Łupież rumieniowy

Łupież rumieniowy zawdzięcza swoją nazwę z czerwonawym blasku tych zmian podczas diagnozy fluorescencyjnym. Tłumaczone z greckiego słowa „łupież rumieniowy” oznacza czerwony kolor. Choroba występuje głównie u dorosłych, częściej u mężczyzn i charakteryzuje się przewlekłą oczywiście bez jakichkolwiek niekorzystnych subiektywnych doznań.

Przez długi czas, wraz z łupież rumieniowy promienica, łupież pstry, trichophytosis, skorupą grzybicy, sportowca i microsporia myśl grzybicze choroby skóry. Było to spowodowane faktem, że mikroskopia skal pobranych z obszarów dotkniętych skóry łupież rumieniowy, wykrycia obecności meandrujące cienkie włókna przypominające grzybni grzyba. We współczesnej dermatologii łupież rumieniowy mowa psevdomikozam - chorób na obrazie klinicznym zbliżonym do grzybicy skóry, ale w tym samym czasie o całkowicie różnej etiologii.

Przyczyny łupież rumieniowy

Patogen łupież rumieniowy Corynebacterium minutissimum odnosi się do Corynebacterium. Posiada znikome właściwości chorobotwórcze, niski zaraźliwa i zazwyczaj znajduje się na zdrowej skórze jak saprofitycznych mikroorganizmów. Transmisja odbywa się poprzez kontakt poprzez higieny osobistej, kontaktów seksualnych, odwiedzając łaźnie lub baseny, podczas chodzenia boso na ziemi lub na plaży.

Czynnik łupież rumieniowy dotyka tylko warstwy powierzchniowej skóry (naskórka), włosy i paznokcie pozostają nienaruszone. Penetracji bakterii do naskórka z łupież rumieniowy rozwój może przyczynić nadmierna potliwość i zmianę pH skóry do zasadowego stronie, gorący i wilgotny klimat, tarcie i maceracji skóry (urazowe zapalenie skóry) Pieluchy wysypka, poszczególne charakterystyki drobnoustroju, słaba zgodność higieny skóry, lub odwrotnie, zbyt częste mycie mydłem zakłóca naturalne właściwości ochronne skóry.

objawy łupież rumieniowy

Łupież rumieniowy rozpoczyna się wraz z pojawieniem się na powierzchni skóry niezapalne okrągłych plamy jasnobrązowej, ceglastą brązowo lub żółto-brązowy kolor. Średnica plamek może być mały lub kilka centymetrów. Miejsca na łupież rumieniowy często mają zaokrąglone krawędzie, ale nie może być zapiekanka. Zwiększenie rozmiaru, zmiany chorobowe zaczynają się łączyć, tworząc jedną dużą powierzchnię łupież rumieniowy wyraźnie odgraniczony od zdrowej skóry. Ma gładką powierzchnię i jest pokryta grzywny wagi łupieżu. Z biegiem czasu, środkowa część dotkniętej części łupież rumieniowy oznaczone blanszowania brązowy barwienia lub barwiących.

Typowa lokalizacja łupież rumieniowy - duże fałdy skóry. Mężczyźni najczęściej obserwuje się pokonać pachwinie, wewnętrzne ud, a także skórę wokół odbytu. Kobiety łupież rumieniowy często występuje w fałdach pod biustem, na skórze obszarów pępowinowej i pod pachami. Osoby otyłe mogą powodować fałdy na brzuchu.

Łupież rumieniowy zwykle nie towarzyszą żadne subiektywnych doznań. Jedynie w nielicznych przypadkach, u pacjentów zauważy trochę swędzące. W związku z tym długi czas łupież rumieniowy może przebiegać spokojnie i nie przyczynia się do leczenia przez dermatologa. Łupież rumieniowy zajmuje długi czas (powyżej 10 lat), po czym następuje naprzemienne okresy remisji i zaostrzenia. Zaostrzenia łupież rumieniowy występują zazwyczaj w okresie letnim, gdy ciepła pogoda bardziej sprzyja wzrostowi bakterii. pacjenci z otyłość, nadmierne pocenie się, cukrzyca łupież rumieniowy może mieć objawy akcesyjne zachorowalność egzemy, występowanie pieluszkowe lub wtórnej infekcji zmiany. przyczyniają się również do rozwoju powikłań tarcia, wilgotność i zanieczyszczenie łupież rumieniowy obszarze chorobowo skórę. Dla skomplikowanego łupież rumieniowy charakteryzuje się pojawieniem się uczucie pieczenia, świądu i / lub bólu w obszarze zagrożonym.

