Osobowość borderline

Borderline zaburzenia osobowości - rodzaj zaburzenia osobowości (nieaktualne - psychopatia). Wydaje się, stabilne cechy i zachowania postaci pogorszeniu socjalizację i budowanie relacji osobistych. Zgodnie z danymi statystycznymi, zaburzenie stwierdzono u około 2% populacji. Często jest to połączenie z innymi zaburzeniami psychicznymi. Pacjenci są bardziej prawdopodobne niż średnia dla populacji rozwija alkoholizm i nałóg. mogą wystąpić stany psychotyczne.

Zaburzenie osobowości borderline jest to poważny wpływ na jakość życia pacjentów. Niepowodzenia w sferze osobistej, w połączeniu z ciągłym strachu przed samotnością, zawodowej i społecznej niezrealizowanej sprowokować depresja, popychanie pacjentów do zażywania substancji i prób samobójstwo. Zaburzenie krawędź Leczenie jest trudne zadanie, jednak, gdy odpowiednia terapia jest możliwe, aby ustabilizować stan adaptacji i doskonalenia. Leczenie prowadzono psychologów i psychiatrów terapeutów.

Przyczyny zaburzeń osobowości borderline

Zaburzenia borderline - choroba, która pojawia się na skutek szeregu czynników. Istnieje predyspozycja genetyczna. Oznaczono korelacja z płci - kobiety cierpią z powodu zaburzeń osobowości borderline częściej niż mężczyźni. Są ważnymi cechami charakteru, pacjenci wykazały niską samoocenę, wzrost lęku, uzależnienia od pesymistycznych prognoz i niskiej odporności na stres. Wielu pacjentów ma dziecko cierpi z powodu przemocy seksualnej, fizycznej lub emocjonalnej we wczesnych latach doświadczyły żałoby lub separację od rodzica.

Pojawienie się zaburzeń osobowości borderline przyczynia się do braku uwagi rodzicielskiej, brak wystarczającej emocjonalnego kontaktu ze znaczących dorosłych, zakaz wyrażania uczuć, sprzecznych lub nadmiernych wymagań dotyczących dziecka. Amerykański psycholog Marsha online badał problematykę pogranicza zaburzeń osobowości i sposobu leczenia tej patologii, to sugeruje, że choroba może być związane z „emocjonalnej niepełnosprawności” kochał ludzi wokół pacjenta w dzieciństwie. We wszystkich przypadkach, w odpowiedzi na niekorzystne warunki życia są tworzone przez stabilnych nieprzystosowawczym wzorców zachowań, które następnie wpływają na relacje z innymi i oceny własnych działań.

W pogranicznym zaburzeniem osobowości jest zwiększona aktywność układu limbicznego mózgu, jednak nie ustalono, czy jest to naruszenie pierwotną lub wtórną występuje, powodując trwałe pozbawienie emocjonalnego i wysoki poziom emocjonalny dyskomfort. Endogenny (zmiana poziomu neuroprzekaźników) albo egzogenne (opracowany w zachowań dzieciństwa) czynniki powodują trudności modulowania emocji. Pacjenci cierpiący na zaburzenia osobowości borderline, trudno jest do przekazywania informacji o swoim stanie emocjonalnym w dopuszczalnym formie, przewiduje możliwość rozsądnego dialogu. Reagują one szybko, zdecydowanie i impulsywnie, co często powoduje konflikty i pogłębia wykluczenie.

Objawy zaburzeń osobowości borderline

Pierwsze objawy choroby mogą być zauważalne we wczesnym dzieciństwie. Dzieci są emocjonalnie niestabilny, niespokojny, często wykazują reakcje emocjonalne, siła nie jest właściwe, aby połączyć je patogenu. Obserwowany impulsywne zachowanie. Jednak objawy te nie wystarcza do diagnozy, ponieważ zmiana warunków życia i jak rosną zachowanie starsze dziecko może się zmienić. Co do zasady, obraz kliniczny zaburzeń osobowości borderline tworzą około 25 lat.

