Sarkoidoza

sarkoidoza Jest to choroba, która wielonarządową nie ustalono etiologii. Choroba charakteryzuje się tworzeniem ziarniniaków nabłonka noncaseating. Pojawiają się one w różnych tkankach i narządach, najczęściej występują w węzłów chłonnych i płuc. Do tej pory badania wykazały, że choroba ta nie uderza nadnercza. Najczęściej choroba jest diagnozowana w mieszkańców północnych państw Europy Zachodniej. Większość ludzi, którzy rozwinęli Sarkoidoza - osoby w wieku od 20 do 40 lat, częściej kobiety. W tym przypadku choroba występuje najczęściej zimą i wiosną. Pierwszy opisał chorobę dermatologa Anglia Hutchinson, stało się to w 1869 roku.

Uważa się, że u podłoża tej choroby jest kombinacją czynników różnego rodzaju - środowiskowy, genetyczny, zaraźliwy, jak również immunologiczny. Tak więc, ziarniniaki w organizmie występuje w wyniku ekspozycji pasożyty, grzyb, produkty działalność rośliny i zwierzęta, związki metale. Wiele wirusów (Borrelia burgdorferi, Mycobacterium tuberculosis, Chlamydia pneumoniae, Propionibacterium acnes, wirus opryszczka i adenowirusy) Są uważane za najbardziej chorobotwórczych czynników zakaźnych.

Sarkoidoza pacjenta występuje głównie węzłów chłonnych i płuc (jednostki te stanowią około 90% zmian sarkoidoza), cierpi również ze śledziony, wątroby, nawet rzadko uszkodzenia pojawiają się na skórze (guzki podskórne i rumień guzowaty) Przed (rogówki, ciała rzęskowego) Dla stawów i kości (artretyzm, pojawienie się dużej liczby torbiele paliczków kości), nerki (kamica nerkowa, nefrokalcynoza). Jeszcze rzadziej choroba może wpływać na inne narządy. W tej chorobie jest typu przewlekłych ziarniniakowe zapalenie, który charakteryzuje się reakcji nadwrażliwości. Najczęściej występują w ziarniniaków sarkoidoza nabłonkowatokomórkowy komórka, makrofagów, jednojądrzastych. Przy opracowywaniu procesu patologicznego zwłóknienie, ziarniniak się bezkomórkowa masy szklistej.

Objawy sarkoidozy

Definiowanie obraz kliniczny choroby, specjalisty, decyduje przede wszystkim te organy, które są obecnie zaangażowane w proces patologiczny i stopień upośledzenia w ich funkcji i anatomii. Ponieważ najczęstszym objawem tej choroby jest sarkoidoza płucna, ważne jest, aby natychmiastową diagnostykę zmian w płucach.

W procesie diagnozowania uszkodzenia płuca na podstawie badania rentgenowskiego, zwyczajowo wyróżnić cztery etapy:

• etap 0 - nie jest normalnym wynikiem badaniu rentgenowskim klatki piersiowej;
• etap I - wzrost do regionalnych węzłów chłonnych, zwykle obu stronach, większość węzłów zwiększa asymetrycznie;
• etap II - istnieje prosówkowa lub płatowe rozpowszechnianie po obu stronach. Jest to związane z korzeniami płuc. Może być również infiltracja głównie w środkowej i dolnej części płuc;
• etap III - podczas badania wykazały szerokie zwłóknienia, które charakteryzuje się dużą spustowych ogniskowych nowotworów.

