Świerzb

zawartość:

• Przyczyny świerzb
• Objawy świerzbu i zdjęć
• Diagnostyka i leczenie
• rokowanie

Świerzb dotyczy pasożytniczych chorób skóry, która charakteryzuje się swędzenie, zwłaszcza w nocy, i nor tworzenie raschosami. Czynnik świerzb jest roztocze zwane Sarcoptes scabiei, co jest powszechnie nazywane dalej roztoczy.

kobiety długość 0,3-0,4 mm, okres życia jest ograniczony do 1 miesiąca. Codziennie Samica składa około 3 jajka, wykonywanie uderzeń w warstwie rogowej naskórka. Następnie jaj wylęgają się larwy, które przez 2 tygodnie przez kilka etapów rozwoju, stając się dojrzałą okazów. Osoby dojrzałe wzrosnąć do skóry, gdzie kolega, wtedy mężczyzna umiera i samica Burrows pod skórę w poszukiwaniu nowego samca. Na tej podstawie można stwierdzić, że obraz kliniczny choroby jest spowodowane wyłącznie do życiowej aktywności kobiet. Należy zauważyć, że roztocza nie są aktywne w nocy, a to ze względu na pojawienie się głównych objawów nocy.

Poza roztocza swędzenie ciała w normalnej temperaturze pokojowej jeszcze przez 3 dni w stanie przetrwać, przy temperaturze 60 ° roztocza umiera w ciągu 1 godziny, natomiast w niskich temperaturach wrzenia i natychmiast zabito.

Według licznych uwagach do trzech miesięcy bez aktywnego leczenia jest w stanie urodzić sześć pokoleń roztoczy, które pod względem ilościowym wynosi 150000000 jednostek.

Przyczyny świerzb

Przyczyn Świerzb jest plaga świerzbu od chorego, który został osiągnięty przez mechanizm transmisji kontakt. Z tego powodu można się zarazić poprzez kontakt seksualny, przez pościel i ubrania.

To przyczynia się do powszechnego gęstości zaludnienia roztocza, bezładne i niehigieniczne warunki życia.

Należy zauważyć, że cierpi na świerzb i zwierząt (konie, psy, koty, itp), ale roztocza, które powodują choroby u nich, spadając na ludzki organizm, są usuwane szybko, ponieważ nie istnieją odpowiednie warunki do życia, choć i przyczyny krótkoterminowy świąd i wysypka.

Objawy świerzbu i zdjęć

Okres inkubacji wynosi 7-10 dni.

Dla choroby charakteryzującej się swędzeniem, że pogarsza w nocy, a także pęcherze bliźniaczych-sferoidalnego. Na świerzb roztocza sprzyjała miejsce pracy: zgięcia powierzchni nadgarstka, stawu łokciowego, powierzchnie prostowników przedramion, przestrzenie między palcami i skóry - pod biustem, która w większości przypadków i miejscowego wysypki.

Parszywe ruchy podobne cienkie, wystające nieco ponad powierzchnię pasków skóry, które wchodzą w zygzak w linii prostej. Zazwyczaj grzybica roztocza kończy bieli i przejrzyste bańki, w której można zobaczyć ciało kleszcza (białe kropki). W rzadkich przypadkach, gdy porusza się swędzenie nie wykryć (tzw świerzb nie porusza).

Po ukąszeniu na skórze znajdują się małe guzki, które później bo raschosov pokryte krwawe strupy. Z czasem przechodzą w grudki pęcherzyków (blistry) lub byka. Należy zauważyć, że nasilenie wysypki i jego ilość nie koreluje z ciężkością choroby oraz ilości pasożytów, ponieważ jest to wynik reakcji alergicznej na roztocza odpadów.

W efekcie, regularne uszkodzenie choroba skóry może być skomplikowane przez krostkowa zmian i rozwoju wyprysku.

Ponadto postanowiono przeznaczyć nietypowe formy choroby, które obejmują norweskie świerzb, świerzb „czysto” i psevdosarkaptoz.

Norwegian świerzb jest charakterystyczna dla osób o obniżonej odporności i zwiększoną wrażliwość skóry na działanie różnych czynników. Pacjenci z tej formy świerzb, zazwyczaj nie odczuwają swędzenie, rozwijają się pod paznokciem strefy nadmiernym rogowaceniem i wysypki przypominają psoriaziformny zapalenie skóry. Preferencyjne lokalizacja uszkodzeń - pośladkami, szyi i skórze głowy. Należy zauważyć, że ta forma choroby jest wysoce zaraźliwa, jak liczby roztoczy w skórze pacjenta rzędu 15 osób.

Kiedy świerzb „się czysto” znaczna część osób usuniętych z organizmu pacjenta w wyniku częstych praniach i odbioru duszy sprawia, że ​​rozpoznanie, ponieważ objawy nie są wymawiane. Na czele głównych powikłań choroby: ropne zapalenie skóry, zapalenie skóry, wyprysk drobnoustrojów, pokrzywka.

Psevdosarkaptozom nazywana formą świerzb jest przenoszony ze zwierzęcia na człowieka. W przypadku tej postaci choroby charakteryzującej się grudek pokrzywki krótkim okresie inkubacji i brak świądu ruchów.

Diagnostyka i leczenie

Rozpoznanie opiera się na typowych klinicznych pacjentów dolegliwości danych epidemiologicznych i testów laboratoryjnych, które są używane tylko w czasie usunięte form świerzb. Metody laboratoryjne są oparte na wytwarzaniu cienkich plastrów skórnych w celu identyfikacji roztoczy i jaj.

W przypadkach, gdzie roztocza świerzb nie jest możliwe do zidentyfikowania w przygotowanych rozmazów, diagnoza opiera się na typowym świądem klinicznej w nocy, wysypka krostkowa papulovezikuloznaya, elementy i przypuszczalnej historii rodzinnej.

Należy zauważyć, że w razie braku leczenia samoistnego wyleczenia nie jest obserwowane. Choroba zajmie wiele lat, z okresami zaostrzeń i remisji. Leczyć wymagane jest jedynie usunięcie kleszcza ze skóry i jaj, które uzyskuje się przez wykorzystanie lokalnych zasobów, bez konieczności uciekania się do systemu oczyszczania.

Leki stosowane do leczenia skórnego są podzielone na 4 grupy:

• leki przeciwpasożytnicze owadobójcze (creolin, Lysol, flitsid);
• siarki, ich pochodne (Wilkinson, maść, maść siarki różne stężenia);
• syntetyczne pochodne pomocą balsamicznych (benzoesan benzylu stosuje się tylko do tej grupy);
• środki zaradcze ludowe i metody (avtolovoe ług olej, benzyna, nafta, ropa naftowa, olej opałowy i popiołu).

Przed użyciem preparatów bezpośredni pacjenta dokładnie przemywa się w celu mechanicznego usuwania pasożytów, a następnie rozpoczyna się energicznie pocierać przygotowania skóry (z wyjątkiem głowy). Szczególną uwagę zwraca się na strony zmian typowych lokalizacji.

rokowanie

Z odpowiedniego i terminowego rozpoczęciem leczenia i zapisuje stan immunologiczny świerzb nie jest zagrożeniem dla życia. Zatrudnialności jest całkowicie przywrócony.

W rzadkich przypadkach, co jest typowe dla krajów ubogich, świerzb może prowadzić do choroby reumatycznej serca i rozwoju post-paciorkowcowe zapalenie kłębuszków nerkowych.