Raka brodawkowatego tarczycy

brodawkowy rak tarczycy - najczęstszych i najbardziej korzystne sypkich typu nowotworu uszkodzeń tarczycy. Charakteryzuje się powolnym wzrostem i niską skłonnością do przerzutów (z wyjątkiem przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych, co zgodnie z różnych źródeł, które znajdują się w 30-60% pacjentów). Jest to około 75% raka gruczołu tarczowego. Może on wystąpić w każdym wieku, w tym wczesnym dzieciństwie. Najczęściej diagnozowane u pacjentów w wieku 30-50 lat. Mężczyźni cierpią 2,5 razy rzadziej niż kobiety.

Brodawkowatego raka tarczycy jest uważany za stosunkowo korzystne rak prognostycznym, średnia długość życia po zabiegu to 10-15 lat lub więcej. U dzieci, jest bardziej agresywny przebieg niż dorośli, często utożsamiany przerzuty w węzłach chłonnych, a nie tylko, ale również w odległych narządach. Leczenie prowadzi się przez specjalistów w dziedzinie onkologii i endokrynologii.

Przyczyny brodawkowatego raka tarczycy

Przyczyny występowania nie jest dokładnie wyjaśnione. Stwierdzono, że w większości przypadków rozwój nowotworów spowodowanych mutacjami somatycznymi. W niektórych przypadkach, ujawnił wrodzonych nieprawidłowości genetycznych. Do najczęstszych modyfikacji genów w brodawkowatego raka tarczycy mutacja genu BRAF i RET / PTC. RET / PTC mutacja występuje u 20%, mutację BRAF - w 40-70% pacjentów. Trwają badania w celu identyfikacji i analizy innych zmienione geny, które wywołują powstawanie gruczolakoraka brodawkowatego tarczycy.

Wśród czynników, które zwiększają ryzyko raka brodawkowatego tarczycy, rzeczoznawców łagodnego nowotworu korpusu (proliferujących cystadenoma gruczolaka, wole), niedobór jodu w ciele, znajdując się w obszarach o niekorzystnych warunkach środowiskowych, poprzedniej terapii radiacyjnej innych nowotworów, hormonalne Zaburzenia, płeć żeńska i rodzinnej historii.

anatomia patologiczna

Nowotwór złośliwy zwykle samotny, w niektórych przypadkach ujawniło wiele węzłów. Guz ma mieszana pęcherzyków-brodawkowy jej średnicy mieści się w zakresie od 5 mm do kilku centymetrów lub więcej. Kapsułka jest zazwyczaj nieobecny. Histologicznie, brodawkowatego raka tarczycy ujawnia strukturę, która przypomina rozgałęzienia łodygi. Podstawa łodygi reprezentowane unaczynionej tkanki łącznej. Łodygi wyłożone są cylindryczne i sześcienny nabłonka o dużych jądrach. Obserwowano niewielką ilość mitozy.

Niektóre łodygi ma żadnych naczyń, komórki nabłonkowe wykazują oznaki atrofii. W centralnej części brodawkowatego raka tarczycy można wykryć ślady i obszary zwapnienia. Przerzut jest przeprowadzane głównie lymphogenous. Neoplazja komórki mogą rozprzestrzeniać się za pośrednictwem naczyń limfatycznych wewnątrz tarczycy i poza nią, uderzając regionalnych węzłów chłonnych. Odległe przerzuty raka brodawkowatego tarczycy rzadko wykrywane, jego podstawa jest z reguły części pęcherzykowych nowotworów. Pappillyarnye elementy nowotwory nie wydzielają hormony, mieszek może wykazywać aktywność hormonalną.

Klasyfikacja raka brodawkowatego tarczycy

W praktyce klinicznej, tradycyjna klasyfikacja cztery etap:

• etap I - lokalnego nowotworu określa się, który nie powoduje odkształcenia zewnętrznej korpusu i rozciągające się w kapsułce tarczycy. Brak przerzutów.
• etap IIa - raka brodawkowatego tarczycy jest zewnętrzna deformacja ciała, ale nie wykracza poza nią. Brak przerzutów.
• etap IIb - ujawnił jeden zespół w połączeniu z przerzutami do węzłów chłonnych na chorym.
• etap III - raka brodawkowatego tarczycy rośnie lub kapsułka ściska pobliżu narządów (krtani, przełyku), określone przez przerzuty dwustronnych regionalnych węzłów chłonnych.
• etap IV - guz nacieka sąsiadujących narządów, stwierdzono Lymphogenous i Krwiopochodne przerzutów.

Objawy raka brodawkowatego tarczycy

Nowotwór może być na tyle długi, aby być bezobjawowe. Powodem pierwszej wizyty u lekarza jest często przypadkowe odkrycie węzła w tarczycy. rak brodawkowaty często tworzy się na tle łagodnych nowotworów, więc początkowe stadia choroby mogą pozostać niezauważone przez pacjenta. Czasami podejrzewał rozwój nowotworów złośliwych występuje podczas następnej kontroli, gdy endokrynolog wykrywa gwałtowne zmiany w wielkości i strukturze łagodnego nowotworu.

