Nadkłykcia przyśrodkowego

Nadkłykcia przyśrodkowego - zapalenie nadkłykcia wewnętrznego barku, w miejscu przyczepu mięśni zginaczy i szczotki pronator. W praktyce traumatologii i ortopedii, należy zauważyć, że nadkłykcia przyśrodkowego występuje rzadziej nadkłykcia bocznego. Progresja choroby jest spowodowane ćwiczeń sportowych lub zawodowych obowiązków, zapewniając realizację wielokrotnego zginaczy lub ruchów obrotowych szczotki. Częściej u mężczyzn w wieku 30-50 lat. Zazwyczaj cierpi dominującej kończyny (praworęczny - prawa ręka, leworęczny - lewy). Leczenie nadkłykcia przyśrodkowego prowadzone ortopedycznego lub traumatologii.

Przyczyny zapalenia nadkłykcia przyśrodkowego

Przyśrodkowej nadkłykieć - mały kopiec w dolnej części kości ramiennej. Znajduje się na wewnętrznej powierzchni stawu łokciowego jest miejscem ścięgna dołączyć mięśnie zaangażowane w zgięciu i pronacji nadgarstka. Kiedy powtarzalne ruchy spowodowane zatorami w tkance ścięgna tworzą mikropęknięcia, zapalenie występuje. Z biegiem czasu, obszar mocowania ścięgna dystroficznych zmian. Pełna ścięgnisty tkanki, zdolność, aby wytrzymać duże obciążenia, jest zastąpiony przez blizny mniej silny.

Występowanie przyśrodkowej epicondylitis jest zazwyczaj z powodu typowych ćwiczeń sportowych. Choroba może być identyfikowany w golfa, graczy w baseball, pływaków, szermierzy, ludzi zaangażowanych w Armwrestlingu, a sportowcy często wykonują ruchy rzucania. Czasami przyczyną zapalenia nadkłykcia przyśrodkowego staje się spełnieniem obowiązków zawodowych. Choroba zazwyczaj rozwija się u ludzi, którzy są zaangażowani w ciężkiej pracy fizycznej: sztauerami, drwali, pracowników budowlanych, stolarzy, i tak dalej ..

Objawy i diagnoza przyśrodkowej epicondylitis

Pacjenci skarżą się na dyskomfort lub ból po wewnętrznej powierzchni łokcia. Ból zintensyfikowane podczas ruchu promieniujące z dalszym końcu. W historii są ujawniane regularnie większe obciążenia na przedramieniu i dłoni. Palpacja określa ból w przedniej powierzchni wewnętrznego nadkłykcia i pronator wystających zginaczy mięśni. Ruch w całości. Czasami nie jest ostry zanik i zmniejszenie siły mięśniowej.

Rozpoznanie opiera się na objawach klinicznych i charakterystycznych historii. Aby wykluczyć kostno-stawowe patologii radiografii kolanka w dwóch występów. Diagnostyka różnicowa jest przeprowadzana uszkodzenie więzadła (Pęknięcie lub wydłużenie łokciowej zabezpieczenia więzadła) przyśrodkowej niestabilność stawu łokciowego, korzeni nerwowych szyjnego Zespół i łokciowy kanału. Aby ocenić stan ścięgna i więzadła mianowanego MRI łokcia, w celu wyjaśnienia stanu mięśni - elektromiografii, w celu wyeliminowania naruszeń układu nerwowego - w konsultacji z neurologiem i szczegółowe badanie neurologiczne.

Leczenie i rokowanie dla przyśrodkowej epicondylitis

Leczenie jest zwykle konserwatywne. We wczesnych stadiach zaleca się wyeliminować obciążenie stawu oraz zastosowanie zimna w obszarze zagrożonym. W celu zmniejszenia stanu zapalnego i bólu przepisywany wyeliminować NLPZ. Następnie, za pomocą szyny, pacjent zostaje wysłany do fizjoterapii. W niektórych przypadkach stosowana jest stymulacja elektryczna. Gdy trwały zespół bólu ośrodek terapeutycznej blokady - wstrzykiwania leków przeciwzapalnych glukokortykoidów (hydrokortyzon diprospanom i in.). Po wyeliminowaniu bólu zacząć od rozciągania pronator i zginaczy. Następnie w programie ćwiczeń izometrycznych są dodawane, a nieco później - ćwiczenia wraz ze wzrostem obciążenia.

Wskazania do leczenia chirurgicznego przyśrodkowej epicondylitis jest nieskuteczność terapii zachowawczej dla 6-12 miesięcy trwania choroby. Operacja polega na usunięciu nieprawidłowych obszarów, następnie zeszyto ścięgna do punktu przyłączenia. W niektórych przypadkach, w celu poprawy ukrwienia do wykonywania nadkłykcia przyśrodkowego tunelowania. Jeśli to konieczne, rewizji nerwu łokciowego. Pooperacyjne unieruchomienie jest krótko, a następnie przystąpić do rehabilitacji. Pronacji przedramienia i nadgarstka zgięcie z oporem Pokonanie dozwolony po 6 tygodniach.

Pogoda korzystne. Około 90% pacjentów wrócił do sportu i wykonywania obowiązków zawodowych. W innych przypadkach, nie mogą być pewne osłabienie siły mięśniowej nie wpływa na zdolność do wykonywania codziennych czynności. Gdy leczenie zachowawcze wznowienie zwykłych obciążeń są dozwolone po całkowitym wyeliminowaniu bólu, leczenie chirurgiczne - cztery miesiące po zabiegu.