Hiperoksję (toksyczność tlenu)

hiperoksji - to zakażenie tlen, który występuje w wyniku oddech mieszaniny gazowe zawierające tlen pod podwyższonym ciśnieniem. Hiperoksję może występować w przypadku używania urządzenia regeneracyjnego, podczas ponownego sprężania tlenu w wyższych dawkach, co skutkuje oksigenobaroterapii, przy stosowaniu sztucznych mieszanin gazowych do aparatów oddechowych i tlenu. Gdy toksyczność tlenowa cała siła odbywa krążenie, oddechowego i ośrodkowego układu nerwowego.

Fizyczne i fizjologiczne podstawy oddechowego

Jeśli wyobrazić sobie układ oddechowy w uproszczonej formie, będzie wyglądać następująco: W czasie inhalacji przez płuc pęcherzykowego błony przenikania tlenu, co z kolei wiąże się z hemoglobina erytrocyty. dostarczanie tlenu do tkanek odbywa się dzięki czerwonych krwinek. Tam następuje odzysk hemoglobiny, daje tlen i dodaje również dwutlenek węgla. Po powrocie hemoglobina płuc ponownie utleniany dając dwutlenek węgla, jego usuwanie odbywa się podczas wydechu. Zatem, zwiększenie zawartości tlenu i cyklu oddechowego i zwiększając jego ciśnienie, transportu tlenu będzie odbywać się nie tylko z hemoglobiną, ale także ze względu na rozpuszczanie w osocze krwi tlen.

Konsekwencje hiperoksji

Nadmiar tlenu powoduje to zmianę metabolizm. Wskutek zakłóciło proces transportu gazu uszkodzeniu błony komórkowej różnych tkanek i narządów. okres utajony hiperoksji nie istnieje, jak różne zaburzenia biochemiczne zaczynają rosnąć natychmiast po częściowym wzrostem ciśnienia w mieszance do oddychania. zatrucie tlenem jest zwiększona ze względu na wysoki poziom dwutlenku węgla w organizmie szkodliwych zanieczyszczeń w mieszance oddechowej, przegrzanie przechłodzenia, ciężkiej pracy umysłowej. W obecności obojętnego toksyczności tlen gazowy może być wyraźniejszy.

Toksyczność form tlenu

Hiperoksję mogą być trzech postaciach: naczyń krwionośnych, płuc, i zajęcie.

Formularz naczyniowy jest najbardziej niebezpieczny, występuje w bardzo wysokim ciśnieniem gazu do oddychania. Charakteryzuje się nagłe rozszerzenie naczyń krwionośnych, serca i spadek ciśnienie krwi, krwawienia mogą występować w licznych błon śluzowych i skóry. Gwałtowny spadek ciśnienia może prowadzić do niewydolności serca i śmierci. Pierwsza pomoc w postaci zatrucia tlenu zmniejsza się do szybkiego zaprzestania oddychania mieszaniny i przejście powietrza. W ciągu następnych dni, pacjent powinien być w ciemnym, ciepłym, dobrze wentylowanym miejscu, w skrajnych przypadkach, wymagają szczególnej opieki.

Formularz konwulsyjne Zatrucie tlenu następuje z rosnącym ciśnieniem nie więcej niż 3 bary. Do jej szczególnych zmian w ośrodkowym układzie nerwowym: w euforii podniecenia lub apatia, zaburzenia widzenia, senność, pocenie się i blednąc. Zwiększ zatrucie towarzyszą drgawki, utrata przytomności, silne wymioty, oszałamiające. Powtarzające się napady mogą powodować zatrzymanie oddychania i śmierć. W przypadku podwodny hiperoksji bardzo wysokie prawdopodobieństwo śmierci z powodu utonięcia. Zazwyczaj zaprzestania oddychania silny przepływ tlenu prowadzi do zaprzestania napadów i powrotu świadomości. Aby całkowicie przywrócić ofiara musi wyspać.

Postać płuc hiperoksję następuje przy minimalnym nadciśnieniu częściowego. Charakteryzuje się brakiem płuc i dróg oddechowych. Pierwszy komunikatu dać znać właściwości tlenu - jest suchość gardła, nosa pęcznieje śluzówki, jest to uczucie pełności. Po tym przychodzi kaszel, który nadal rośnie, to towarzyszy pieczenie za mostkiem, podwyższona temperatura ciała. Jeśli zatrucie kontynuuje rozwój krwawienia w mózgu i rdzenia kręgowego, jelita, płuca, wątroba, serce. Po zaprzestaniu objawów oddechowych zmniejszona do kilku godzin, całkowicie usuwa się w ciągu 2-4 dni.

Oznak toksyczności tlenowej:

można zauważyć, drętwienie palców i rąk wśród pierwszych oznak hiperoksji, niepokój, skurcze mięśni twarzy, zwłaszcza w ustach. Po tym dość szybko rozwijać drgawki i utrata występuje świadomość. Ponadto, wśród objawów hiperoksji są następujące: pogorszenie widzenia peryferyjnego, zamglenie widzenia, obecność obcych dźwięków, nudności, wymioty, mrowienie lub skurcze mięśni w obu kończyn i mięśni twarzy, drażliwość, drgawki.