Powikłania charakterystycznych zjawisk, takich jak sarkoidoza płuc, drugiego i trzeciego stadium, znamienny występowaniem obturacji oskrzeli, serce płucne, rozedma, niewydolność oddechowa. Istnieje również uwarunkowane klasyfikacji sarkoidoza, zgodnie z którym rozdziela się ostry, podostre i chroniczny rodzaj choroby. W ostrych i podostrych sarkoidozy może wystąpić zespół Lefgrena, towarzyszyć gorączka, Uczucie zwiększonego zmęczenia. To obserwuje się również u pacjentów z obustronnym powiększenie węzłów chłonnych korzenie polyarthralgia płuc i rumień guzowaty. Te objawy sarkoidoza typami danych mogą być łączone na różne sposoby. Pacjenci mogą narzekać szerokiej gamy objawów chorobowych. Jest to dość rzadkie tzw zespół heerfordta-Valdenstrema, który charakteryzuje się przejaw gorączka, paraliż nerw twarzowy. Zwiększa to ślinianki węzły chłonne, a nie przedniego odcinka błony naczyniowej. Istotne jest, że szybciej pamiętać i umorzenie następuje z szybkim postępem choroby. W ostrym sarkoidozą w około 80% przypadków występuje spontaniczna remisja.

Odmienny obraz obserwuje się u pacjentów z przewlekłą sarkoidozę. Tutaj rozwój choroby jest opóźnione, pacjenci skarżą się tylko do zwiększonej ekspresji i słabości duszność.

Przewlekłe sarkoidoza dalej X etapie II, III. W tym przypadku spontaniczna remisja występuje znacznie rzadziej, około 30% przypadków. Jeśli postępuje sarkoidoza, proces ten może być utworzony również przewlekłe serce płucne. W 10% przypadków śmiertelnych występuje.

Objawy, które znacząco wpływa na jakość życia ludzi, którzy chorują na sarkoidozę, ciągłym uczuciem zmęczenia. Zaakceptowany zapewnić cztery różne typy stanu zmęczenia na choroby:

• zmęczenie, które objawia się w godzinach porannych: pacjent nie może wstać z łóżka;
• przerywany zmęczenie, które w ciągu dnia zmusza pacjenta do zmniejszenia tempa aktywności;
• Czas zmęczenie, w którym dana osoba ma dużo energii w godzinach porannych, ale wieczorem czuje, że siła jest prawie na końcu;
• przewlekłe zmęczenie, w których występuje pacjent bóle mięśni, słabość, depresja, w przypadku braku fizycznego patologii.

Bardzo często występuje u chorych z zespołem sarkoidoza, który nie ma konkretnego wyjaśnienia. Ten ból w klatce piersiowej, z różnych modalności i lokalizinovannye w różnych miejscach. W tej manifestacji związku między stopniem bólu i powiększenie węzłów chłonnych, a także zmian w klatce piersiowej nie są zainstalowane. Zdarza się, że podczas kontroli pacjentów zdiagnozowano obecność rumień guzowaty. Z reguły jest ona zlokalizowana na goleniach. rumień w palpacja bolesny, a podczas procesu blaknięcie utrzymuje niebiesko-fioletowy kolor skóry. W celu szybkiego ustalenia prawidłowej diagnozy pokazano gospodarstwa biopsji węzłów, które wzrasta. Jednak nie są już potrzebne inne badania inwazyjne.

Rozpoznanie sarkoidozy

W celu ustalenia rozpoznania sarkoidozy „” metody zwolnienia. Ważne jest, aby wyraźnie odróżnić chorobę gruźlica, rakowatość, choroba Hodgkina, pylica i inne choroby płuc. Tylko wartość przesiewowe mogą mieć normalne rentgenotomografiya wykonywany bez szeregu podłużnych tomogramów. Przenoszenia konwencjonalnego rentgenowska tomografia komputerowa zawiera także informacje niezbędne do jednoznacznego rozpoznania.

We wstępnym zbadaniu pacjenta musi posiadać tomografii komputerowej rentgenowskie lub rezonans magnetyczny. W tym przypadku takie metody powinny być badane i narządów brzusznych i nerki. Pewne dane można uzyskać w procesie ultradźwięków. Takie badanie może być wykonane do węzłów chłonnych, a także większości innych narządów. W celu oceny zaburzeń układu oddechowego, ważne jest, aby dokładnie zbadać wydolność oddechową i określić stan pojemności dyfuzyjnej płuc pacjenta jest.

