Rak odbytu

Proktologia długi czas uważane za formę raka odbytu rak odbytnicy i dopiero w połowie ubiegłego wieku ze względu na wprowadzenie terminu „kanału odbytu” wyróżniał się jako niezależny nozologii. W przypadku raka odbytu i kanału odbytu są nowotwory złośliwe, które są zlokalizowane w obszarze anatomicznym pomiędzy górną krawędzią pierścienia odbytu i przejście krawędziowego w odbycie odbytu skóry. Guzy miejscowe dystalnie do krawędzi odbytu są klasyfikowane jako nowotwory odbytu skóry.

Złośliwe odbytu 1-2% wszystkich przypadków raka jelita grubego, t. e. 1 przypadek na 100 000 osób. Najczęstszym rak odbytu w grupie wiekowej powyżej 50 lat, głównie mężczyzn. seks homoseksualny zwiększa częstość występowania raka odbytu u mężczyzn w 35 razy, zakażenie HIV - 2 razy.

Rak odbytu Klasyfikacja

Rak odbytu i odbytu kanału obejmuje szeroki zakres form histologicznych, ze względu na skomplikowaną strukturę odbytu i różnych typów nabłonka, z których jest złożona (warstwowy płaskonabłonkowego cylindryczny przejściowego w odbytnicy i w gruczole odbytu gruczołowego).

Najbardziej powszechna forma ma płaskonabłonkowego (płaskonabłonkowego) Raka odbytu (55% przypadków), dalszy wywołujących Anal grubego linii zewnętrznej tkanki kanału odbytu, podatne na owrzodzenia poniżej. Kloakogenny (basaloid) raka odbytu (25-30% przypadków) jest bliższe Anal grubego linii w strefie przejściowej, w płaskiej nabłonka. Adenogenny raka odbytu (gruczolakorak) rozwija się z komórek nabłonka gruczołowego w gruczołach potowych odbytu. Występowanie raka płaskonabłonkowego połączeniu żelaza odbytu (np mukoepidermoidnogo). czerniak Może to wynikać z komórek skóry i błon śluzowych, co powoduje ciemne zabarwienie guza.

Przyczyny raka odbytu

Ważne powody prowadzące do rozwoju raka odbytu nie są znane, ale możliwe jest, aby zidentyfikować kilka czynników ryzyka, które zwiększają prawdopodobieństwo jej wystąpienia.

Zakażenie HPV (w szczególności, wysoki stopień rakotwórczości) powoduje powstanie brodawek płciowych (brodawki) Wokół odbytu i szyjki macicy u kobiet, które następnie mogą powodować rozwój raka w tych dziedzinach.

Stan odporności na zakażenie HIV po przeszczepie narządów, leczenie lekami immunosupresyjnymi stwarza warunki dla procesu nowotworowego w okolicy odbytu.

Częstość występowania raka wzrasta stałe podrażnienie i stan zapalny w przewlekłych chorobach odbytu (szczeliny odbytu, przetoka odbytu, polipy, hemoroidy, odbytnicy, leukoplakia), stosunek analny. Szkodliwe substancje chemiczne wdychane podczas palenia, zwiększają ryzyko zachorowania na raka odbytu u palaczy przez 9 razy.

Przyczyną raka odbytu i kanału odbytu maja radioterapią w leczeniu rak szyjki macicy, prostata, odbytnicy, pęcherz. Wiek powyżej 50 lat jest ryzykowne w odniesieniu do transformacji nowotworowej komórek i tkanek odbytu.

Objawy raka odbytu

We wczesnych stadiach raka odbytu towarzyszy pojawienie się niespecyficznych objawów klinicznych. Najczęstszym reklamacji raka odbytu jest obecność krwi w stolcu lub krwawienie z odbytu. oznaczony również ból odbytu, najpierw drobne podczas wypróżniania, a bardziej wyraźne, a ciągłe promieniujący do podbrzusza, genitalia, biodra.

W przypadku raka odbytu naciekanie tylnego sklepienia pochwy odbytniczo svisch- występuje podczas kiełkowania gruczołu krokowego i cewki moczowej u mężczyzn opracowanie dizurii- zjawisko w procesie niszczących obserwowanych zwieracza odbytu stolca.

Wielu pacjentów zakłóca ciśnienie i uczucie ciała obcego w odbyt, towarzyszy stałe lub okresowo pojawiające świąd odbytu. Bólu i swędzenia spowodowane rakiem odbytu bogaty unerwienie odbytu, silny odbytu i skurcz mięśni, podrażnienie błon śluzowych śluzowej lub ropnej ogniskiem patologicznym.

Rozwój raka odbytu prowadzi do zakłóceń w fotelu (zwykle zaparcie) Niezbędna parcia na stolec, zwiększając odbytu i pachwinowe węzły chłonne. Zagojone rany może pojawić się w kanale odbytu i wokół odbytu. Podczas uruchamiania formy raka odbytu obserwowane osłabienie, utrata apetytu, utrata masy ciała.

