Przykurcz stawu łokciowego

Przykurcz stawu łokciowego - ograniczenie ruchów w stawie powodu wrodzonej niedorozwój kości, chrząstki i mięśni skrócenie mięśni i powięzi marszczenia, tworzą naruszenie powierzchni stawowej lub skurcz stawu blizny z powodu urazu (złamanie dostawowe, powtarzać skręcenia), Zapalenie (zapalenie kaletki łokieć, nadkłykcia, artretyzm) Sposób zwyrodnieniowych przedłużone unieruchomienie, i tak dalej. D. nasilenie przykurczu jest określony stopień ograniczenia ruchu. Niepełnosprawność, ograniczając ruchy łokcia występuje rzadziej niż w przypadku przykurczów stawów kończyn dolnych (kolano, biodro). Leczenie tej patologii zaangażowany traumatologii i ortopedii.

Łokieć kompleks stawów. Polega ona na tworzenie się trzech wspólnych powierzchni kości: kości ramiennej, kości łokciowej i promieniu. Kość łokciowa łączy się z wycięciem bloczkowy kości łokciowej i promieniowej głowę i głowy kości promieniowej - z wycięciem promieniowego kości łokciowej. W ten sposób, zakres ruchu dostarczane przez trzy stawy: wiązka-łokieć, ramię ramię belki i kolanko ze wspólną kapsułki i jamy stawowej.

Możliwe rozszerzenie zgięcia łokciowego, supinacji (przedramię obracając stronę dłoni z przodu) i pronacji (toczenie tył przedramienia z przodu). Zwykle wydłużenie przeprowadza się pod kątem 180 stopni, zginanie - dla kąta 40 stopni. Osoby o dużej masie mięśniowej czasem nastąpiło nieznaczne ograniczenie przedłużenia. Amplituda ruchu w zakresie pronacji oraz supinacji, może wynosić od 140 stopni przeszkolonych osób do 180 ° lub więcej w sportowców.

Klasyfikacja przykurczu stawu łokciowego

Ze względu na pochodzenie wszystkich przykurcze stawów traumatologii podzielony na arthrogenic, mięśniowego, dermatogenic, desmogennye (o łącznej bliznowacenie), unieruchomienia i nerwowej (z patologią ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego). W odniesieniu do rodzaju ograniczeń ruchu pojedyncze zgięcia (ograniczony odcinek) prostownika (ograniczony zginania) oraz supinatsionnye pronacji przykurczów.

Najczęstszym są przykurcze zgięcia w stawie łokciowym. W związku z nasileniem ruchów ograniczenia są 4 stopnie takie przykurcze:

• 1 stopień - możliwość rozszerzenia co najmniej 170 ° C.
• 2 stopień - możliwość rozszerzenia do 130-170 stopni.
• stopień 3 - możliwość rozszerzenia do 90-130 stopni.
• 4 stopień - rozszerzenie mniej niż 90 stopni.

Biorąc pod uwagę charakterystykę procesów patologicznych, istnieją trzy etapy pourazowych przykurczów:

• etap 1 - do 1 miesiąca po urazie. Ograniczenie ruchów spowodowało ból, długotrwałe utrwalenie i / lub czynniki psychologiczne. W odpowiednim czasie leczenia patologii w większości przypadków jest łatwo leczyć.
• etap 2 - Ponad miesiąc po urazie. Ograniczania ruchów spowodowanych procesie klejenia i powstawania blizny.
• etap 3 - kilka miesięcy po urazie. blizny przeradza się włókna, jest skurcz blizny.

Przyczyny rozwoju przykurczów stawu łokciowego

Najczęstszą przyczyną choroby jest brak ustawienia lub niewystarczająco dokładne porównanie z fragmentów złamań okołostawowych i perelomovyvihah. Ograniczenie ruchów w takich przypadkach z powodu obecności przeszkód mechanicznych. Ponadto, po urazach ruch może być ograniczony z powodu krwawienia w złączu (hemarthrosis) Wspólne zerwania kapsułki prowadzi do powstania blizn i zrostów okołostawowych zapalenie tkanek miękkich. na złamania ramię i przedramię (W tym wszelkie dala od łokcia) może rozwijać unieruchomienia przykurcz.

Rzadziej przykurcz po septyczne zapalenie stawów, obszerny oparzenia, podarte i rozdarty-contused rany. W niektórych przypadkach nie jest to ograniczenie ruchu ze względu na uszkodzenia i chorób mózgu lub nerwów obwodowych. Ponadto łokciowy przykurcz występować w takich wad wrodzonych jak clubhand, radiocubital kościozrostu i wrodzone zwichnięcie głowicy belki. Ograniczenia ruchów artroza łokieć, co do zasady, nie są wymawiane ostro same nie wpływają na zdolność do pracy, a zatem są niewielkie znaczenie kliniczne.

Diagnostyka i leczenie przykurczów stawu łokciowego

Aby zweryfikować diagnozę we wszystkich przypadkach wykonywane kontroli, pomiar objętości i wykonywać ruchy wytwarzają radiografii łokcia. Plan dalsza ocena zależy od przyczyny rozwoju i cech patologii. W razie potrzeby, ocenić stan tkanek miękkich przepisać MRI stawu łokciowego. W przypadku podejrzenia zaburzeń układu nerwowego pacjenta zostaje wysłany do konsultacji neurologa lub neurochirurga a.

Leczenie tej choroby często konserwatywny, zwłaszcza, gdy świeże przykurcze. Zastosuj przełomowe odlewane, umożliwiając wspólne poprawić sytuację bez operacji. Użyj mechanoterapii, terapia ruchowa, zabiegi cieplne, masaże i różne sposoby rozciągania. W stanie spoczynku porażenie w początkowym etapie określony galwanizacja, a następnie przechodzi się do pozostałych procedur. Aktywny rozwój często towarzyszy ból, obrzęk i pojawienie się objawów stanu zapalnego w stawie, więc pacjenci przepisane NLPZ. Kiedy zespół wyrażone ból stawów wykonania blokady.

Wskazania do leczenia chirurgicznego jest obecność prawidłowo fuzji fragmentów kości, które uniemożliwiają ruchy złącza zgrubne masową skóry i łącznej blizny w obszarze przegubu, a także nieskuteczność leczenia zachowawczego przy ekspresji połączone przykurczów (ograniczenie zginania i / lub rozszerzenie w połączeniu z ograniczeniem pronacji oraz supinacji ). Zabieg jest dobierana w zależności od rodzaju patologii. Zakłócać ruchu fragmentów kości, są usuwane. Blizny wycięto zastąpienia uszkodzonej tkanki lub auto alloprzeszczepu. Ze znacznym zniszczeniem lub blizny zwyrodnienia stawu wykonać stawu łokciowego.