Ujawniła rodzaju zaburzenia tożsamości. Wizerunek własnego „ja” jest niestabilne i mogą się różnić w zależności od nastroju i okoliczności zewnętrznych. Pacjenci są ciągle boi się opuszczony (czasem ten strach odpowiada rzeczywistej sytuacji, czasami nie). W celu stabilizacji obrazu własnego „ja” i wyeliminować strach pacjentów z zaburzeniem osobowości borderline próbują znaleźć „uzupełnienia i odbicie od siebie” idealny związek odtwarzającą fuzję rodzic-dziecko.

W stosunkach między dwoma osobami dorosłymi, połączenie nie jest możliwe. Okresy idealizacja partnera wynikające z nierealistycznych oczekiwań, na przemian z okresami amortyzacji, wywoływanych przez ciężkie rozczarowanie. Dla pacjentów cierpiących na zaburzenia osobowości borderline, stają się napięte, niestabilny, oparty na nierealnych wymagań w stosunku do partnera. Sytuacja jest potęgowany przez impulsywność i wahania nastroju pacjenta ze skłonnością do poważnego niepokoju lub dezaprobaty. Impulsywne zachowanie w pogranicznym zaburzeniem osobowości mogą obejmować nie tylko brak powściągliwości w związku, ale także przejadanie, spontaniczny nieuzasadnione marnotrawstwo pieniędzy, przypadkowy seks, używanie substancji. Możliwe zagrożenia i próby samobójcze.

Pacjent czuje się ciągle wyczerpany. Trudno jest kontrolować swoje emocje w komunikowaniu się z innymi ludźmi. Istnieje burzliwa kłótnia nagłe, jasne błyski gniewu czy złości, ciągłym częstych walk, drażliwość i tak dalej .. W sytuacjach stresowych, u pacjentów z zaburzeniem osobowości borderline, paranoiczne idee powstają, który, w przeciwieństwie do podobnych pomysłów w paranoja, są nietrwałe, przemijające. Mogą wystąpić objawy dysocjacja. Wszystkie wymienione kompleks objawem staje się przeszkodą jak dla budowania relacji osobistych, jak również do normalnego życia w społeczeństwie.

Młoda grupa terapeuta przeznaczono nieprzystosowawczym układów powstałych na początku lat i powiązanej odrzucenia emocjonalnego znaczącej dorosłej. Pacjenci z zaburzeniem osobowości borderline są stale przeżywa lęk przed utratą lub odrzucenia, która wyraża się w przekonaniu: „nie znajdę kogoś bliskiego i zawsze będzie.” Oni stawiać się w pozycji podporządkowanej, wierząc, że pragnienie innych są ważniejsze niż ich własne. Pacjenci nie wierzą w ich zdolność do samodzielnego rozwiązywania problemów i poczuć zależy od innych ludzi. Uważają, że nie mają niezbędnej siły woli, nie może kontrolować własne życie i zarządzać ich własne zachowanie.

Pacjenci z zaburzeniem osobowości borderline widzą siebie jako złych ludzi. Użytkownicy uważają, że inni odwracają się od nich, jeśli wiedzą, co one naprawdę są, i wierzę, że zasługują na karę. Pacjenci cierpią z nieufnością i podejrzliwością, a nie poczucie zaufania i bezpieczeństwa w relacjach, obawiają się, że będą one wykorzystywać do własnych celów. Wiara „moje uczucia i pragnienia są nieistotne dla innych” towarzyszy strach przejawów emocji.

W borderline pacjentów z zaburzeniami osobowości trwale nałożyć na siebie nierealistycznych żądań, wierząc, że musimy stale monitorować swoje własne uczucia. Pociąga to za sobą tłumienie emocji. Pacjenci wykluczeni z żalu, bólu, straty i rozczarowania. Doświadczenia wpaść w strefie nieświadomości, i czuje się spod kontroli w najgorszym możliwym momencie, na przykład, z niewielką zmianą planów lub brak drobnych prośby.

