Sztuczny zaburzenie

Sztuczna zaburzenie - symulacyjny zaburzenia psychiczne, w których pacjent symuluje chorobę psychiczną lub fizyczną, przyjmowanie współczucia, troski, uwagi i emocjonalnego wsparcia ze strony innych (rodzina, przyjaciele, pracownicy służby zdrowia). Charakterystyczną cechą choroby jest uporczywe zaprzeczanie prawdzie - nawet po złowieniu „na gorącym uczynku”, pacjent nadal nalegać na własną rękę, w przypadku braku zainteresowania staje się agresywny i odwraca się do innego specjalisty.

Częstość występowania tego zaburzenia nie jest możliwa do oszacowania ze względu na zdolność pacjentów przez dłuższy czas, aby ukryć prawdziwy stan rzeczy, w wielu przejściach z jednego szpitala do drugiego, z braku dowodów i trudności diagnostycznych. Najbardziej niebezpiecznym rodzajem choroby jest zaburzenie delegowane (oddelegowany zespół Mjunhgauzena), w którym pacjent nie zaszkodzić sobie, podczas gdy ktoś lub jeśli medycznego dla swoich pacjentów. Leczenie zaburzenia pozorowane prowadzone przez ekspertów w dziedzinie psychiatrii.

Przyczyny zaburzenia pozorowane

Pacjenci nigdy realizować korzyści materialne. udawać chorobę one z wewnętrznej potrzeby, aby wyglądać i czuć się chorym ludziom prawo do specjalnej uwagi. Ze względu na złożoność diagnozy przyczyn tego zaburzenia jest wystarczające dane są rzadkością, ale psychiatrzy uważają, że jest to reakcja na stres nie do zniesienia, albo pojawia się, gdy pacjent chce uniknąć odpowiedzialności lub ma tendencję, by nie dostać się do trudnej sytuacji.

Stwierdzono, że większość pacjentów jednocześnie cierpią na inne zaburzenia psychiczne: wielokrotne zaburzenia osobowości, zaburzenie osobowości teatralne, dissocial zaburzenia osobowości i innych. Należy zauważyć, że prawdopodobieństwo zachorowania wzrasta zaburzeniom ze sztuczną alkoholizm, później udarów i urazowe uszkodzenie mózgu. Eksperci uważają też, że choroba może wywołać poważne długotrwałej choroby w dzieciństwie. Istnieją dowody na wpływ niekorzystnych warunków w pierwszych latach: groźba ucieczki, odrzucenia przez rodziców. Sytuacja jest szczególnie ważne, gdy rodzic nie płaci uwagę na dziecko, dopóki nie jest zdrowe, ale zaczyna intensywnie dbać i opiekować w czasie jego choroby.

zaburzenia pozorowane jak gra dziecko w fikcyjnej rzeczywistości. Zasady gry są warunkowe, ale muszą być ściśle przestrzegane. Jedyną różnicą jest to, że gra człowieka dorosłego zdolnej wielokrotnie komplikować znalezienia rzeczywistego stanu rzeczy, a celem gry nie jest zabawa, ale ukryte w nieświadomości życiowej potrzebie sygnałów o miłości i uwagi dla pacjenta, ponieważ poprzedniego traumatyczne doświadczenia nie można uzyskać w normalne stosunki.

Klasyfikacja zaburzeń sztucznych

Są cztery gatunki zaburzenia pozorowane: przewaga objawów psychicznych z występowaniem objawów somatycznych, objawów somatycznych i psychiczne zaburzenia przekazane (symulacja choroby innej osoby). Z występowaniem objawów choroby pacjentów psychicznych naśladować pewną chorobę psychiczną, najczęściej - schizofrenia, chociaż mogą być też inne zaburzenia i symulacji (zwykle znaną „znajdującym się w ucho”), na przykład depresja.

W zależności od choroby, pacjenci mogą wyglądać jakby źle zorientowany w rzeczywistości, twierdzą, że rozprawy nieistniejące głosy, zrobić mówiąc absurdalne lub psevdologichnye wypowiedzi wykazać niezwykle ekscentryczne zachowanie przypomina zachowanie osoby chorej psychicznie. Niektórzy pacjenci szczególnie biorąc halucynogenne i inne leki psychotropowe, starając się obraz choroby psychicznej jest jeszcze bardziej przekonujący.

Z występowaniem objawów somatycznych pacjenci skarżą specyficzne dla każdej choroby fizycznej, takich jak mówienie o bólu w klatce piersiowej, bóle głowy, gorączka, rozstrój żołądka lub jelita. Aby symulować niektóre z objawów, używają specjalnych technik: wdychać cukrem pudrem lub proszku tytoniowego, aby podnieść temperaturę, wziąć leki przeciwzakrzepowe krwawienie prowokacja itp Ten rodzaj choroby jest czasem nazywany syndrom Munchausena - nazwa ta zaoferowała brytyjskiego endokrynologa i hematolog Ronald Asher, po raz pierwszy opisany jest .. zaburzenia w 1951 roku.