Raka brodawkowatego tarczycy, zwykle wykrywa się na dole jednej akcji, mniej odczuwa się w obszarze przesmyku rozprzestrzenić się na obu płatach. Wielkość neoplazji mniejsza niż 1 cm, nie może być wyczuwalny. W początkowych etapach ruchomych nowotworu, gęstą, gładką lub lekko szorstka. Wraz z rozwojem zespołu procesu zwiększa wymiary, staje się nierówna, nie rozciąga się na znacznej części shchitovidki i traci mobilność. Podczas kompresji narządów położonych za tarczycy, mają trudności w połykaniu, duszność, ból gardła i zmian głosowych.

Redystrybucje brodawkowatego raka tarczycy wydaje powiększenie węzłów chłonnych w chorym. Czasami powiększenie węzłów chłonnych są pierwsze objawy choroby. Zgodnie z ogólną zasadą, przerzutów regionalnych dawna powleczone kapsułki, więc zachowują ruchliwość. W rezultacie, lokalny wzrost agresywny w procesie polega tkanek miękkich szyi. Jest odkształcenie zewnętrznej, jest rozszerzenie żył podskórnych. W późniejszych etapach, u niektórych pacjentów wykryto przerzutów odległych w kościach i płucach.

Diagnozowanie raka brodawkowatego tarczycy

Rozpoznanie opiera się badanie skarg, laboratoryjnych i badań instrumentalnych. Powodem, dla skierowania do badania jest węzeł hillocky występ w tarczycy lub proliferacji uprzednio istniejącą łagodnego nowotworu. U pacjentów z podejrzeniem brodawkowatego tarczycy ultradźwięków Dawkowanie i radioizotopowego skanowania jodem radioaktywnym. Obie metody umożliwiają w celu potwierdzenia obecności powstawania nowotworów i oszacowanie jego częstości, jednak nie pozwala na określenie stopnia złośliwości.

Ostateczna diagnoza raka brodawkowatego tarczycy, jest określana na podstawie biopsji cienkoigłowej z późniejszym określaniu struktury morfologicznej powstałej próbki tkanek. Biopsja jest wykonywana pod kontrolą USG. W niektórych przypadkach, przy braku objawów klinicznych i negatywnego wyniku cytologicznego materiału ogrodzenie jest wykonywane podczas operacji. Tkanina jest wysyłany do pilnego badania histologicznego, wyniki badania określa się ilość operacji.

badania krwi hormonów w większości przypadków uninformative od aktywności hormonalnej wykazują jedynie około 1% nowotworów brodawkowatych tarczycy. W celu oceny występowania nowotworu pierwotnego wykonania laryngoskopię. Porażenie strun głosowych w chorym jest oznaką kiełkowania nawracających nerwu. W bronchoskopii oceny nasilenia zwężenia tchawicy. Według zeznań odbywa kontrastu radiografii przełyku. Jeśli podejrzewasz, że odległe przerzuty pacjentów określane są kości szkieletu scyntygrafia, radiografii i tomografii komputerowej klatki piersiowej.

Leczenie i rokowanie brodawkowatego raka tarczycy

leczenie chirurgiczne. W zależności od rozległości procesu nowotworowego działać pełną lub częściową tarczycy w połączeniu z jedno- lub dwustronnie limfadenektomii. Po operacji u pacjentów z raka brodawkowatego tarczycy leczenia jest określona za pomocą radioaktywnego jodu. Technika ta pozwala na zmniejszenie prawdopodobieństwa wystąpienia wznowy miejscowej, w niektórych przypadkach wyeliminować przerzuty do płuc i znacznie spowalnia rozwój drugorzędnych zmiany w tkance kostnej. W późniejszych etapach brodawkowatego tarczycy radioterapii raka czasami stosowane. W zaznaczonym kompresji tracheotomii tchawicy jest wykonywana. Pacjenci, którzy przeszli całkowite wycięcie tarczycy, do końca życia wymagają hormonalną terapię zastępczą z tyroksyny.

Rokowanie brodawkowatego raka tarczycy bardzo korzystne. W przypadku braku przerzutów do 5 lat od rozpoznania w stanie przetrwać 97% pacjentów z 10-88% pacjentów z 15-75% pacjentów. Przerzuty w perspektywach kości i płuc pogarsza się, ale wielu pacjentów może osiągnąć długotrwałe remisji. Zabójcza wynik w wieku poniżej 50 lat jest rzadkością. Śmierć zazwyczaj następuje w nawrotem pierwotnego nowotworu. Pacjenci, którzy mieli raka brodawkowatego tarczycy, trzeba mieć regularne badania badania kontrolne endokrynolog, ultrasonograficzne i krwi hormonów (w celu ustalenia adekwatności terapii zastępczej i hormonalnie czynnego wykrywaniu przerzutów odległych).