Diagnoza raka odbytu

Właściwa rak odbytu, wczesne rozpoznanie jest trudne ze względu na brak cech oraz szerokiej gamy objawów miejscowych i ogólnych. Kiedy podejrzane objawy wykazuje kompleksowe badania - ogólne badanie fizykalne pacjenta, cyfrowy, endoskopii, USG, badań cytologicznych i histologicznych.

Staranne badanie odbytu i badanie odbytu cyfrowej w różnych pozycjach (leżącej na plecach, z położenia kolan kolanko „kucki” u kobiet - położenia złączonych) - pozwala na ocenę stanu błony śluzowej odbytu i odbytnicy, w celu ustalenia obecności guzów, ich granice i wielkości. Przeprowadzono badanie palpacyjne określić powiększenie węzłów chłonnych pachwinowych.

Wymagane Sigmoidoskopia wykonanie (anoscopy, proctoscopy) przy jednoczesnych ukierunkowane biopsji podejrzanych obszarów. Sigmoidoskopia pozwala określić położenie, rozmiar i rodzaj nowotworu.

Wykonaj analny Pap cytologia - Pap-test, jeśli to konieczne - przebicie pachwinowych węzłów chłonnych, a także badanie histologiczne tkanek pobranych przez endoskopowej biopsji.

Po potwierdzeniu diagnozy raka odbytu do określenia rozchodzenia (krok) procesu nowotworowego prowadzi się dodatkowe badania w tym kolonoskopię i baru lewatywy, ultrasonografię przezodbytniczą, ultradźwięków, CT albo MRI brzucha, węzłów chłonnych, rtg klatki piersiowej.

Rak odbytu należy odróżnić od innych schorzeń przewodu pokarmowego, takich jak hemoroidy, polipów szczeliny odbytu i in.

Leczenie raka odbytu

W leczeniu raka odbytu, stosując różne metody: zabieg operacyjny, radioterapia (promieniowanie) terapeutyczne, chemioterapia, których wybór zależy od położenia oraz rozmiarów guza, stadium choroby, jednoczesnego patologii pierwotnych wyników leczenia (obecność nawrotu).

Obecnie standardowe leczenie raka odbytu i kanału odbytu łączy radiochemioterapia. Płaskonabłonkowego raka odbytu ma stosunkowo dużą wrażliwość na promieniowanie, które pozwala na wykorzystanie promieniowania jonizującego do uzyskania eliminacji guza utrzymując funkcję zamykającego zwieracza odbytu. Zastosuj zdalne przód-tył, radioterapia i pól krocza, a także wewnątrz jam ciała i śródmiąższowe radioterapii radioiglami z 60Co. Napromienianie także poddawano pachwinowych węzłów chłonnych. Aby wzmocnić efekt naświetlania guza wykorzystujące lokalne ogrzewanie hipertermii (guza do 42-43 ° C przez komo- napromieniowania o ultra-wysokiej częstotliwości).

Chemioterapia z leków doustnie lub dożylnie wzmaga terapeutyczny efekt radioterapii, działając jednocześnie na nowotworu i przerzutów regionalnych węzłów chłonnych, ale ma skutki uboczne. Połączone leczenie raka odbytu zastosowanie kombinacji niskiej dawki zewnętrzne wiązki radioterapii i chemioterapii mitomycyną C i 5-fluorouracyl, co pozwala na małe ilości nowotworu, w większości przypadków w celu osiągnięcia całkowitego utwardzenia i przeprowadzenie skutecznego przygotowania przedoperacyjnego.

Skuteczność konserwatywnej skojarzonym leczeniu raka odbytu podejmowania to alternatywa dla chirurgii - brzuszno wykorzenienie odbytnicy z utworzeniem stałego kolostomii. Z tego rodnika operacja jest wykonywana szeroki wycięcie nowotworu jelita grubego i tkanek otaczających, zwieracz odbytu, a czasami okolicy odbytu. W identyfikacji przerzutowe nowotwory odbytu w pachwinowych węzłów muszą być spełnione pachwinowy limfadenektomii.

Wskazaniem do operacji radykalnej jest pojawienie się nawrotu nowotworu po chemioradioterapii i rozwoju powikłań martwiczych.

Przewidywania i zapobiegania raka odbytu

W zależności od stadium operacji raka odbytu mogą pomóc uzyskać długoterminową remisję: 5-lat współczynnik przeżycia po zabiegu chirurgicznym w przypadku braku przerzutów regionalnych stanowi 55-70%, jeśli występuje - około 20%.

Połączone radiochemioterapia odbytu można leczyć raka u 80% pacjentów, u których średnica nowotworu mniejszej niż 3 cm. Nawroty występują mniej niż 10% przypadków. Aby ocenić wyniki leczenia raka odbytu i zapobiegania nawrotom choroby wymaga dalszych proctologist obserwacji.

Środki zapobiegawcze i rak odbytu zmniejszyć ryzyko zakażenia HIV i HPV jest użycie prezerwatywy podczas przypadkowego seksu, obecność regularnych partnera seksualnego, a nie palenia, regularne badania przesiewowe (PAP-test i anoscopy).