diagnoza łupież rumieniowy

Diagnozowanie łupież rumieniowy pozwala jej typowy obraz kliniczny i położenie obszaru, charakterystyczny czerwony koral lub czerwonej cegły poświata podczas badań świetlówka Wooda. Fluorescencyjne Diagnostyka powinny być przeprowadzone na poletkiem, łupież rumieniowy, ponieważ przetwarzanie może mycia lub płukania pigment wydzielanej przez bakterie. Skrawki mikroskopii pobrane od dotkniętego obszaru skóry łupież rumieniowy ujawnia podobny do nawijanego grzybni i kokoidalnych komórek tworzących łańcuch lub oddzielne grupy.

Odróżnić od łupież rumieniowy Jock swędzenie, wielobarwne porosty, rubromikoza, różowy porostów, kandydoza skóry, wyprysk mikrobiologiczna, zapalenie odbytu. W złożonych przypadkach do różnicowania innych chorób łupież rumieniowy wykonanych zeskrobin bakposev w pożywce w celu zidentyfikowania czynnika sprawczego. Oznaczanie wrażliwości na antybiotyki, przy wyborze leku do systemowej terapii antybiotykami.

leczenie łupież rumieniowy

Leczenie miejscowe polega na łupież rumieniowy wcierać w zagrożonym obszarem erytromycynę lub siarkę smoły maści. Procedura odbywa się 2 razy dziennie przez tydzień. Następnie łupież rumieniowy plamy nadal pozostają przez jakiś czas, a następnie stopniowo zanikać i znikają. Przy łączeniu wtórnej infekcji i wygląd zmian zapalnych zmian one dodatkowo działa się alkoholem lub rezorcynolu barwników aniliny. Duży obszar uszkodzeń podczas łupież rumieniowy jest wskazaniem do systemowej terapii antybiotykami.

Suszone i łagodne działanie środków dezynfekcyjnych promienie ultrafioletowe sprzyja wcześnie rozdzielczości łupież rumieniowy ogniska i zapobiega występowaniu zaostrzeń. Dlatego warto pacjentów jest słońce rano i wieczorem, a także przekazać lokalnej procedury UFO.

Dla zapobiegania i skutecznego leczenia łupież rumieniowy samoinfitsirovaniya niezbędnym do przeprowadzenia dezynfekcji odzieży, obuwia, przedmiotów osobistych i pościeli chorych. Rzeczy i pościel powinny być myte codziennie i należy wyprasować żelazkiem.

W kompleksowe leczenie łupież rumieniowy u pacjentów z cukrzycą powinny skonsultować endokrynologa w celu skorygowania poziomu cukru we krwi. Pacjenci z nadmiernym poceniem się w remisji łupież rumieniowy powinny być skuteczne leczenie nadpotliwości: sympatektomii, ultradźwiękowego rażenia, łyżeczkowanie, wycięcie chirurgiczne lub gruczołów potowych problemem strefy.

zapobieganie łupież rumieniowy

Profilaktyka pierwotna obejmuje łupież rumieniowy higienę skóry, dokładnego wysuszenia skóry w dużych fałd po prysznicem lub wanną, odrzucenia noszenie zbyt ciasnych ubrań i bielizny wykonanej z tkanin syntetycznych, walka z nadwagą i zwiększona potliwość (dezodoranty, antyperspiranty toksynę jadu kiełbasianego, mezoterapia).

profilaktyki wtórnej, mające na celu zapobieganie nawrotom łupież rumieniowy, prowadzi się przez miesiąc po ustąpieniu objawów i polega na traktowaniu skóry lub fałdy alkohol salicylowy kamfory, a następnie powlekanie talk.