Jest również w sposobie diagnozowania choroby prowadzi się liczne badania laboratoryjne, w których ustalone zmian wskaźników, które mogą wskazywać na obecność procesów zapalnych w organizmie. Tak więc, może to być zwiększenie ESR, eozynofilia, leukocytoza, limfo- i monocytoza, giperalfa-, beta globulinemiI w początkowym etapie, a następnie hipergammaglobulinemia-globulinemiey, Wysoka aktywność pewnych enzymów. Bardzo często pacjenci w obecności anemii. Jest również w trakcie badań laboratoryjnych można zidentyfikować oznaki uszkodzenia narządów. Ważne dla danych diagnostycznych można uzyskać z badań histologicznych odległego limfuzlah, cząstki skóry i błony śluzowej oskrzeli, w których występują elementy ziarniniaków.

Diagnostyka jest oparta na obecność charakterystycznych beskazeoznoy ziarniniaków komórek nabłonka w określonym narządzie, jak również objawów klinicznych i instrumentalnym. Eliminuje to obecności innych chorób, których objawy podobne sarkoidozę.

powikłania sarkoidozy

Najpoważniejszym powikłaniem choroby może stać się stopniowo rozwija niewydolność oddechowa. Ale ślepota może wystąpić w wyniku zapalenia oka. Powikłania te są uniknąć odbierania kortykosteroid hormony.

leczenie sarkoidoza

Średnio 50-70% przypadków do wykrywania sarkoidozę powinien być proces spontanicznej remisji. Ze względu na fakt, że po leczeniu hormonem znacznie zredukowała możliwość remisji, po potwierdzeniu diagnozy „sarkoidozę” i pod warunkiem, że choroba kliniczna nie objawiać, to nie powinno być prowadzone aktywne leczenie przez 6-8 miesięcy od chwili wykrycia choroby. Wymaga to ciągłego monitorowania pacjentów. W przypadku powolnego ustępowania choroby lub jej brak specjalisty przepisuje kurs glikokortykosteroidy. Wskazania dla takiego przebiegu terapii jest dostępność wymawiane objawów klinicznych, postęp choroby, łącznie organów chorych i węzłów chłonnych w klatce piersiowej (węzły chłonne są bardzo zwiększony rozmiar), formy uogólnionych. Leczenie trwa 6-8 miesięcy. W tym przypadku, oprócz kortykosteroidy pacjenta wyznacza dodatkowe niesteroidowe leki przeciwzapalne o ekspozycji, a także immunosupresyjne, cytostatyki, przeciwutleniacze, TB leki. Jeśli choroba trwa ciężka postać, jest on stosowany w leczeniu plazmaferezy, radioterapia, hemosorbtion. Również w terminalnych stadiach sarkoidozy zostały przeprowadzone z wynikiem transplantacja płuca, wątroba, serce i nerki.

Zapobieganie sarkoidoza

W celu uniknięcia zaostrzenia choroby, konieczne jest zwrócenie szczególnej uwagi zdrowy styl życia. Jeżeli pacjent jest diagnozowany na sarkoidozę płuc, wówczas taka osoba jest najważniejsze, aby rzucić palenie, co bezpośrednio wpływa na trudności w oddychaniu i wywołuje powikłań choroby. Nie jest zalecane stosowanie leków, oraz w celu uniknięcia kontaktu z substancjami chemicznymi, które są szkodliwe dla wątroby, aby uniknąć toksycznych substancji lotnych, pył i gazy, które niekorzystnie wpływają na stan płuc. U pacjentów z sarkoidozą jest zawsze wysoki poziom wapnia we krwi, co przyczynia się do pojawienia się w pęcherzu i kamieni nerkowych. W związku z tym, pacjenci nie powinni jeść pokarmy bogate w wapń. Aby zapobiec zaostrzeń i powikłań tej choroby, muszą być regularnie wymagane do udziału w kursach terapii i specjalista do regularnego monitorowania stanu zdrowia.