Furia

furia - zakaźnych wirusowych chorób odzwierzęcych, znamienny przeważającą silny ośrodkowy układ nerwowy grozi śmiercią. Osoba zarażona wścieklizną przez ukąszenia zwierząt.

Charakterystyka patogenu

Wściekliźnie RNA Rhabdovirus o pocisk kształt i ma dwa specyficzne antygeny: rozpuszczalne AgS powierzchni AGV&, W procesie replikacji wirusa w neuronach przyczynia się do konkretnych komórek eozynofilowe inkluzje - Babes-Negri. Wirus wścieklizny jest dość odporny na mróz i chłodzenie, ale jest łatwo dezaktywowany przez gotowanie, wystawienia na działanie promieniowania ultrafioletowego i różnych środków chemicznych dezynfekcyjne (Lysol, chloraminy, kwas karboksylowy, chlorek rtęci, itp.)

Rezerwuar i źródło wściekliźnie są mięsożerne (psy, wilki, koty, gryzonie, niektóre konie i zwierząt). Zwierzęta wydalają wirus ze śliną, okres zakaźny zaczyna 8-10 dni przed wystąpieniem objawów klinicznych. Chorzy nie są znaczącym źródłem infekcji.

Wścieklizna jest transmitowany pozajelitowo, zazwyczaj kiedy ugryźć osobę chorych zwierząt (ślina, zawierający czynnik chorobotwórczy dostaje się do rany i wirus przedostaje się do krwiobiegu).

Obecnie nie ma dowodów na wykonalności aerogenną, odżywienia i sposobu przezłożyskowej infekcji.

Ludzie ograniczone naturalną podatność na prawdopodobieństwo zakażenia wścieklizny w przypadku zakażenia w zależności od lokalizacji i głębokości uszkodzenia zgryzu, od 23% ukąszenia kończyn (proksymalnego) do 90% w przypadku wgryzają się do twarzy i szyi.

W jednej trzeciej przypadków zakażenie jest poprzez ukąszenie dzikich zwierząt, w innych przypadkach, sprawców zniszczenia człowieka wścieklizną są zwierzęta i zwierząt gospodarskich.

W przypadku terminowego dostępu do opieki medycznej i środków profilaktycznych w pełnym wściekłości w zakażonych osobników nie rozwijają.

wścieklizna patogeneza

wirus wścieklizny dostaje się do organizmu przez uszkodzoną skórę i rozchodzi się wzdłuż włókien nerwowych, komórek, który ma wyraźny tropizm. Ponadto możliwe rozprzestrzenianie się wirusa w obrębie organizmu przez krwi i limfy.

Główną rolę w patogenezie choroby odgrywa zdolność wirusa do wiązania się z receptorami acetylocholiny typu komórek nerwowych i zwiększa pobudliwość odruchową, a następnie - powoduje paraliżu.

Penetracji wirusa w mózgu i rdzenia kręgowego komórek prowadzić do zaburzeń funkcjonalnych i organicznych brutto centralnym pracy układu nerwowego. Pacjentów rozwija i krwawienie cephaledema, martwica i degeneracja jego tkanki.

Proces patologiczny udział komórek kory mózgowej, móżdżku i obszaru podbugornoy wzgórzu wzrokowym i w jądrze nerwów czaszkowych. Wewnątrz neuronów mózgowych mikroskopem obserwuje się powstawanie eozynofilowego (cielęcą Babes-Negri). Patologiczną degenerację komórek, prowadząc do zaburzeń funkcjonalnych i narządów ze względu na zaburzenia układu nerwowego.

Z ośrodkowego układu nerwowego, wirus rozprzestrzenia się do innych narządów i tkanek (płuc, nerek, wątroby i gruczołów wydzielania wewnętrznego, i in.). Uderzył go w gruczołach ślinowych prowadzi do izolacji patogenu ze śliną.

Objawy wścieklizny

Wścieklizna okres inkubacji może wynosić od kilku tygodni w lokalizacji ukąszenia na twarzy lub szyi do kilku miesięcy (1-3) dla wprowadzenia patogenu w kończynach. W rzadkich przypadkach, okres inkubacji jest opóźnione nawet do roku.

Wścieklizny występuje z kolejnymi trzema kropkami.

W początkowym okresie (depresja) Nie jest stopniowa zmiana w zachowaniu pacjenta. W rzadkich przypadkach depresja jest poprzedzony ogólne złe samopoczucie, stany podgorączkowe, bóle w bramach infekcji (zwykle już uzdrowiona na początku rany). Czasami (rzadko) miejsce wprowadzenia patogenu ponownie zapalny.

Zazwyczaj okres ten jest ograniczony do objawów klinicznych w ośrodkowym układzie nerwowym (bóle głowy, zaburzenia snu, utrata apetytu) i psychiczne (apatia, depresja, drażliwość, depresja i ataki paniki). Czasami pacjenci mogą odczuwać dyskomfort w klatce piersiowej (szczelność), cierpią zaburzenia trawienia (zwykle mający zaparcie).