Gdy zaburzenie z objawów somatycznych i psychicznych obserwowane jednoczesną symulację choroby psychicznej i fizycznej. Gdy zaburzenie delegowane (zaburzenie przez przedstawiciela delegowanego syndrom Munchausena) pacjenci naśladować obraz choroby z inną osobą. Zazwyczaj jest to zaburzenie występuje u matek, a „pacjenci” są ich małe dzieci. W łagodnych przypadkach wszystko ogranicza się do opisywania rzekomo istnieje, ale już zniknął w czasie inspekcji bolesnych objawów.

W ciężkich postaciach schorzenia delegowany sztucznej matka celowo dać kids leki, substancje toksyczne lub psychoaktywnych lub wykonać pewne działania fizyczne, które powodują objawy różnych chorób. Czasami Zastępczy zespół Münchhausena rozwija się pracowników opieki zdrowotnej, zwykle opiekuńczy dla dzieci, osób starszych lub poważnie chorzy, czyli osoby nie są w stanie właściwie ocenić co się dzieje i zgłosić się na działania innych ludzi sanitariusz.

Objawy i diagnoza zaburzeń sztucznego

Istnieje wiele objawów wskazujących na zaburzenia sztucznego. Takie objawy obejmują dramatyczna, ale kontrowersyjna historia choroby, niezwykłych dynamiki objawów, które różnią się lub gorszych bez wyraźnego powodu, po przyjęciu i wdrożeniu leczenia. Pacjenci z tymi zaburzeniami są bardziej prawdopodobne niż normalni pacjenci nawrotu. Często pojawia się obraz choroby falami: poprawa po wystąpi pogorszenie, ale gdy pacjent musi iść do remisji, po raz kolejny poprawiła ustępuje pogorszenia.

Pacjenci wydają się być dobrze poinformowani o objawach choroby ich skarg i wyjaśnień można zauważyć, że są one studiując literaturę medyczną. Ponadto pacjenci są świadomi lokalizacji okolicznych szpitali i ich cechy (warunki w dziale stosowanych zabiegów). Na przesłuchanie czasami okazuje się, że pacjent ma długą i zróżnicowaną historię, zaapelował do wielu szpitali publicznych i prywatnych klinikach, być może - udał się na leczenie w innych miastach. Jednakże, jeśli poprzedni pacjent podejrzewa symulacji, może celowo ukryć te informacje.

Patrząc w niektórych pacjentów stwierdzono wiele blizn chirurgicznych. Pacjenci z niezwykłym entuzjazmem powoływani są badania lekarskie, podczas gdy wynik badania nie potwierdzają obecność choroby, szybko pojawiają się nowe objawy. Pacjenci gotowi zgodzić się na wszystkie zabiegi medyczne, w tym - bolesne postrzegane psychicznie zdrowych ludzi jako nieprzyjemne i niechciane. Innym znakiem rozpoznawczym spotkaniu przeszkodą lekarza z pacjentem krewnych, przyjaciół i byłych świadczeniodawcami.

Leczenie zaburzenia pozorowane

W leczeniu pierwszych trzech rodzajów zaburzeń (z przewagą objawów psychicznych, z występowaniem objawów somatycznych, somatycznych i psychiatrycznych) priorytetem jest, aby zmienić zachowanie pacjenta, leczenia zespołu przekazał Munchausena - ochrona istniejących lub potencjalnych ofiar pacjenta. Po osiągnięciu tego celu przychodzi do pracy dziobowej z problemami psychologicznymi, prowokując symulację chorób nieistniejących.

Prowadzenia psychoterapii indywidualnej. Stosowane różne metody, jednak według psychiatrów i terapeutów, najskuteczniejszy jest zazwyczaj terapia poznawczo-behawioralna - terapia krótkoterminowa na celu zidentyfikowanie błędów myślenia i błędnych stereotypów i zmienić obraz myśli pacjenta i późniejszą modyfikację jego zachowanie. Członkowie rodziny pacjenta jest często zaangażowane w jego systemie patologicznej stracić krytyczny jego objawów, lub utracone, nie wiedząc, jak zareagować na „choroba” krewnego w takich przypadkach jest terapia rodzinna. Podczas poradnictwa rodzinnego krewnych pacjenta pracują nad istniejących problemów i są szkoleni, aby właściwie reagować na zachowania pacjenta - nie wspierać go w dążeniu do ciągłego leczenia, ale nie okazywać dezaprobatę lub odrzucenie.

Leki stosowane w leczeniu zaburzeń sztucznego nie podlegają, stosowanie leków mogą być wymagane w obecności współistniejących chorób psychicznych (zaburzenia lękowe, depresja, itd.). Wybór leków jest przeprowadzona zgodnie ze standardowymi oznaczeniami na współistniejące choroby. Pacjenci mogą korzystać z leków zgodnie z zaleceniami dla symulacji objawów, więc terapia medyczna powinna być pod ścisłym nadzorem miodu. personel.