Zaburzenie osobowości z pogranicza można zaobserwować na tyle długie okresy trwałości. W czasach kryzysu, pacjenci zwracają się do psychologów i terapeutów nadzieję rozwiązać swoje problemy, ale po poprawa terapii jest często rzucać jak strach kolizji z własnymi aktualnych odczuć i negatywnych doświadczeniach starego staje się silniejsza niż strach nie poradzić sobie z moim życiem w tym czasie. W rezultacie, średni wiek pacjentów z zaburzeniem osobowości borderline często mają skomplikowaną historię kontaktu z ekspertami i tworzą przekonanie „Psychologowie są bezużyteczne, nie mogą mi pomóc.”

zaburzenie osobowości borderline jest często związane z innymi zaburzeniami psychicznymi, w tym lęku napadowego, uogólnione zaburzenie lękowe, depresja obsesyjny nerwica, psychoza maniakalno-depresyjna, paranoidalny, uzależniony, narcystyczne, unikające i zaburzenia osobowości schizotypii. Często nie jest nadużywanie alkoholu i narkotyków. Nie można powtarzać próby samobójcze i skłonność do samookaleczenia.

Diagnostyka i leczenie zaburzeń osobowości borderline

Rozpoznanie choroby jest wyzwaniem dla specjalistów w dziedzinie psychologii i psychiatrii. Jest to spowodowane brakiem stabilności i różnych objawów, jak również częstych kombinacji z innymi zaburzeniami psychicznymi. Diagnoza zaburzeń osobowości borderline „” jest ustawiona na podstawie testów psychologicznych, wywiady z pacjentem i specyficznych objawów, które przejawiają się w dolegliwości pacjenta, jego relacji międzyludzkich i procesu leczenia. Charakterystyczne znaki na przedstawieniu zarzutów są różne problemy, poczucie pustki, zamieszania w zmysły, a do orientacji seksualnej, skłonność do zachowań i zachowań, które pacjent sam w przyszłości rozważyć jako nieproduktywne i nieodpowiednie autodestrukcyjne.

Związek interpersonalna przedłużonym zbliżeniowy wykrywa się deficytu pomylenie bliskości i seksualności ostre fluktuacje idealizacji być zdewaluowana. W trakcie terapii są oczekiwania szczególnego traktowania, częste rozmowy telefoniczne, nadmierne reakcje emocjonalne do przerwy i zmiany czasu na spotkanie. Wielu pacjentów z zaburzeniem osobowości borderline cierpią ciężki kontakt wzrokowy, dotyk i zmniejszenie odległości fizycznej. Charakterystyczne jest wyraźny opór wobec zmian.

Leczenie zaburzeń osobowości borderline wiąże dyskusji i ponowne rozpatrzenie istniejących problemów, umiejętności kontroli produkcji na swoich własnych emocji i zachowań, poprawić umiejętności społecznych, tworzenie mechanizmów ochronnych, które pomagają przeżywać lęk i stres. Najbardziej skuteczna metoda leczenia zaburzeń osobowości z pogranicza dialektyczno-behawioralnej. Plan leczenia dostosowane do cech charakteru, osobowości i poziom rekompensaty dla konkretnego pacjenta i terapii obejmuje indywidualne i grupowe lekcje.

Według zeznań przepisać środki uspokajające, leki przeciwpsychotyczne i leki przeciwdepresyjne. Rokowania z pogranicza zaburzeń osobowości zależy od wieku pacjenta, poziom społecznego, zawodowego i osobistego odszkodowania, stosunków rodzinnych i gotowość pacjenta do długoterminowego regularnego leczenia. Podczas rozmowy telefonicznej młody wiek, aktywną postawę i wewnętrzną gotowość psychologiczne znieść stresu spowodowanego realizacją i żywym poczuciem frustracji, straty, odrzucenia i samotności, możliwości trwałego rekompensaty. W innych przypadkach, u pacjentów z zaburzeniem osobowości borderline często „wędrują” od jednego do drugiego terapeuty, bez osiągnięcia znaczących postępów.