Wysokość tej choroby (faza wzbudzenia) występuje w ciągu 2-3 dni po pojawieniu się objawów depresji, charakteryzuje rozwoju różnych fobie: lęk wody, powietrza, światło i dźwięk. Hydrophobia - strach przed wodą - zapobiega pacjenta do picia. Charakterystyczne zachowanie - przy ciągnięciu kubek z wodą, pacjent przyjmuje go z radością, ale próba wypić płyn powoduje walkę z paraliżującym strachem, zawieszenie oddychaniu, a pacjent zgłasza szkła. Jednak nie zawsze towarzyszy hydrophobia wściekliźnie, które mogą skomplikować diagnozy. Gdy choroba postępuje, pacjenci cierpią z powodu silnego pragnienia, ale ze względu na utworzony odruch nawet wygląd i dźwięk wody powodują skurcze mięśni oddechowych. aerophobia znamienny napady duszności z powodu przepływu powietrza, przy akustofobii światłowstręt takiej reakcji obserwuje się hałas, jasne światło. Ataki astmy są krótkotrwałe (kilka sekund), towarzyszą im skurcze i skurcze mięśni twarzy, rozszerzonych źrenicach, pacjenci są podekscytowani doświadczyć panika, krzyk, rzuca jej głowę do tyłu. Jest wstrząsnąć ręcznie. Oddychanie podczas napadów świszczącego oddechu przerywany, wdychając - głośny. Mięśnie oddechowe są zaangażowani obręczy barkowej. W tym okresie pacjenci są w stanie wzbudzonym agresywne, krzyczeć dużo, skłonność do agresywnych działań przypadkowy (gwałtowny, może uderzyć lub bite). Charakteryzuje ślinienie.

Z atakami wzbudzenia progresji choroby stają się coraz częstsze. Znaczna utrata wagi, nadmierne pocenie się, występują halucynacje (słuchowe, wizualne i węchowy). Czas trwania okresu napędowego wynosi 2-3 dni, czasami przedłużony do 6 dni.

Schyłkową chorobą - paraliż. W tym czasie pacjenci stają się apatyczne, ich ruchy są ograniczone, czułość jest zmniejszona. fałszywe wrażenie powstaje ze względu na napad ustąpi fobii, że pacjentka poczuła się lepiej, ale w tym czasie temperatura wzrasta gwałtownie tworzy korpus tachykardia i niedociśnienie, wystąpić paraliż kończyn i dalej i nerwów czaszkowych. Klęska ośrodka oddechowego i naczynioruchowego powoduje zatrzymanie akcji serca i depresję oddechową i śmierć. Okres paralityka może trwać od jednego do trzech dni.

Rozpoznanie wścieklizny

Istnieją sposoby izolowania wirusa wścieklizny z płynu mózgowo-rdzeniowego i śliny, a ponadto możliwe jest, aby rozpoznać za pomocą reakcji immunofluorescencji z biopsji skóry drukuje rogówki. Ale ze względu na złożoność i nieekonomiczne, techniki te nie zostały zastosowane w praktyce klinicznej.

Zasadniczo diagnoza przeprowadzona na podstawie danych klinicznych i epidemiologicznych historii. W przypadku metod diagnostycznych o przyżyciowych charakter także zwierząt laboratoryjnych (testu biologicznego noworodka myszy). Podczas infekowanie ich izolowanych ze śliny, płynu mózgowo-rdzeniowego lub wirusa płynu łzowego, myszy umiera w ciągu 6-7 dni.

Analiza histologiczna tkanki mózgowej pacjentów zmarł pozwala ostatecznie potwierdzić diagnozę w przypadku wykrycia w komórkach komórek Babes-Negri.

leczenie wścieklizny

Obecnie, wścieklizna jest chorobą nieuleczalną, interwencje terapeutyczne są paliatywnej w naturze i celu ułatwienie stanu pacjenta. Pacjenci hospitalizowani w zaciemnionej komorze dźwiękoszczelnej, są one przypisane środki objawowe: leki nasenne i przeciwdrgawkowe, leki przeciwbólowe, uspokajające. Żywienie pozajelitowe i wydarzenie nawodnienie.

Jest aktywnym testowania nowych schematów leczenia z zastosowaniem specyficznych immunoglobulin, immunomodulatory hipotermię mózgu i intensywnej terapii.

Rokowanie wściekłości

Wścieklizny jest chorobą śmiertelną Śmierć następuje w 100% przypadków rozwoju objawów klinicznych.

Zapobieganie wściekliźnie

Zapobieganie wściekliźnie w pierwszej kolejności ma na celu zmniejszenie zachorowalności wśród zwierząt i ograniczyć prawdopodobieństwo ukąszenia zwierząt bezpańskich i dzikich ludzi.

Zwierzęta muszą przejść rutynowe szczepienia przeciwko wściekliźnie, zarządził kategorie osób (pracowników służb weterynaryjnych, sobakolovy, myśliwych, etc.) są uodpornionych szczepionki przeciwko wściekliźnie (potrójne podaniu domięśniowym). Rok później, ponowne szczepienie odbywa się w przyszłości w przypadku kontynuacji wysokiego ryzyka zakażenia, zaleca się powtarzanie szczepień co trzy lata.

W przypadku ugryzienie muszą wytwarza zestaw środków, mających na celu zapobieganie wścieklizny: rany przemywa się alkoholem, poddaje się działaniu środków antyseptycznych, aseptyczne opatrunek jest stosowany, to powinien natychmiast kontakt stację alarmowego (albo lekarza lub asystenta FAP). Tak szybko, jak to możliwe, prowadzi się przebieg profilaktycznej szczepionki przeciw wściekliźnie inaktywowanej szczepionki (suchy) i biernej immunizacji (wścieklizna immunoglobuliny). Program profilaktyczny zastrzyk zależy od lokalizacji głębokości zgryzu rany i stopnia zanieczyszczenia ze śliną.