnych.
3. Cukrzycowa neuropatia - Uszkodzenie nerwu związane z mikropatiey: wielonerwowe obwodowych nerwów, niedowład, porażenia i innych.
4. Artropatia cukrzycowa - stawów „zapaść”, ból w nich ograniczenie poruszania się, zmniejszając objętość płynu maziowego, zwiększając jej lepkość.
5. Diabetic oftalmopatii - wczesny rozwój zaćmy, czyli zmętnienie.
6. Retinopatia cukrzycowa - niezapalne uszkodzenie siatkówki i in.
7. Nefropatia cukrzycowa - uszkodzenie nerek, objawia się występowaniem krwinek i białka w moczu w ciężkich przypadkach - następnie kłębuszków nerkowych i niewydolności nerek.
8. Encefalopatia cukrzycowa - zmiana myślenia i stan emocjonalny pacjenta, labilność emocjonalna (mobilność), depresja, objawy toksyczności ośrodkowego układu nerwowego.

Leczenie powikłań w cukrzycy jest prowadzone pod nadzorem lekarza endokrynologa i właściwej specjalizacji (okulista, neurolog, kardiolog, itd.).

Nie zapomnij, że dzisiaj, cukrzyca jest na trzecim miejscu wśród chorób - główną przyczynę śmierci (po chorobach układu krążenia i nowotworów). Ponieważ wszelkie objawy cukrzycy zaniedbują swoje zdrowie, przewidując, że choroba „sama przejdzie”, albo próbują radzić sobie z objawami choroby, „metoda babci” - jest nie do przyjęcia i niewybaczalnym błędem.